گزارشی از خانم دکتر کتایون نجفی زاده از وضعیت اهداء عضو ایران در جهان و در منطقه

رتبه پیوند اعضاء از مرگ مغزی؛ ۳۱ در جهان
و رتبه اول در منطقه

پیوند کبد در بیمارستان شیراز رتبه اول در دنیا و سپس بیمارستانی در پنسیلوانیا در رتبه دوم

t.me/mubabolprofessionalism

🌿 نقدی بر گفتار دکتر آذرخش مکری

✍ دکتر مسعود اسدی

◀️ به نظر می‌رسد در این گفتار جناب دکتر مکری، روانپزشک و هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران، در تعریف «جامع» و «مانع» از مسأله schadenfreude به معنای شادی دگر رنجوری، با مسائل مشتبه دیگری همچون critique ویا criticize گرفتار خِلط مباحث شده‌ باشند.

تعریف جامع به این معنی که هر چه لازم بوده است در آنجا جمع باشد.
تعریف مانع هم به این معنا که هیچ چیز اضافی در آن وجود نداشته و در واقع از ورود زوائد، ممانعت به عمل آمده باشد.

◀️ مثال عینی schadenfreude، چیزی شبیه پدیده شوم دوربین مخفی‌هاست که با سرکار گذاشتن دیگران می‌خواهند لحظاتی را برای خندیدن مهیا کنند که متاسفانه در دهه‌های اخیر، در کانال‌های تلویزیونی و فضای مجازی بصورت گسترده شاهد آن هستیم.

نمی‌شود از مثال‌های جناب دکتر مکری  نتیجه گرفت که برای جلوگیری از ابتلای به هایپرتروفی عیب‌یاب می‌بایست پرهیز کرد از ویراستاری، داوری و عیب‌یابی از مقالات علمی در یک مجله علمی، و یا پرهیز کرد از داوری و عیب‌یابی از عددهایی که در گزارش آزمایش بیماران، در imaging و پاراکلینیک بیماران ، در شرح‌حال، در معاینه بالینی بیماران مراجعه‌کننده و پیدا کردن چند عیب و نقص و کرایتاریا برای تشخیص بیماری افراد مراجعه‌کننده و در نهایت می‌بایست پرهیز کنیم از طبابت تا مبادا دچار هایپرتروفی عیب‌یابی شویم!
اصول غربالگری ها هم مبتنی بر عیب‌یابی است؛ شده با یک درجه یا عدد پائین یا بالاتر.

حالا دکتر مکرمی، برای دچار نشدن به هایپرتروفی عیب‌یاب، ویراستاری مجله علمی را کنار کذاشتند، از طبابت و گرفتن عیب‌هایی از نتایج آرمایش‌ها، تست‌های روانشناسی، مصاحبه و معاینات بالینی چطوز؟!

در اینجا، آنچه لازم هست برای جلوگیری از هیپرترفی عیب‌یاب، می‌بایست دقت شود تا به سبب همانندی ظاهری و مشتبه بودن مفاهیمی با برادران دروغین و دوگان‌های فریبنده، مجبور به انکار نقد صحیح از خود و دیگران نشویم؛
بله، فرق هست میان critique ، criticize و schadenfreude؛ که این‌ مفاهیم، برادران دروغین‌اند که گاهی افراد آن‌ها را با یکدیگر اشتباه می‌گیرند.

◀️ برادران و دوگان‌های فریبنده «نقد و سرزنش»، «نقد خود و نق‌زدن بر خود»، «انتقاد و انتقام» که بحث مفصل جداگانه‌ای می‌طلبد.

در این فرصت تنها می‌توان اشاره داشت که برای تمایز نقد و انتقاد از سرزنش و نق زدن و انتقام نیازمند مهارت‌هایی همچون مهارت تفکر نقاد(critical thinking) هستیم و نه حذف و پرهیز و پاک کردن صورت مسأله، همانگونه که در آموزه‌های دینی نیز بخوبی بر آن تاکید شده است؛ «كونوا نُقّادَ الْكَلامِ»

t.me/mubabolprofessionalism

🌿رویانتان رویان باد

سالروز بزرگداشت مرحوم دکتر سعید کاظمی آشتیانی، مؤسس پژوهشکده رویان

t.me/mubabolprofessionalism

?«عبارات ممنوعه»؛ کلماتی که پزشکان نباید به زبان برانند

به گفته پژوهشگران استفاده پزشکان از عبارات نادرست در مواجهه با بیماران می‌تواند عواقب فاجعه باری در پی داشته باشد و نه تنها رنج و ترس آن‌ها را بیشتر کند، بلکه اعتماد به پزشکان و نهاد‌های درمانی را کاهش داده و تصمیم‌گیری بیمار و درمانگر را مخدوش می‌کند. محققان فهرستی از این «عبارات ممنوعه» تهیه کردند

زمانی که آسیب‌پذیر هستیم، حتی یک کلمه و یا رفتار نادرست پزشک و کادر درمان می‌تواند برای ما اهمیت بسیاری پیدا کند. ما هیچ وقت دوست‌ نداریم عباراتی مایوس کننده مانند «هیچ کاری از دست ما بر نمی‌آید» و یا بدتر از آن «فقط داریم دور خود می‌چرخیم» را از پزشک بشنویم.  

اگرچه علم پزشکی به طور مداوم در حال پیشرفت است، اما جنبه‌هایی از بیمار از جمله ترس بیمار، عدم اطلاع او از دانش تخصصی، انتظارات غیرواقعی و احساس درد جزء لاینفک مراقبت‌های پزشکی است. 

بیشتر بخوانید: https://tinyurl.com/muxet2az

t.me/mubabolprofessionalism

? اعتیاد به پست و مقام!

دکتر گودرز صادقی، رییس سابق دانشگاه‌های ارومیه و مقدس اردبیلی مطلبی نوشته هم برای آن‌هایی که هنوز در رأس قدرتند و هم کسانی که از قدرت پایین کشیده شده‌اند! و خواندنش را واجب ولازم دانسته.
مطلبی که از جهات مختلف کمک می‌کند بفهمیم برخی از مدیران مسئله‌ها را چگونه می‌بینند! ... بخوانید؛

من دو دوره ریاست دانشگاه‌های دولتی را جمعا به مدت ۸ سال به عهده داشته‌ام. هیچ امتیاز مادی به معنای واقعی از محل ریاست عایدم نشد. حتی موقعی که در اردبیل مأمور بودم، حق مدیریتم صرف اجاره‌ی خانه و هزینه‌ی رفت و آمد به تهران می‌شد. با این حال، بخواهی نخواهی از دو امتیاز برخوردار بودم: داشتن راننده‌ی اختصاصی و نیز یک دفتر کار بزرگ با سرویس بهداشتی مستقل!

در هر دو بار، وقتی که دوره‌ام با استعفا به سر آمد، از بعضی نظرها دچار مشکل جدی شدم. اگر چه از اتومبیل دولتی برای مقاصد شخصی استفاده نمی‌کردم، لیکن راننده‌ها برای من نه یک کارمند بلکه دوست و برادر بودند و بعضی کارهای شخصی مرا برای این که بتوانم به کارهای دانشگاه برسم انجام می‌دادند که از جمله‌ی آن‌ها این موارد را می‌توانم نام ببرم:
خرید نان و بعضی ملزومات دیگر، گرفتن وقت از دکتر، انجام کارهای اداری و بانکی، برداشتن و گذاشتن من درست در مقابل جایی که کار داشتم (بدون این که نگران جای پارک باشم!)، رسیدگی به ماشین خودم (مانند کارواش و تعویض روغن)، پیدا کردن واحدهای صنفی مورد نیاز (مانند خرازی و تعمیرگاه و اینجور جاها) و … (چیز دیگری یادم نمی‌آید). ضمنا همه با من مهربان بودند و تقریبا تمام کارکنان و اساتید دانشگاه را افرادی کار راه‌انداز و مؤدب و وظیفه‌شناس می‌دیدم، چرا که هیچکدام از کارهای خود من به تأخیر نمی‌افتاد و همه چیز رو به راه بود.

وقتی که از ریاست کنار رفتم، زندگی برایم بسیار سخت شد. چند سال تنبلی باعث شده بود از انجام کارهای ساده‌ی شخصی و اداری و خرید نان و اینجور چیزها عاجز بشوم. بعلاوه، جسته گریخته متوجه شدم که برخورد کارکنان و همکاران با من بسیار با برخوردشان با سایر افراد و ارباب رجوع متفاوت بوده است. کسی که برایم مظهر مدارا و احساس مسئولیت بود، به زعم دیگران آدمی عصبی و تندمزاج و بدخواه به شمار می‌آمد. تازه فهمیدم که بدترین همکاران هم به من که می‌رسیدند جور دیگری رفتار می‌کردند.

الان چند سالی است که دوباره به زندگی عادی خو کرده‌ام. نه تنها از انجام کارهای شخصی‌ام طفره نمی‌روم، بلکه از دست و پا چلفتی بودنم رها شده‌ام. از پیاده رفتن و سوار اتوبوس و مترو شدن لذت هم می‌برم و از این که با آدم‌های متفاوت و معمولی معاشرت می‌کنم بسیار خوشحالم. تصور این که یک بار دیگر به پست مشابه یا بالاتری گمارده شوم برایم نه تنها لذت‌بخش نیست بلکه دلهره‌آور است. دیدن بعضی چهره‌های عبوس، تندرو و کج‌فهم و اجبار به جلیس شدن با آن‌ها و قانع کردن‌شان در امور بدیهی شکنجه‌ی بزرگی است. احاطه شدن توسط آدم‌هایی که بدون اینکه ته دلشان با تو باشد اظهار ارادت می‌کنند، چندش‌آور است. این که نفهمم زندگی واقعی چیست احساس خنگی و نفهمی به من می‌دهد.

در این مملکت آدم‌هایی هستند که ده‌ها سال در مسند کارهایی به مراتب مهم‌تر از مسئولیت‌های من هستند. آن‌ها نمی‌فهمند دور و برشان چه خبر است. آنها هرگز سوار اتوبوس شهری یا مترو نشده‌اند. هیچگاه کارمندی مدارکشان را به سمتشان پرت نکرده است. در صف بنزین نبوده‌اند. آن‌ها نمی‌فهمند صف نان چیست. هرگز مهمان یا میزبان کارگر یک کوره‌پزخانه نبوده‌اند. در مطب پزشک در حالی که گفته‌اند ساعت ۴ آنجا باشند تا ساعت ۱۱ شب معطل نشده‌اند. این آدم‌ها اصلا نمی‌فهمند رانندگی در ترافیک بزرگراه همت یعنی، چون راننده دارند. آن‌ها فکر می‌کنند همه‌ی مردم پشتیبان‌شان هستند و مرتب برای موفقیت‌شان دعا می‌کنند. تا حالا کسی به خاطر مالیدن ماشین با قفل فرمان به آن‌ها حمله نکرده است و هرگز احدی عمه‌ی محترم‌شان را مورد تفقد قرار نداده است! آن‌ها معتاد ریاست هستند و اگر پس از این همه سال، مثل من و تو به یک آدم عادی تبدیل بشوند درجا سکته می‌کنند!

اگر بخواهید زمین زراعی از باروری نیفتد آن را هر از گاهی به آیش(۱) می‌گذارید. دو سال می‌کارید و یک سال نمی‌کارید. مدیرها هم نیازمند آیش هستند. هر از گاهی باید به زیر بیایند و بفهمند که مردم چگونه زندگی می‌کنند، چگونه فکر می‌کنند، چه می‌خواهند و چه نمی‌خواهند. آنهایی که ۴۰ سال در برج عاج نشسته‌اند آدم‌هایی هستند که نمی‌توانند مثل آدم زندگی کنند.
------------------
پی‌نوشت ۱: آیش تکنیک کشاورزی است که در آن زمین قابل کشت، بدون کشت برای یک چرخه یا بیشتر رها می‌شود.

پی‌نوشت ۲: طبیعی است، مدیرانی هستند که به هیچ روی زیست‌شان اینگونه نیست و بارها نیز به واسطه آن‌ها برداشته می‌شود، هر چند تعدادشان بسیار اندک باشد.

@hamidkasiri_ir

t.me/mubabolprofessionalism

? در برنامه "مثبت سلامت" از شبکه سلامت سیما، دکتر انجو در خصوص الزامات کسب "رضایت آگاهانه " صحبت کردند. این برنامه با اجرای دکتر بیرودیان صورت گرفت و مباحث علمی از منظر اخلاق پزشکی پرداخته شد.

میهمان برنامه، دکتر سید علی انجو، پزشک و متخصص اخلاق پزشکی، هیات علمی دانشگاه شاهد و دبیر کمیته اخلاق بالینی معاونت سلامت وزارت بهداشت هستد.

کارشناس مجری برنامه نیز دکتر سعید بیرودیان، پزشک و متخصص اخلاق پزشکی و هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران و رئیس انجمن علمی اخلاق پزشکی کشور هستند.
‌
✨✨

#رضایت_آگاهانه #اخلاق_پزشکی #مثبت_سلامت #شبکه_سلامت #دکتر_بیرودیان #دکتر_انجو

t.me/mubabolprofessionalism

▶️ Good surgeons know how to operate.

▶️ Better surgeons when to operate, and

▶️ The best surgeons when not to operate

This applies, I think, across all of medicine

Dr.Richard Smith, GP and the editor of The BMJ until 2004

t.me/mubabolprofessionalism