❗️❗️❗️❗️❗️❗️❗️

حالا دیگه نمی‌دونم

رفتیم کافه نادری

مگر آدم چند روز زنده است که بتواند این‌همه بار خاطره را حمل کند، این‌همه احساس قدیمی را مرور کند؟ این‌همه هیجان، این‌همه خاطره؟ نه، من یکی که نمی‌توانم!

خاطرات کتابی | احمد اخوت

خونه‌ی ما دور دوره، پشت کوه‌های صبوره
پشت دشت‌های طلایی، پشت صحراهای خالی
خونه‌ی ماست اون‌ور آب، اون‌ور موج‌های بی‌تاب
پشت جنگل‌های سروه، توی رویاست توی یک خواب
پشت اقیانوس آبی، پشت باغ‌های گلابی
اون‌ور باغ‌های انگور، پشت کندوهای زنبور
خونه ما پشت ابرهاست، اون‌ور دلتنگی ماست
تهِ جاده‌های خیسه، پشت بارون پشت دریاست
خونه‌ی ما قصه داره، آلبالو و پسته داره
پشت خنده‌های گرمش، آدم‌های خسته داره
خونه‌ی ما شادی داره، توی حوض‌هاش ماهی داره
کوچه‌هاش توپ بازی داره، گربه‌های نازی داره
خونه‌ی ما گرم و صمیمی، رو دیوارهاش عکس‌های قدیمی
عکس بازی توی ایوون، لب دریا تو تابستون
عکس اون روز زیر بارون، با یک بغض و یک چمدون
رفتن از پیش آدم‌های نازنین و مهربون
خونه‌ی ما دور دوره، پشت کوه‌های صبوره
پشت دشت‌های طلایی پشت صحراهای خالی
خونه‌ی ماست اون‌وز آب، اون‌ور موج‌های بی‌تاب
پشت جنگل‌های سروه
توی رویاست
توی
یک
خواب

😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭