بررسی ریشه‌های شکل‌گیری روایتی عامیانه درباره‌ی کشف مرقد شاهچراغ علیه‌السلام
#تاریخ_محلی
#ادبیات_دینی
#ادب_عامه
#روز_بزرگداشت_احمد_بن_موسی
#شاهچراغ
@drmomoradi

"شرح اصطلاحات خوشنویسی در رباعی‌ای با موضوع ستایش امام علی(ع) "

مجله‌ی شعرپژوهی دانشگاه شیراز

"امام_علی
#خوشنویسی
#رباعی
#مجالس_المومنین
#خط_آینه‌ای
#محمد_مرادی
https://t.me/drmomoradi

"اندر فواید جوراب و در فضایل عید جوراب‌گیران"

جوراب در ریشه متشکل از جور و آب است. یعنی آنچه بر آب جوریده یا جُسته می‌شود و بر اساس مثل آب آورده(یا باد آورده) را آب(باد) می‌برد، به زودی از دست خواهد رفت؛ یعنی سوراخ می‌شود.
شیخ جابر جورابی در کتاب قلوب الکبابیه فی اعیاد الجورابیه، معتقد است که جوراب اعلی‌ترین ابزار سِتر است و آنچه پس از برهنگی آدم و حوا به سبب گناه، ساتر آنان شد نوعی جوراب بود؛ اما به غایت بزرگ که می‌شد در آن تمام بدن را نهفت.
باری در این شب‌های مبارک که منتهی به #روز_مرد یا #عید_جوراب_گیران و به قول تازیان یوم‌الجوراب است؛ چند فایده از فواید جوراب، در ذیلِ اقلام آن نگاشته می‌شود، باشد که سبب روشنی چشم مردان سعادتمند شود:

۱_ جوراب آبکی: از طاهرترین اقسام جوراب است که جلوی فشار آب سینک و شیر حیاط را می‌گیرد و با آن دهان لوله و شلنگ را می‌بندند. مردان را با این نوع جوراب بسیار کار افتد.

۲_ جوراب صافکی که نوعی جوراب ریاضت کشیده و به غایت نحیف است که به جای توری یا به قول شیرازیان ترشپاله از آن استفاده کنند و با آن آبغوره و آبلیمو و سرکه و نعوذابالله... صاف کنند.

۳_ جوراب صلاتی، گونه‌ای است که برخی مسلمانانِ از خدا بی‌خبر می‌پوشند؛ ده روز نشُسته و در کفش مانده و از برکات آن، در وقت نماز، جانِ نمازگزار صف بعد را از ملکوت به تابوت می‌کشند.

۴_جوراب اعیانی و آن گونه‌ای است که بانوان گرامی در عید جوراب‌گیران برای همسران خود می‌خرند. این نوع جوراب بافته از طلای ناب است و تنها راه جبران این هدیه‌ی شریف، رفتن به بازار زرگران و خرید تحفه‌ای گران، برای همسران است.

۵_ جوراب شویانی که مادربزرگ‌ها و خانم‌دوستی‌ها برای شستن ظرف از آن بهره‌ها برند و هرچه سوراخ‌تر بهتر. این گونه را شیرزنانِ شیرازِ قدیم جُلک خوانند.

۶_ جوراب اختلاسی، نوعی جوراب است که در گذشته سارقان بر صورت می‌کشیدند تا از نظر نامحرمان پنهان مانند و در روزگار ما، به سبب نیت خیر متصدیان بانکی و ارزی، رنگ از کف داده تا تجلیات انوار خفیه‌ی این خدمتگزاران، چه باختری و چه خاوری بر ملت شریف بتابد.

۷_ اما گونه‌ی جدید و ممتاز جوراب، نوع #کرونایی یا ویروسی آن است که در این روزگار وانفسا و در نبود ماسک می‌توان آن را به بینی و دهان گرفت و نفس کشید. اگر جوراب نو باشد؛ سی‌درصد ممکن است آن ویروس نامسلمان بینی‌ات را بگزد؛ اما اگر چون شراب خالص، اربعینی در کفش مانده باشد؛ بیماری را از ایران به چین می‌تاراند و سبب قوت قلب و سلامت حال و آینده‌ی صاحب آن است.
پس جوراب‌هایتان را بر قلب بفشارید و عاشق این متاع شریف باشید.

#ملجم_الدوله_شیرازی
#من_باب_شوخی
#محمد_مرادی
#روز_مرد
https://t.me/drmomoradi

با سلام بر دوستان
پیام‌رسان ایتای من هک شده است. هر پیامی از طرف من با محتوای مالی جعلی است.

یا هو
ای آبروی بهار، باران! باران!
آیینه‌ی موج‌دار، باران! باران!
نم‌نم دل کوچه‌های ما را بردی
با حوصله‌تر ببار، باران! باران!

مجموعه‌ی "این جمعه_ آن بابانوئل"

#محمد_مرادی
#رباعی

https://t.me/drmomoradi

یا هو
چه مومنانه سرش را به خاک می‌کوبد
نگاه کن که ببینی نماز باران را
@drmomoradi

"غزلی برای تو"

در خود تکیده‌ام من، خسته... غریب... تنها
چون نی پر از سکوتم، در دل ولی سخن‌ها...
آشفته و پریشان، در جمعِ مردگانم
باید چه‌کرد بی‌تو؟ تنها میانِ تن‌ها
پروانه باش یک‌شب، ای دوست! تا بفهمی
این شمع را چه حال است؟ از داغِ سوختن‌ها
این کوهِ استخوان را در پیرهن نظر کن
تا یاد کرده باشی، از درد کوهکن‌ها
ای غنچه‌لب! نگاهی بر این گلِ خمیده
اینک که پاره کرده، در عشق پیرهن‌ها
گیسو ببند و بگذار، دیوانگان نبینند
رقص نسیم را باز، در دشتی از گون‌ها

من: بی‌تو هیچِ هیچم، من: بی‌تو گنگ و گیجم
باید "تو" بود وقتی، مِنهایِ "تو"ست "من"ها
*
دیشب به یاد چشمت، "تنها" نماز خواندم
من، تو، خدا... چه حالی! "انّ الصلاهَ تنهی..."
#محمد_مرادی
#غزل
@drmomoradi

"سلطان‌حسین بایقرا و عاشورای هرات "

پادشاه عدل‌گستر و شهریار رعیت‌پرور بود، بهار ایام دولتش چون ایام بهار خرم و خوش... در ایام سلطنت او دوازده‌هزار طالب علم در هرات موظف بوده‌اند... کسی را که چون میرعلیشیر چاکری و چون مولانا جامی مدح‌گستری باشد، همانا که از مدحت مادحان غنی و از صفت واصفان مستغنی است... گویند که در ایام سلطنت خود جهت ترویح روح پرفتوح امام‌الثقلین ابی‌عبدالله الحسین علیه الصلوة والسلم، هر روز دو گوسفند آش در عشور عاشورا بر فقرا و مساکین تصدق می‌کرده‌اند.

تحفه‌ی سامی، انتشارات اساطیر، ص ۱۴ و ۱۵

#عاشورا
#سام_میرزا_صفوی
@drmomoradi

یا هو
تو شعر جاری تاریخی، زبان ملول و قلم: خاموش
تو راز زنده‌ی ایجادی، وجود: هیچ و عدم: خاموش
دو دست را به کرم وا کن، "نمی" ببخش و تماشا کن ‌
که بر نمِ تو سخا عطشان که با کم تو کرم: خاموش
به یاد حنجر معصومت، اصول: سست و جدل: ویران
به سوگ سینه‌ی مظلومت، "حدوث" مات و "قدم" خاموش
تو آن تلاطم آرامی که رو به ساحل توصیفت
سوار موج بلا باید، فقط قدم بزنم: خاموش
تو اوج قله‌ی ادراکی که پیش دامنه‌ی مدحت
نفس به سکسکه می‌افتد: زبان گرفته و دم خاموش
به لحن وحی لبی تر کن، به روی منبر نی تا باز
گزند لب به سکوت اعراب، شوند خیل عجم خاموش

دوباره گوش به تاریخم، میان همهمه‌ی میدان
دلم به سوی تو می‌آید: قدم قدم به قدم: خاموش
زهیر آمده از سویی، حبیب پر زده از کویی
یکی به دیدن تو خندان، یکی به هیبت غم: خاموش
یکی شتافته شب‌هنگام، به سمت خیمه‌ی تو آرام
یکی به جذبه‌ی آغوشت، سپرده دل به علم: خاموش

درست آن طرف میدان، از آن همه لب قرآن‌خوان
یکی به دشنه‌ی زر بسته است، یکی به مهر درم: خاموش
یکی به ذکر و سماع نی، سپرده دل به خراج ری
یکی به فکر زن و فرزند، کشیده چهره به هم: خاموش

غم تو می‌کشدم این‌سو، خیال می‌بردم آن‌سو
به شوق بال دلم عطشان، به ذوق مال لبم خاموش

جهان سکوتِ سراسر شد، غروب شد... شب آخر شد
من از سپاه تو خواهم رفت؟ [چراغ‌های حرم خاموش...]
#محمد_مرادی
@drmomoradi