رصد مردم هم روستانشین بودند و به اندازه امروز فناوری هم نداشتیم، مدل مردمی جواب داد؛ بهتر از امروز! البته ایرادهایش سرجایش هست؛ اما در حد خودش و در حد انتظار آن روز، جواب که داد هیچ، حماسه ایجاد کرد و دنیا پانزده سال پس از انحلال جهاد سازندگی می‌رود و مطالعه می‌کند که این پدیده عجیب چه بود؟ چه سازمانی بود و چه مکانیزمی داشت؟ چگونه چند بچه مهندس توانستند مردم را در پیچیده‌ترین پروژه‌های مهندسی‌بر روستایی مشارکت دهند و به کار گیرند.

وی با اشاره به یکی از سفرهایش به منطقه شوش خوزستان، گفت: در بهترین نقطه کشاورزی ایران و در مدار ۳۰ درجه که مانند کالیفرنیاست، دهیار، فوق لیسانس کشاورزی است. انبوه این ظرفیت‌ها در روستاها و شهرها هست. ما باید به نظام برنامه‌ریزی تکنوکراتی امروز کشور کافر شویم و تا لختی پادشاه را  در این قصه نشان ندهیم، مساله درست نمی‌شود. اصلاً موضوع سازمان مدیریت هم نیست که با انحلالش مسئله حل شود؛ بلکه آن پارادایم، غلط است.

ایزدخواه سپس با انتقاد از تعطیلی جهاد سازندگی، آن را تلاشی عامدانه و آگاهانه تعبیر کرد و گفت: سه دولت در طی ۱۶ سال با جهاد سازندگی جنگیدند تا توانستند آن را ریشه کن کنند. این نهاد بزرگ مردمیِ توانمند، یک‌شبه، ریشه‌کن نمی‌شد. جهاد دانشگاهی هم تجربه مشابهی است که در زمان خود به سرعت شکاف بین دانشگاه و صنعت را پر می‌کرد. نهضت سوادآموزی هم مثال دیگری است که در دوره خودش حرکت بسیار مؤثری بود. این‌ها همه حرکت‌هایی فراتر از نهاد بود.

وی ادامه داد: رئیس یک همایش در پاکستان، استادی بود و می‌گفت شما آماده TAKE-OFF هستید و ما نیستیم؛ از ایشان خواستم یک شاخص بگوید؛ گفت شما در جامعه ۷۰- ۸۰ میلیونی خود بالای ۸۵ درصد با سواد هستید و ما در جامعه‌ی نزدیک ۲۰۰ میلیونی خود بالای ۶۰ درصد بی‌سواد مطلق داریم.

این کارشناس و فعال حوزه توسعه محلی، این مسئله را یک ظرفیت بزرگ دانست و گفت: تمام صحبت من این است که به حضور و عاملیت مردم در اقتصاد و توسعه و پیشرفت ایمان بیاوریم و کلید این قصه، میدان‌داری عناصر جهادی است که می‌توانند این حرکت را ایجاد کنند. مردمی شدن اقتصاد و سازندگی کشور از عهده چه کسی بر می‌آید؟ چه عاملی می‌تواند این را تسریع، پیشرانی و تسهیل کند؟ ما معتقدیم که آن عامل، یک عامل جهادی است؛ هم عناصر جهادی، هم گروه‌های جهادی و هم حرکت‌های جهادی. این‌ها می‌توانند برای نقش‌آفرینی مردم و آوردن مردم در صحنه اداره امور جامعه نقش‌آفرینی کنند. چرا؟ چون حکومت اساساً زبان و رفتاری متفاوت با مردم دارد و حتی نقشش به گونه‌ای است که با این مأموریتی که ما مطرح می‌کنیم سازگار نیست. این، «عامل جهادی» است که می‌تواند برای عاملیت مردم ریل‌گذاری کند و از طرفی عزم و خواسته و تصمیم حاکمیت را تشخیص دهد و از طرفی دیگر هم شرایط حضور مردم را درک کند.

? مردم؛ حلقه مفقوده‌ی محرومیت‌زدایی

روح الله ایزدخواه، در گفتگو با خبرنگار مهر مردم را «حلقه  مفقوده محرومیت‌زدایی» عنوان کرد و گفت: اشتباه بزرگ ما این است که وقتی سراغ منطقه محروم می‌رویم، سراغ نداشته‌های آن و فاصله‌اش با کلان‌شهرها می‌رویم. چه کسی و با کدام شاخص توسعه‌یافتگی را تعریف کرده و گفته است که کلان‌شهر، جایی توسعه‌یافته است؟ مثلاً امنیت را در نظر بگیرید؛ شما در بلوچستان شش ماه زندگی کنید و ببینید آیا کسی می‌آید با قمه شما را تهدید کند و لپ‌تاپتان را بگیرد؟ در حالی که در تهران هر روز این حادثه تکرار می‌شود.

وی تأکید کرد: پس اگر مثلاً به «امنیت» به عنوان شاخص محرومیت و توسعه‌یافتگی نگاه کنیم، تهران ممکن است توسعه‌یافته‌تر از بلوچستان نباشد. اگر شاخص ما، «نشاط و افسردگی» باشد، کجا خودکشی بیش‌تر است؟ در منطقه محروم یا در کلان‌شهر؟ اگر شاخص «امکانات» را می‌خواهیم در نظر بگیریم؛ امکانات چیست؟ شهربازی، امکانات است و آن کوه‌های بکر و فرح‌زا و رودخانه‌های خروشان مناطق محروم امکانات محسوب نمی‌شود؟ اگر روابط قومی و طایفه‌ای شاخص باشد؛ فرار دختران از خانه در کلان‌شهر بیش‌تر است یا در مناطق محروم؟

ایزدخواه ادامه داد: طایفه‌مداری، خانواده‌مداری در کجا بیش‌تر است؟ رابطه والدین و فرزندان در کجا هنوز اصالت خود را حفظ کرده است؟ اگر شاخص بهداشت را در نظر بگیریم؛ بیماری‌های عجیب و خلق‌الساعه که در کلان‌شهر هست و در مناطق محروم نیست، چگونه توجیه می‌شود؟ تعداد کسانی که بالای ۷۰ سال دارند به نسبت جمعیت در مناطق محروم بیش‌تر است یا در کلان‌شهر؟ آیا با صرف ترک تحصیل افراد می‌توان گفت منطقه‌ای محروم است و جایی که افرادش دانشگاه رفته‌اند و تحصیل کرده‌اند، توسعه‌یافته است؟

این کارشناس و فعال حوزه توسعه محلی گفت: از نظر من، مسئله محرومیت این‌ها نیست. بلکه این است که چقدر مردم در پیشرفت، عاملیت داشته باشند. در هیچ‌یک از پارادایم‌های دنیا در اقتصاد و سایر حوزه‌های علوم انسانی، مردم به عنوان «مردم» دیده نشده‌اند؛ خدمت‌رسانی به مردم، مسئله دوم و سوم است و «عاملیت مردم در پیشرفت»، نکته اول در محرومیت زدایی است.

ایزدخواه تاکید کرد: مسئله محرومیت فقط در این خلاصه می‌شود که چقدر امکان عاملیت و نقش آفرینی مردم در اینکه امور زندگی خود را اداره کنند، فراهم است.

وی ادامه داد: بعد از دویست سیصد سال سابقه علوم انسانی در غرب، به تازگی در این علوم به مساله مشارکت رسیده‌اند و می‌گویند مثلاً در توسعه زیرساخت‌ها مدل ppp بهترین مدل است؛ یعنی بخش غیر دولتی و دولتی با هم شریک شوند. برای چه؟ چون آن‌ها اصلاً از مسئله «مردم» شروع نکرده‌اند. در مدیریت، یک مکتب علمی بوده است که بعدها این نقد را به آن کردند که انسان را ماشین دیده است. اما نگاه ما، به طور تاریخی این‌ها نبوده است؛ در تأسیس جهاد سازندگی، در اولین فراز بیانیه تأسیس آن، مطرح شده است که ما باید متوسل شویم به ملت.

این کارشناس و فعال حوزه توسعه محلی افزود: وقتی شما برنامه‌ریزی را به سبک متمرکز شروع می‌کنی، بعد از هفتاد سال، همچنان در خم یک کوچه هستی. همچنان باید به سازمان مدیریت التماس کنی تا به کارشناسش بگوید یک بار هم شده از  پشت میز بلند شود و ببیند در منطقه بلوچستان، دوازده ماه کشت چه معنایی دارد. تا بنشیند آن‌جا و بگوید هر کس می‌خواهد در بلوچستان آب بخورد باید از من اجازه بگیرد!

ایزدخواه که سابقه فعالیت‌های توسعه‌ای در منطقه سیستان و بلوچستان را دارد، ضمن اشاره به یک تجربه شخصی، گفت: استاندار این سوال را مطرح کرد که من بیش‌تر به منطقه خودم واردم یا دفتر کشاورزی سازمان مدیریت تهران؟ چرا من باید اجازه بگیرم و او تصویب کند که فلان طرح در منطقه ما اجرا شود یا خیر؟

وی تاکید کرد: این‌ها پیشرفت نیست! این‌ها پس‌رفت و عقب‌ماندگی است. نظام برنامه‌ریزی ما، «متمرکز» شده؛ «مردم»، کجای کار هستند؟ حالا می‌خواهیم با وصله و پینه درستش کنیم، نمی‌شود! اگر صد سال دیگر هم همین سیستم ادامه پیدا کند، باز وضع همین خواهد بود که هست. آن وقت شما ببینید طی کمتر از ۱۰ سال جهاد سازندگی ما در اوایل انقلاب، خلأهایی را پر می‌کند که به اعتراف دانشگاه پرینستون  آمریکا، بی سابقه بوده است و در دنیا این شدت در جبران عقب‌ماندگی روستاها قبل از این تکرار نشده است!

کارشناس و فعال حوزه توسعه محلی به یک رساله دکترا در سال ۱۳۹۰ اشاره کرد و گفت: اگر جهاد سازندگی نبود، پرونده این انقلاب همان دو سه سال اول بسته می‌شد. اگر نمی‌توانست مساله پیشرفت را در دورترین نقاط کشور مطرح کند و در دستور کار بگذارد، آن هم چهار ماه بعد پیروزی انقلاب و با مدل مردم‌محور، این انقلاب به ثمر نمی‌نشست.

ایزدخواه، در ادامه پرسید: ما این را چطور امروز به تکنوکرات‌ها تفهیم کنیم که بر مبنای این واقعیت‌ها، چهل سال پیش که این همه دفتر و اداره و سازمان نداشتیم و ۷۰ د

?روح الله ایزدخواه، کارشناس کشاورزی

?دام بومی و مراتع را نابود می‌کنند تا راه ورود دام‌های صنعتی و غیربومی به کشور هموار شود! برای وابسته کردن روستایی کشاورز باید این دو چیز را از او بگیرند!

?آقایان طی سال‌های اخیر با شتر (طلای بیابان) جنگیدند!

https://t.me/joinchat/AAAAAEJLdxdYEu3vBZ2rFQ

? چهل سالگی انقلاب اسلامی
و کلید قله‌های فتح‌نشده

⏮ شهید حجت‌الاسلام محمدتقی شرعی، در شب شهادتش در کربلای پنج، در مصاحبه با گروه روایت فتح، گفت:
ما در این جنگ پیروز خواهیم شد؛ اما انقلاب هنوز قله‌های فتح‌نشده‌ی دیگری دارد ... و تنها بچه‌هایی که سوز اسلام دارند می‌توانند این قله‌ها را نیز فتح نمایند.

⏬ و امروز در چهل‌سالگی انقلاب،
جبهه‌های گفتمانی چندگانه‌ای پیش روی خود داریم که هریک بر چند قله فتح‌نشده اشارت دارد؛ جهاد اقتصادی، تولید علم، هویت فرهنگی، ... .

⏸ بنظرم این خیلی جالب نیست که مدام بر دستاوردهای چهل‌سالگی انقلاب، مانور دهیم؛
(البته خنثی کردن سم‌پاشی‌های ناجوانمردانه سرجای خودش..)
? اما آنچه بچه‌های متولد انقلاب به بعد را باید سر شور و اندیشه بیاورد، دستاوردها نیست..
جهاد‌های نوین امروز و محورهای ناگشوده‌ی پیش رو است .. .

◀️ من در صدر همه‌ی این فتح‌نشده‌ها،
«مردمی‌شدن» را می‌گذارم‌‌.
- مردمی‌شدن اقتصاد و صنعت و تجارت
- مردمی‌شدن علم و آموزش
- مردمی‌شدن فرهنگ و تربیت
- مردمی‌شدن حکمروایی و سیاست
- مردمی‌شدن فناوری و نوآوری
- مردمی‌شدن حفاظت محیط زیست
- مردمی‌شدن گردشگری و نشاط جمعی
- مردمی‌شدن پیشرفت شهری و روستایی
- مردمی‌شدن روابط و تعاملات بین‌المللی
- مردمی‌شدن مساجد و مناسک
....

*⃣ چهل‌ساله‌هایی باید آستین بالا بزنند برای فتح این بزرگترین کارِ زمین‌مانده‌ی چهل‌سالگیِ جمهوری اسلامی.
? وقتی مردمی‌شدن به معنای واقعی کلمه محقق شود،
آن وقت است که تمام آرمانهای انقلاب اسلامی از عرش به فرش نازل خواهد شد‌.
آن‌وقت است که دنیا با ابرقدرتی بنام ایران اسلامی مواجه خواهد بود.
آن‌وقت است که فوج‌فوج ملت‌های دنیا یدخلون فی دین‌الله افواجا.

⏺ تمامِ
تکرار می‌کنم
تمامِ
عقب‌ماندگی‌ها و واپس‌زدن‌ها و متوقف‌ماندن‌ها درمسیر پیشرفت کشور و انقلاب،
از کنار گذاشتن حرکت‌های جهادی - مردمی‌ رخ داد !
? این شد که تکنوکرات‌ها سردمدار امور شدند
? و متحجرها و محافظه‌کارها آتش‌بیار معرکه‌ی آنها
? و بچه‌های انقلاب، نشسته در سوز و گداز تحقق آرمانها
? و دشمنان در حال چنگ و دندان نشان دادن ها
? و خناسهای داخلی در حال خیانت و چپاول ..

◀️ انقلاب را به ریل مردمی‌شدن ِ جهادی خود بازگردانید
تا تمام چهل قله‌ی فتح‌نشده را
همه‌جانبه، یک‌باره و عمیقاً فتح کند.

۲۲ بهمن ۹۷
تهران
https://t.me/joinchat/AAAAAEJLdxfs8xce1TkqDA

? انواع تلاش‌های نافرجام در محرومیت‌زدایی

⏮ آنچه در کل، تا امروز برای محرومیت‌زدایی کار شده، چه در دستگاه‌ها چه قرارگاه‌ها و چه گروه‌های جهادی، از این حالت‌ها بیرون نبوده:

1⃣ روش بلانتیجه‌ی «پرتاب پروژه»:
طراحی و اجرای پروژه‌هایی فیزیکی و آنکادرشده و مثلاً اولویت‌دار.
پروژه‌هایی که تهش، تأمین یک سازه ساختمانی بوده یا کشاندن آب ازین طرف به آن طرف یا دست بالا تسطیح اراضی کشاورزی.
? قرار بوده با بردن این پروژه‌ها در روستا و منطقه محروم، پیشرفت و آبادانی هم به مردم هدیه شود، که نشده!

2⃣ روش پُرپَک‌وپُز «حل مسئله»:
کمی که هوشیارتر شده‌اند، دریافته‌اند مسئله، چندان از جنس «فقدان» نیست که بخواهیم با تزریق امکانات، حلش کنیم؛ بلکه مسئله، خود «مسئله» است؛
یعنی روال‌های عرفی‌شده‌ی عقب‌ماندگی در منطقه.
? لذا با تحلیل‌های سیاست‌پژوهانه (!)، به جان مسئله افتاده‌ایم تا (مثلاً) حلش کنیم.
اما هرچه جلو رفته‌ایم، دریافته‌ایم مسئله‌های خودتشخیص ما، غامض‌تر می‌شود، که حل نمی‌شود. گویی تحلیل‌های (مثلاً) چندبُعدی ِ ما هم دردی دوا نمی‌کند.

3⃣ بساط «تسهیلگری» بازی:
پس از یأس از تزریق‌ها و عمرانی‌کاری‌ها و تحلیلگری‌ها، نوبت به یک نوع خاله‌بازی رسیده از جنس مثلاً اجتماعی.
? اینکه با مردم مدام عکس یادگاری بگیریم و افاضات جامعه‌شناختانه (!) در جمع مبهوت و منفعل آنها بفرماییم و مدام برویم نان و غذای‌شان را بخوریم و نهایت ِ این کیابیا هم چیزی نباشد جز التیامی سطحی حاصل شو های دسته‌جمعی، برای جامعه محلی هدف!

4⃣ رویکرد ِ «سبک زندگی» مآبانه:
آنها که مدتها پای‌شان را در میدان نگذاشته بوده‌اند، و درعوض، با گفتمان‌ها، جا و بیجا، عکس یادگاری می‌گرفته‌اند، وقتی استیصال میدان‌رفته‌ها را دیده‌اند
به یکباره، منادیان سبک زندگی شده،
و از در ِ تربیت و آموزش سبک زندگی و این حرفها وارد محرومیت زدایی شده‌اند.
? می‌خواهند به تنها مکان‌های واقعی که ردپای سبک زندگی ایرانی اسلامی، هنوز در آنها بجا مانده، سبک زندگی تزریق کنند!

↩️ این یک سیر رخ‌داده و جاری در صحنه‌ی محرومیت‌زدایی است.
هر رویکرد، اعوان و انصاری داشته و قرارگاه‌ها و ستادهایی.
مع‌الوصف، اینها نَفَس محرومیت را هم به شماره نینداخته‌اند که بخواهند حالا بزدایندش.
این بساط‌ها هریک، ابترند و در گل فرورفته.
? چرا؟
فقط و فقط و فقط،
چون
ما هنوز که هنوز که هنوز است
از مردم بیگانه‌ایم!

⏸ با مردم زیست نکرده‌ایم
در باور آوردن به مردم، تواضع نکرده‌ایم
مردم را رعیت و خود را نخبه می‌دانیم
مردم را غریق و خود را نجات می‌شماریم
مردم را ناتوان و خود را توانمندساز قلمداد می‌کنیم
مردم را مشکل‌دار و خود را حلال مشکلات جا می زنیم
به مردم می‌گوییم توسعه‌نیافته، و خود را عامل توسعه می‌نامیم
مردم را جاهل و خود را حکیم می‌بینیم

#⃣ بدین ترتیب،
مردم هم عادت کرده‌اند
جلوی نیروهای خدمات رسان بیرونی، همان جلوه کنند که آنها انتظار داشته‌اند.
و لذا خود ِ خودشان نباشند.

◀️ موتور تغییر، درون روستا و منطقه محروم است نه بیرون آن؛
لوکوموتیو پیشرفت، مردم هستند نه ما جهادگران!
هسته جهادی، امام روستا، راهبر اجتماعی، ...
و هر عنوان دیگری به خودمان اطلاق کنیم
فرقی ایجاد نمی‌کند
و نسبت ما را با مردم، تغیبر نمی‌دهد.

⏺ بایستی،
مردم، بما هُوَ مردم
هدفگیری و مسئله‌یابی و روش‌شناسی و نتیجه‌‌زایی ِ جهاد ما باشد
و هیچگاه در هیچ عرصه‌ای غرق نشویم
نه عمرانی، نه فرهنگی، نه تربیتی، نه اقتصادی و نه اجتماعی.

۲۳ دی ۹۷
تهران
https://t.me/joinchat/AAAAAEJLdxfs8xce1TkqDA

? احیای جهادسازندگی (۲)؛
در کوره‌راه تلاش‌های بی‌فرجام

⏮ امروز دیگر مسجل شده است که کشور، حرکتی از جنس #جهادسازندگی کم دارد. چه آنکه شرایط امروز، خیلی شبیه ماه‌های اولیه بعد از بهمن ۵۷ است.
همان زمانی که دولت موقت و بعدش، باند بنی‌صدر اراده کرده بودند کشور جلو نرود، دقیقاً زمان زایش جهادسازندگی بود و شد و قطار انقلاب را هم به جلو راند.

↩️ اما بعد... احیای جهاد، با کدام فرمان؟! یعنی با چه جوهره‌ای و به چه روشی؟

? اینکه عده‌ای بنشینند و شورا طوری تشکیل دهند و کانون‌هایی ملی و استانی ذیل خود تعریف کنند و مکتوبه‌ای هم به دفتر رهبری بزنند، احیای جهاد نمی‌شود؛ هرچند تلاشی است که از خفتگی بهتر است.

⏸ یا اینکه عده دیگری، در اتاق‌ فکر طوری بنشینند و راهبرد بنویسند و آیه و روایت تدوین کنند و شعارهایی زیبا و خوش‌آوا سرهم کنند و تخیلات قشنگی در پاورپوینت بیاورند، این هم احیای جهاد نمی‌شود؛ هرچند هر تلاش فکری، بی‌خاصیت نیست.

⤵️ این هم که عده دیگری، قرارگاه طوری براه اندازند و تابلویی بپا کنند و پول و پَله‌ای فراهم نمایند و نیروهایی به استخدام درآورند، احیای جهاد نمی‌شود؛هرچند تلاشی احترام‌برانگیز است.

⏺ در مظلومیت جهاد، همین بس که به شناخت جوهره‌اش کار نداشته و ندارند و تجربه‌ی فرابشری‌اش را کندوکاو‌ نکرده و نمی‌کنند و آن را با هر سازوکار ناقص‌الخلقه‌ای، همذات‌پنداری‌اش می‌کنند و به هر تشکیلات دست‌وپاشکسته‌ای، تقلیل‌ش می‌دهند و با خود جهاد، فقط عکس یادگاری می‌گیرند.

↗️ مسئول بزرگواری که در دستگاه دولتی نشسته‌اید و گپ‌وگفتی عصرانه و آن‌هم هفته‌ای یکبار همراه با چای و میوه‌ی ردیف‌بودجه‌ای تشکیل می‌دهید و به نسل جوان انقلاب هم هیچ اتکایی و حتی تعاملی ندارید، همان کارمند خوب بمانید و احیای جهاد نکنید، برای دنیا و آخرت‌تان بهتر است!

↘️ فعال عزیزی که در ساختمان حکومتی مستقر شده‌اید و خدمتکاران سرباز دارید و به پول خارج از شمول وابسته‌اید و روزانه، هفت هشت تا جلسه جورواجور و بی‌ربط و ضبط می‌روید و در هفده‌تا گعده و محفل عضوید، همان فعال فرهنگی بمانید و احیای جهاد نکنید، برای انقلاب مفیدترید.

↙️ تحلیلگر محترمی که همیشه متفکرید، و یک پا در تئوری دارید و پای دیگر در سیاست، و از تشکیلات، ژستش را و تسبیحش را و سوره ولعصر خواندن اول جلساتش را خوب بلدید، همان آدم خودی و سربراه بمانید و احیای جهاد نکنید، کاراتر خواهید بود.

↩️ جسارت نشده باشد؛ همه‌ی ما و شما اصحاب انقلابیم و نیروهای خودی و افسران جنگ نرم؛
اما احیای جهاد، با توهمات کنونی ما و شما جور در نمی‌آید.
آنها که «راهبران» جهادسازندگی بودند - و نه لزوماً مدیران و اعضای شورای آن - خانه بر دامنه آتشفشان ساخته بودند و خود و خانواده را وقف این حرکت کرده بودند و هیچ محاسباتی برای جایگاه و آینده شغلی خود نکرده بودند و با تمام وجود، مردم را فهمیده بودند و بلکه به مردم متوسل بودند چنان کار می‌کردند که «قلب امام زمان، شاد شده بود» و چنین بود که امام دلش می‌خواست «کلماتی بالاتر از عشق، به آنها تقدیم کند».

⏪ آری، جهاد احیاشدنی است و احیا هم خواهد شد به فضل الهی،
اما مع‌الاسف ما همچنان در التقاط میان انقلابی‌گری و کاروکاسبی خود مانده‌ایم و آنطور که آن کوهنورد ِ مستأصل، باید طناب را رها می‌کرد، توکل ِ رها کردن طناب ِ ملاحظات و محافظه‌کاری‌های خود را نداریم.

*⃣ پرافتخار باد یاد طرحچی‌ها و ناجیان‌ها و رضوی‌ها، جوانان ولایتمدار جهادی و نخبه‌ی آن روز، که جهاد را با «حرکت» خود، شروع کردند و با «خون» خود، به ثمر نشاندند... و مگر خود این شهدا راه را به ما نشان دهند.
وبالنجم هم یهتدون.

۱۰ مهر ۹۷
تهران
https://t.me/joinchat/AAAAAEJLdxfs8xce1TkqDA

پیشرفت به سبک ولایت:
? چشم‌انداز حرکت جوانانه کشور (۳) ؛
لیلة‌القدرِ انقلاب: هم‌وندیِ جوانانی جهادی و جنبشی مردمی

⏪ شب قدر است و هنگامه‌ی دلمشغولی به تقدیرها؛ و در رأس همه‌، تقدیر انقلاب.

انقلاب اسلامی، تقدیری بود برای جهان؛ و اکنون خود، در شب قدری به‌سر می‌برد به‌سمت آینده‌ای متفاوت برای خود.

◀ قدر مسلم، تقدیر انقلاب، تحول مستمر و مقدر آن در وجوه عمیق‌تر و نرم‌تری است که بدست جوانان مؤمن جهادی کلید خورده و در بطن تشکیلاتی - و بلکه جنبشی - مردمی و فراگیر، به پیش خواهد رفت.

? جوان مؤمن جهادی برای انقلاب، از جنس آن مقدوراتی بوده و هست که خود، تقدیرآفرین است.
اکنون اما، انقلاب و این جوانان، هردو بست نشسته‌اند تا تشکیلات مردمیِ آینده‌ساز، از راه برسد.

? امروز، حرکت جوانانه در مسیر خود، به بلوغ نسبی در گفتمان دست یافته، و همزمان، راه ورودش به عرصه‌های مختلف میدانی نیز ترسیم شده و اتاق‌های فکرش هم کمابیش فعال شده است؛
اما آنچه در ضمیر این حرکت، نقش گلوگاهی و نقطه عطف پیدا کرده، فراهم نمودن حرکت‌های آرمانیِ مردمی است.

?و به این خاطر، جوانان آرمانخواه و تحول‌باور ‌و بلندهمت، باید لیلة‌القدر انقلاب را احیا بدارند تا برای احیای جنبش مردمیِ احیاکننده‌ی آرمانها مهیا شوند.

⬆ تنها آن جوانانی شایستگی و توفیق راهبریِ چنین جنبشی را دارند که:
- باور بیاورند که لا مؤثر فی‌الوجود الا الله
- کأنهم بنیان مرصوص عمل کنند
- رحماء بینهم را درک نمایند
- مذبذبین بین ذلک نباشند
- از هرگونه شک و شرک و تردید عاری شده باشند
- مخلصاً فی الله قدم بردارند .

❗اگر آن جوانان چنین باشند، احیای حرکت‌های مردمی آرمانی بسرعت رقم می‌خورد و ظهور بشدت نزدیک می‌شود.
فقط باید بیدار شد و احیا داشت ... .

۱۸ خرداد ۹۷ - لیلة‌القدر
مشهد مقدس
https://t.me/joinchat/AAAAAEJLdxfs8xce1TkqDA