با سلام خدمت اعضای محترم
جلسهٔ شورای عمومی انجمن علمی جامعه‌شناسی، امروز ساعت ۱۵ در کلاس شمارهٔ ۹ دانشکدهٔ علوم انسانی برگزار می‌شود.
از همهٔ اعضای محترم انجمن علمی دعوت می‌شود که در زمان مذکور حضور بهم رسانند.

جلسهٔ شورای عمومی انجمن علمی جامعه‌شناسی، فردا ساعت ۱۵ در دانشکدهٔ علوم انسانی برگزار می‌شود.
از تمامی اعضای محترم دعوت می‌شود در ساعت مذکور حضوری یا آنلاین مشارکت داشته باشند.
محل برگزاری جلسه فردا اعلام خواهد شد.

? دعوت از کاندیداهای عضویت در شورای مرکزی انجمن علمی

انتخابات دوره‌ی جدید انجمن علمی-دانشجویی جامعه‌شناسی در آبان ماه برگزار خواهد شد.

از دانشجویانی که تمایل دارند در انتخابات دوره‌ی جدید شرکت نمایند دعوت می‌کنیم مشخصات خود را به آیدی دبیر فعلی انجمن ارسال نمایند:

@FatemehMahdavian

فایل صوتی دومین نشست از سلسله‌نشست‌های تجربه‌ی دانش

نشست دوم:
مطالعه‌ی فرایند ساخت دولت در اولین دوره‌ی جمهوری اسلامی در ایران (1357-1368)

ارائه دهنده: مهسا اسداله نژاد

https://t.me/TmuSociology

❌محل برگزاری این نشست تغییر کرد.
دانشگاه تربیت‌مدرس، ساختمان خوارزمی، سالن استاد ناصری

? فایل صوتی نشست بررسی کتاب صدایی که شنیده نشد.

✅ بشیر خادملو

اسفند ۱۴۰۲
دانشگاه تربیت‌مدرس

@TmuSociology

? فایل صوتی نشست بررسی کتاب صدایی که شنیده نشد.

✅ دکتر آرش نصر اصفهانی

اسفند ۱۴۰۲
دانشگاه تربیت‌مدرس

@TmuSociology

مجید تهرانیان و علی اسدی در سال ۱۳۵۳ با همراهی رضا قطبی رئیس وقت رادیو و تلویزیون ملی، طرح پژوهشی‌ای را اجرا کردند تا نشان دهند جامعه‌ای که با افزایش درآمدهای نفتی و ایده‌های نوسازیِ شتابانِ برنامه‌ریزان وقت، در حال پوست‌اندازی و دگردیسی بوده به سوی چه آینده‌ای در حال حرکت است و چه نگرش‌ها، ارزش‌ها و رویاهایی در اذهان ایرانیان در حال شکل‌گیری‌ست. واقعیت اجتماعی (social fact) که آن‌هنگام از طرح آینده‌نگری بیرون کشیده شد بخشی از همان‌ زمین سفتی بود که حاکمان وقت و حتی مخالفین سیاسی به نحوی دل‌بخواهانه و مبتنی بر منویات ملوکانه و آرزوهای بی‌بنیاد، نادیده‌ و ناشنیده‌اش گرفتند.‌ طرح آینده‌نگری آن‌موقع مهم‌ترین واقعیتی را که افشا کرد این بود که زیر پوستِ توفیقاتِ مدرنیستی و اقشار و لایه‌های رؤیت‌پذیرش روندهایی در جریان است که فقر و تبعیض و تشکل‌یابی فزاینده‌ی دین‌داران می‌تواند پیش‌ران‌های محتملش باشند. تهرانیان، اسدی و همکارانش جادوگرانی نبودند که این چنین انقلاب ۵۷ را پیشگویی کرده باشند، آن‌ها صرفاً به خود واقعیت اجتماعی رجوع کرده بودند. به تعبیری می‌توان گفت رخدادهای بزرگ پیش از آن‌که محقق شوند صدای‌شان در می‌آید؛ صدایی که نظم سیاسی مستقر عمدتاً نسبت به آن ناشنواست. به بیان ژاک رانسیر، همین ناشنوایی ذاتی پلیس (دولت) همواره امکان‌های سیاست را به مثابه‌ی برکشیدنِ صداهای داد-خواهانه گشوده نگاه خواهد داشت.