من خیلی بلندپروازم. شاید همین من رو به زنجیره‌ی افکار بی‌پایان کشونده. یا شاید زنجیره‌ی افکار بی‌پایان ازم بلندپرواز ساخته. می‌خوام قله‌های قدرت رو فتح کنم. مشهور باشم. ثروتمند باشم.
امروز داشتم به پارتنرم می‌گفتم ولی من که چیز زیادی از زندگی نخواستم. خنده‌ش گرفت. گفت به جز نصف کشور؟
گفتم آره. به جز اون. یه خونه‌ی کوچیک خواستم که مال من باشه. بدون نگرانی از جابه‌جایی و از دست دادنش. که دیوارهاش رو پر کنم از کتاب و قاب‌ها و خریدهای بیهوده. که یه روتختی ماه و خورشید ببافم براش. که نگران شلخته بودنش نباشم.
چیز زیادی نخواستم. یه جایی که بتونم بدون اضطراب و نگرانی از چیزی که انتظارم رو می‌کشه بهش برگردم.
ولی انگار سقف رویاهای کوچیک بلند شده. دیگه حتی چنین انتظاری هم بلندپروازیه. بیشتر از اون چیزی که باید.

من جدا محله‌ای که توش زندگی می‌کنیم رو دوست دارم. از دانشگاه دوره ولی خب حس می‌کنم بهش تعلق دارم. دارم فکر می‌کنم اگر یه روز خواستم خونه بخرم باید همین‌جا باشه درنهایت. از این‌که regular باشم جایی خوشم میاد. شب‌ها بیام این کافه‌ی روبروی خونه چای بخورم با این‌که تقریبا پول هدر دادنه. ولی خوشم میاد که می‌دونن منو رو حفظم و در جا سفارشم رو می‌گیرن. اسمم رو می‌دونن. با منیجرشون درباره‌ی داستان‌های کوتاه حرف می‌زنم. باشگاهی که از ترس برنگشتم هنوز بهش تقریبا دویست متر پیاده راهه و یه خط مستقیمه. سوپرمارکتی سر کوچه که همیشه یه نخ وینستون می‌گیرم ازش، یا اگر خیلی حال داشته باشم تا دکه می‌رم و یه نخ سول شافل می‌گیرم. دکتر داروخونه که من و خواهرم رو می‌شناسه و همیشه بهمون اجناس پوستی که قیمت قبلن پیشنهاد می‌کنه. کتابفروشی‌ای که بیشتر از این‌که کتاب خریده باشم ازش قاب و استیک‌‌نوت خریدم. گلفروشی‌ای که هر هفته یک دسته نرگس می‌خرم ازش. استوری که از شیر مرغ تا جون آدمیزاد وسایل خونه داره و هر چند وقت یک‌بار رندوم می‌رم ظرف‌های لنگه به لنگه می‌گیرم. خرازی‌ کوچیکی که یه خانم بی‌حوصله فروشندشه ولی تقریبا همه‌چیز داره.
نمی‌دونم. زندگی. حس زندگی می‌ده.

کم‌کم باید پازل بعدی رو پهن کنم.

جو تا ابد شماره یک بنده‌ست.

جو تا ابد شماره یک بنده‌ست.

استراگون: مطمئنی همین‌جا بود؟
ولایمیر: چی؟
استراگون: جایی که باید منتظر می‌موندیم.
~ در انتظار گودو، ساموئل بکت

بزرگسالی این‌طوریه که باید تعادل بین «خب دیگه بلند شو گمشو جمع و جور کن خودت رو بزرگ شدی دیگه.» و «اشکال نداره حالا هنوز بچه‌ای.» رو رعایت کنی که خب سخته.

دیگه کاریه که از دستمون برمیاد?

وقتی با اون آدمی میری شهر کتاب که نصف بیشتر شهر کتاب رو خونده>>>