باران زیبایی می‌آید. نزدیک طلوع فجر است؛ دقایقی پس از پایان شب، که نوری سفید در افق پراکنده می‌شود...

#لبیك_یا_نصرالله

حالا من این حرف‌ها را می‌زنم، ولی کمتر خودتان‌ را مسخره کنید و دست بردارید از این فعل‌های ماضی و لفظ شهید. حاج قاسم همیشه حاج قاسم است، أبومهدی همیشه أبومهدی است و سید حسن همیشه سید حسن است. آدم زنده، زنده است دیگر. خدا که با ما شوخی ندارد؛ تمام کنید این لوس‌بازی ها را!

می‌گوید: «دلم برای سید حسن تنگ شده است. کاش باز هم برای ما صحبت کند.» می‌گویم: «من هم دلتنگم. اما صحبت‌های زیادی از او هست، که نشنیده‌ایم و نفهمیده‌ایم. بیا برای آرامش قلبمان هم که شده، شروع کنیم به شنیدن سخنانش. وقتی که دنیایمان با دنیای او هم افق شد، وقتی که جغرافیای فکر و قلبمان مقاومت شد، وقتی که او را در نگاه و سخن و رفتار خود یافتیم، وقتی که یاد گرفتیم به همان زیبایی که سید به فارسی سخن می‌گفت، عربی حرف بزنیم، او برمی‌گردد. تنها به بال سرخ زخمی‌ات مشغول نباش. بال سبز ظهور را هم ببین. شیعه به امید رجعت زنده‌ است. امید داشته باش به دوباره دیدن سید. امید داشته باش!»

«فَصَبۡرࣱ جَمِيلٌ عَسَى ٱللَّهُ أَن يَأۡتِيَنِي بِهِمۡ جَمِيعًا»
پس من باز هم، راه صبـری زیبـا پيش گيرم كه امّيــد است خداوند، ايشان را به من بازگرداند.

سوره مبارکه یوسف، آیه ۸۳

اذان گوشی‌ام را به اذان انتظار تغییر داده‌ام؛ همان صدای محزون و زیبایی که اولین بار، در غروب طلائیه شنیدمش.
دلم می‌رود تا دشت‌های جنوب. پیش گل‌ها و نیزارها و هور. پیش آن دریای سبز بی‌انتها و باران‌هایی که تمام نمی‌شوند. مه صبحگاهی و بوی بخاری نفتی پادگان حمید یادم می‌آید و آن نمازشب خنده‌داری که باید روزی داستانش را بنویسم.
راستی، چند سال است که طلوع فجر گردان تخریب را ندیده‌ام و شبنم روی برگها را لمس نکرده‌ام؟ چند سال است خنکای شب دوکوهه را نفس نکشیده‌ام و روی رمل‌های داغ فکه، قدم نگذاشته‌ام؟ چند سال است روی خاک شلمچه ننشسته‌ام و با گنجشک‌های هویزه تا بهشت پرواز نکرده‌ام؟
یحیی غفاره چقدر درست می‌خواند که «معراج العاشقین جبهة الجنوب»؛ ایران یا لبنان، فرقی نمی‌کند. جبهه جنوب، معنا، جهت و دلیل زندگی‌ست. همان جایی که امانت‌دار بهترین خاطرات ماست. امانت‌دار خون عزیزانمان هم!

#مع_المقاومة

این روزها، آیینه‌ی تجلّی همه‌ تاریخ است. چه می‌جویی؟ عشق؟ همین‌جاست. چه می‌جویی؟ انسان؟ اینجاست. همه‌ تاریخ اینجا حاضر است. بدر و حنین و عاشورا اینجاست و شاید آن یار، او هم اینجا باشد. این شاید که گفتم، از دل شکّاک من است که برآمد؛ اهل یقین پیامی دیگر دارند. بشنو...

از روایت فتح

عربی بیاموزید بچه‌ها!
ترجمه فارسی، هیچ وقت نمی‌تواند تمام معنا و مفهوم یک متن عمیق و الهی را به شما برساند. حیف است که از دنیای کلمات مقاومت، محروم بمانید.

فلندعُ بدعاء نوح عليه السلام

يقول العلماء إن من مبادئ السير والسلوك إلى الله تعالى أن تكسر رجلك في أول الطريق وتطلب من الله أن يسير هو بك، بمعنى أن تنظر إلى نفسك بمنظار العجز والفقر وتعرف أن الله تعالى هو مالك الأمور وأن السلوك لا يكون إلا بعونه وتوفيقه، لا بالاستقلال والقدرة الذاتية.

وهذا كما ينطبق على العبادة الخاصة، كذلك ينطبق على كل الأمور في الحياة. فيجب على العبد أن يعلم أن الأمور كلها بيد ربه، وأن الإنسان لا يملك لنفسه شيئا، ولو كانت الأسباب المادية كلها بيده فلا يستطيع أن ينجز شيئا إلا بمشيئة الله وحوله.

وفي الحرب أيضًا، سواء امتلكنا القدرات والأسباب أم لم نمتلك، فإن النصر بيد الله وحده، فهو المنتصر الذي يهزم الأحزاب لا نحن، ولو وكلنا إلى أنفسنا لهلكنا وانهزمنا.

انظر إلى دعاء النبي نوح عليه السلام، كأنه يقول: يا رب أنا الضعيف الذي لا حول لي ولا قوة، أنا المغلوب الذي لا قدرة لي على شيء، وأنت القوي العزيز الغالب المنتصر.
يا رب لا أطلب منك حتى أن تنصرني أنا، فالقضية ليست قضيتي الشخصية بل قضية دينك ومشروعك في الأرض. فانتصر أنت يا رب.

يا رب يا رب يا رب..

#الله_مولانا#سننتصر

https://t.me/mjtaba_ksr