شلوغم و تنبلم و من پیام ندادم تو چرا ندادی و وقت ندارم وقتی مدام تکرار میشه، همش توجیه و بهانه‌ست. فلذا سعی کنید نقطه پایان این رابطه رو شما بذارید. اینجوری دردش کمتره.

دوستان دقت کنید اونی که بخواد کنار شما بمونه، خودش در لحظات شما حضور داره و براتون وقت می‌ذاره، خودش میاد سمتتون، احترام، درک و توجه متقابل داره؛ اونی که دوستتون داره نیازی نیست شما براش جا باز کنید یا تمام مسیر رو یه طرفه سمتش بدوئید.

هیچ چیزی خوب یا بد مطلق نیست؛ هر نعمتی که ازش برخورداریم در کنار خوبی‌ها، ناراحتی یا زحمتی هم برای ما ایجاد می‌کنه. حالا وقتی از دستش می‌دیم خلا خوبی‌هایی که داشت رو بیشتر احساس می‌کنیم، شاید چون وقتی داشتیمش خیلی قدردانش نبودیم و نسبت بهش بی‌توجهی می‌کردیم.

اگه نتونست دوستت داشته باشه توام می‌تونی، اگه نتونست دلتنگت بشه توام می‌تونی، اگه نتونست ارزشی رو که باید بهت بده توام می‌تونی، اگه به احساست توجه نکرد توام می‌تونی، اگه نادیده‌ت گرفت توام می‌تونی؛ هر چند سخت، هر چند جان‌فرسا؛ توام می‌تونی.

خیلیامون با کمترین تقصیر، بیشترین تقاص رو پس دادیم.

هیچ آدمی مطلقا خوب یا بد نیست و باید در کنار ویژگی‌های مثبت یه آدم، جنبه‌های منفی شخصیتش و اینکه چه حد می‌تونه برای ما آزار دهنده باشه رو هم مورد توجه قرار بدیم.

آدمیزاد از کسی که دوسش داره بیشتر رنج می‌کشه تا کسی که نسبت بهش بی‌اهمیته.

مگه تا اینجا راحت بوده که می‌خوای بقیه‌اش هم راحت باشه؟!

از زندگیتون حرف نزنید. این خیلی مهمه. واقعیت اینه که خیلی از اطرافیان از موفقیت و پیشرفتت خوشحال نمی‌شن. به همه‌ی آدم‌ها نمی‌شه اعتماد کرد. همه‌ی آدم‌ها خوبیه تورو نمی‌خوان. آدم‌ها باید از فیلترهای زیادی بگذرن و امتحانشو پس بدن تا لایق این باشن که شما جزئیات زندگیتون رو باهاشون در میون بگذارید. اگر که ذره‌ای برای خودتون، آرامشتون، احساستون ارزش قائلید؛ از زندگیتون با هر کسی حرف نزنید.

انصاف نیست آدم اینقدر بیشتر از سنش خسته شه.