بعد از تو حالم چه بد حالی شد.

بعضی وقت‌ها غم به مرحله‌ای میرسه که میدونی دیگه وجود هیچکی و هیچ حرفی از سمت آدما، نمیتونه حالت رو خوب کنه.

معمولا کسی متوجه نمیشه که تو غم‌هاتو نادیده میگیری که بهش گوش بدی.و تو چون متوجه‌ای که غم‌هاتو ندید گرفتی تا بهش گوش بدی، وقتی کسی بهت توجه‌ای نداره، احساس میکنی زیادی کردی، اضافه بودی و نباید میکردی. آدما اکثرا خودمحورن، یادشون نمیمونه توام زخمی جنگ خودتی، پس به جای بقیه بیشتر حواست به خودت باشه.

بهت داشتم احتیاج، همون جوری که بودی!

شاید یه‌ وقت‌هایی کنترل اینکه چه اتفاقی داره برات می‌افته دست خودت نباشه، اما اینکه تو اون وضعیت بمونی و اجازه بدی اون شرایط بهت مسلط شه یا اینکه خودت رو نجات بدی، دست خودته.

سنگینی و اثر‌ یه چیزایی باعث میشه که حتی اگه ازش بیرون اومدی ،هیچ‌وقت یادت نره. یه بخشی از تو برای همیشه اونجا میمونه. حالا ممکنه واکنشت از استیصالی که الان داری به یه نفس عمیق برسه.

اگه برام متفاوتی، خرابش نکن!

بعضی وقت‌ها هر چقدر هم تلاش کنی یه سری چیزها درست نمیشن. گاهی اوقات صلاحت توی بیرون کشیدن از یه سری چیزاست.

صدای تو فقط میپیچه توی سرم!