می‌دانم که در آخر..
روزی از خاکسترِ قلبی که در تاریکی، جسمی که در انتظار،
روحی که در تماشایشان و منی که در تمامیِ ترس‌هایم سوخت،
شمعدانی می‌روید!

@lost_in_ap

بگو..
برای من که نفسِ آخر را می‌کشم؛
بستنِ چشم‌هایم مرهم است یا که زخم؟

@lost_in_ap

هیچکس مثل من نبود و من شبيه هیچکس نبودم
من تنها بودم و آنها همه.

- داستايفسكى

کاش..
آن طوفانی که به تنِ تکه‌تکه و متلاشی‌ام زد،
سرم را قدرِ یک‌شب، روی شانه‌ات جا گذاشته باشد!

@lost_in_ap

اگر روزهای خوب آمدند و من نبودم...
به یاد بیاور که صبور و غمگین
چقدر برای روزهای خوب منتظر بودم
و به یادم آوازی زمزمه کن، برقص و بلندتر بخند.

- کیمیا رجبی

همان‌جا که آسمان برایم می‌گریست و من..
تمامِ حواسم پیِ تماشای چگونگیِ مدفون شدنِ روزهایم زیرِ برف بود؛
آخرین باری بود که قلبم را می‌دیدم!

@lost_in_ap

«به آغوشم کشیدی اما
سایه‌ات را دیدم
که دست‌هایش
درون جیبش بود..»

گروس عبدالملکیان

من آن شکسته بنایم درین خراب آباد
که در خرابی من ناز می‌کند سیلاب.

صائب تبریزی

ما همیشه
یک نفر را پشتِ صورت‌مان داریم
که بریده از دنیا می‌خواهد برود،
فرار کند اما
لباسش هربار گیر می‌کند
به پوست و لب‌مان
طوری که آدم‌ها خیال می‌کنند
داریم می‌خندیم...

رسول ادهمی

حال دیگر..
تن‌پوشِ سیاهِ غم مرا میانِ سفیدیِ برف رسوا می‌کند،
آسمان به خیالِ چتر بودنم آسوده بر تنم می‌بارد؛
و من، فراموش کرده‌ام قلبم را در کجای این‌شهر جا گذاشته‌ام!

@lost_in_ap