شب‌بخیر به اولین سلام، و آخرین خداحافظ،
و بهشت و جهنمی که میان این دو حرف ساختیم...

بفرست برای اونی که لیاقت‌ش رو داره.

می‌کوبید شلاق‌و
رو شونه‌هاش غم
طعنه می‌زد به امید بهاری
باد اومد
باد اومد توو
گوشش خوند
'کی گفته تو بی‌کس‌و‌کاری؟'

زد زیر گریه
تو خیابون
دل‌ش گرفته
این این روزگاری
از ته قلب‌ش صداش زد
یکی یهو
'کی گفته تو بی‌‌کس‌وکاری؟'

در آن لحظه دلم می‌خواست با او به خانه‌ام بیایم، در تاریکی دراز بکشیم و همان‌طور که مهره‌های کمرش را نوازش می‌کنم مدتها درباره روزی که گذرانده برایم حرف‌های ساده بزند، تا وقتی صدایش خواب‌آلود شود. اما فقط گفتم خداحافظ... -سلیمی و شب‌بخیر

در آن لحظه دلم می‌خواست با او به خانه‌ام بیایم، در تاریکی دراز بکشیم و همان‌طور که مهره‌های کمرش را نوازش می‌کنم مدتها درباره روزی که گذرانده برایم حرف‌های ساده بزند، تا وقتی صدایش خواب‌آلود شود.
اما فقط گفتم خداحافظ...
-سلیمی
و شب‌بخیر

بله کراش زندگی من اوست
که وقتی ازش پرسیدم: "سیگار میکشی؟"
گفت: "نه"
وقتی پرسیدم: "چرا؟"
گفت: "چون می‌تونم."

"من دلتنگ او بودم، دلتنگ و مشتاق. اما می‌دانستم نباید بگویم. فهمیده‌بودم او می‌داند دلتنگم، و اگر مایل نیست به روی خودش بیاورد، حتما دلیلی دارد.
و از آن دلیل متنفر بودم... "
خدانگهدار قلب‌آبی، پرنده‌ی خاکستری روزهای روشن. خدانگهدار قلب تپنده و کوچک‌من. خدانگهدار غربت‌زده‌ی سرزمین رهایی. خدانگهدار دلیل اشک‌های سبقت گرفته از آخرین لبخند. خدانگهدار شوق دیدار های طولانی. خدانگهدار رویاهای مشترک هجده سالگی. خدانگهدار گرگابی، خدانگهدار آبی.
تمام شد. پرده‌ها را کنار بکشید.

مدتی نیستم. تعمیرات داریم، ابتدا از آبی شروع خواهیم کرد. جواب پیامی اگر ندادم ناراحت نشوید، باید فاصله گرفت، ویروسی شده‌ام. برمیگردم و برای هر آنکه اینجا مانده بود از رویا حرف میزنم، از آبی‌ها. باید گرد خاکستر را شست، امید دارم به برگشتن. امید دارم.
ما میرویم شما بمانید و حتی بخندید.?
با عشق فراوان آبی.?

ای بابا، شرمنده میکنین??

پاییز، سیگار و شجریانی که میخواند؛ مرا چشمی‌ست خون افشان.
-شما فرستادید.