به هر چیزی که بخندی سرت میاد.

یک عالمه دروغگو می‌بینم.
به‌به!

ما.

روز خوبی بود ولی حال حاضر تاریک هستم.
ترجیح میدم غرق بشم.

دوستان آهنگ بفرستید.

ایرانی‌ها خدای قربون صدقه و تعارف هستن.
میگی نه ثابت کن.
روی کاغذ ثابت کن.

دارم آهنگایی که گوش میدن رو یکی یکی دانلود می‌کنم.
دارن به جاهای خوبی میرسن.

پارتی دارن. =)

همسایه ی عزیز ما دو ساعت متوالی میشه که هرچی آهنگ پاپ بود رو گذاشت و الان سوزنش روی آهنگ های هیدن گیر کرده.

چهارده/چهار/دو
سال آینده خودم این موقع رها شدم اگر زمان آزمون هارو به تعویق ننداخته باشن.
برای افرادی که فردا آزمون دارن آرزوی موفقیت می‌کنم و از کنکور خاطره‌ای که فعلا دارم مربوط میشه به اعلام نتایج پارسال که زیر پتو با لپتاپ ساعت سه صبح همش سایت رو رفرش می‌کردم تا کارنامه رو بتونم بگیرم و تحویل دوستم بدم چون اون رفته بود بخوابه.
در آخر همه ی شما بعد از اون آزمون سوار ماشین پدر یا مادرتون میشید و شروع میکنن به سین جین کردنتون سر اینکه چندتا سوال غلط زدی و از نظرت رتبه‌ات چند میشه و تو نمیتونی با اونها بحث کنی و باید انرژی خودت رو نگهداری تا برای بحث کردن با فامیل باقی بگذاری که سرشون رو در ماتحت خودشون نگهدارن چون رتبه ی کنکورت قرار نیست بدرد هیچ آدمی بخوره و هر وقت هم که زنگ زدن باید با اکراه پاسخ بدی و جوری که بیخیال بشن از اینکه ازت سوال بپرسن.
اما مگر میشه تا وقتی که مادر هست!!!!
یکی میگه زیاد بزرگش نکن و دیگری اون رو بزرگ میکنه.
یکی میگه روزی n ساعت و اون یکی میگه روزی n+2 ساعت‌.تمامی نداره اصلا.
یکی از صد ها هزار امتحانی که باید بدیم همینه و چطور میشه که دخالت میکنن ولی کمک نه؟ یکی از هزاران "چرا" های بی‌پاسخ.

هنوز هم معتقدم هفده سالگی و سال آخر دبیرستان بهترین ترکیب محسوب میشه.