عادت کردن به بدختی، از خود بدبختی هم بدتر است.
- صفحه صد و نود و پنج.

چون دیگران ساکت‌اند. نه به این خاطر که راضی‌اند، چون عادت کرده‌ا‌ند.
- صفحه صد و نود و پنج.

خودکشی را هم زیبنده‌ی انسان نمی‌دانست چرا که می‌پنداشت برای مردن همیشه فرصت هست و هرکس از پایان دادن به آن بر می‌آید. این زندگی است که فرصتی استثنائی برای انسان فراهم می‌کند تا به آنچه که شایسته‌اش هست برسد؛ راهی دشوار که فقط گروه کمی موفق می‌شوند آن را درست به پایان برسانند.
- صفحه صد و هشتاد و نه.

همیشه می‌گفت که درباره‌ی کارهایی که از اختیار ما خارج است غصه خوردن دردی را دوا نمی‌کند و بهتر است به جای آن به کارهایی که از پسش بر می‌آییم توجه کنیم.
- صفحه صد و هشتاد و دو.

وقتی صحبت تقدیر است، تقصیر جایی ندارد.
- صفحه صد و شصت و پنج.

دینی که از دست پیامبران به دست پادشاهان بی‌افتد عاقبتی جز این نخواهد داشت.
- صفحه صد و چهل و هفت.

این‌که مردم راه آسان‌تر را انتخاب می‌کردند چندان عجیب نبود اما چرا روحانیان آن‌ها را به این کار تشویق می‌کردند؟
- صفحه صد و چهل و یک.

او می‌دانست ترس از مرگ از خود مرگ هراسناک‌تر است. وقتی در آستانه مرگ هستی آن را می‌پذیری اما اگر از تو دور باشد بیش‌تر نگرانی که مبادا به سراغت بیاید.
- صفحه صد و ده.