در من بسیاری چیزها از بین رفتند،
که گمان می‌کردم تا ابد ماندگارند…

مارسل پروست

آخر اشکات پوسوند..
طنابِ امیدی که به آخرین مژه‌ت گره‌ی کور زده بودمو؛
چرا که غمم،
از قولِ دادنِ جونم به تو، به چشمات رسیده بود!

@lost_in_ap

بمونه به یادگار برای لاست..🎈

همه‌چی از دور خوب بود..
ماتِ من نشسته بود و به صحبتِ دردی که از تنهایی می‌گفت گوش می‌کرد!
اما نزدیکش شدن، اما جهان رو از دیدِ اون دیدن،
به تو می‌فهموند کیشِ کسی شدی که روحش ماتِ تو نه،
بلکه ماتِ رقصیدن توی جهانِ دیگری‌ست!

@lost_in_ap

من فکر می‌کردم تو خانه‌ام هستی، که از تمام زخم‌ها و جنگ‌ها به تو باز می‌گردم،
اما تو خودت جنگ بودی...
بزرگ‌ترین و بی‌رحم‌ترین جنگِ من.

ناشناس

بی‌وفا بودی توام که، با منِ تنها..

@lost_in_ap

که از هر بندِ خود با درد، پیوندی جدا دارم...

- صائب تبریزی

ونسان: می‌دونى، من به دست‌ها خيلى نگاه می‌كنم. غريبه‌ان اين دست‌ها. همه چى رو زود لو می‌دن. پيرى اول از همه روى دست‌ها می‌شينه. ترس روى دست‌ها می‌شينه. وقتى عاشق می‌شى، دست‌هات اول از همه عاشق می‌شن.

- بخشى از نامه هاى ونگوگ

وقتی به کسی از ترسات می‌گی، وقتی از زندگیت و خودت می‌گی..
و اون‌ آدم تمومِ ترساتو سرت میاره، وجود و قلبِ تو دو بار می‌سوزه!
بارِ اول، چون از هرچیزی که ترسیدی حالا سرت اومده؛
و بارِ دوم، چون کسی که روزی پناهت شده، تو بهش اعتماد کردی و تونستی هرچیزی راجع‌به خودت رو براش تعریف کنی، کسی که از تمومِ تو خبر داشته،
این بلا رو سرِ تو و قلبت آورده!

@lost_in_ap

@lost_in_ap