✍ با استناد به ویژگی‌های آثار پست مدرنیستی از دیدگاه ژان بوردیار، مبنی بر «فقدان واقعیت»، «بهره گیری از تکنیک واقع نمایی»، «به بازی گرفتن شوق خواننده و سپس تخریب آن» و در نهایت «عدم ارائه حقیقت در مورد زندگی و جهان» در آثار پست مدرنیستی، رمان «به تماشا» را واجد هر چهار مولفه پست مدرنیستی دانست.
«فقدان واقعیت» اولین مولفه این دیدگاه است که در رمان مذکور مخاطب با آن مواجه است چرا که همه شخصیت‌ها و حوادثی که در طول رمان توضیح داده می‌شود، اساساً نوشته یک نویسنده است که خود در رمان حضور دارد و این فقدان واقعیت به حدی است که مسیر داستان گاه از سوی شخصیت‌های خودِ داستان دستکاری می‌شود. همچنین در رمان یاد شده از «تکنیک واقع نمایی» بهره گرفته می شود که اصولاً یکی از مولفه‌های پست مدرنیستی است. سومین مولفه که به‌وضوح در رمان قابل شناسایی است «به بازی گرفتن شوق مخاطب و سپس تخریب آن» است. روند رمان تا دو سوم آن، علاقه مخاطب را برای پی‌گیری سرنوشت شخصیت‌ها برمی‌انگیزد؛ اما در یک سوم پایانی و به نوعی با عصیان شخصیت‌های داستان، همه آنچه که ساخته شده به هم می‌ریزد. و در نهایت چهارمین و آخرین مولفه یعنی «عدم ارائه حقیقت در مورد زندگی و جهان» هم به وضوح قابل دریافت از کلیت اثر است. اثر هیچ تلاشی برای ارائه مفهوم روشن و مصرحی در خصوص زندگی و جهان پیرامون ارائه نمی‌دهد که در نهایت به استناد این چهار مولفه رمان «به تماشا» با نگره ژان بوردیار یک رمان پست مدرنیستی است.
همچنین از آنجایی که جهان پست مدرن اصولاً جهان شکسته شدن کلان روایت‌هاست، در نتیجه روایت‌های تکه‌تکه هر کدام از شخصیت‌ها، دوری از روایت کلان و تاکید دوباره‌ای بر فرم پست مدرنیستی رمان «به تماشا» است.

▪️بخش‌هایی کوتاه از سخنرانی آقای #حسین‌_پورستار (نویسنده، فیلم‌ساز، مدرس کارگردانی و فیلم‌نامه‌نویسی) در مورد رمان #به_تماشا اثر #فریبا_چلبی‌یانی منتشر شده در #نشرحکمت‌کلمه در رونمایی کتاب

@fariba_chalabiyani

**بازیچه

کتابی که باید خواند و بسیار درباره‌اش اندیشید. کتابی سرشار از پیام‌های فلسفی عمیق درباره‌ی معنای زندگی...

سوال اساسی این است
«آیا راهی که سال‌هاست پیموده‌ایم قطعاً همان راه درست بوده‌است؟»

درین داستان «دانیل» در دوران سالخوردگی و در مواجهه‌ای تقریباً نابرابر متوجه می‌شود تمام سالهای عمرش را به خطا رفته است، و نوه‌ی کوچک و شیرین زبانش «ماریو» آینه‌ی عمر او می‌شود...

غرور، تعصب و توانایی‌هایش به بازی گرفته می‌شوند، او ناتوان می‌شود در اوج تکبّرش، زیر باران می‌ماند و به مرگی می‌اندیشد که در یک قدمی‌ او از پشت شیشه‌ی در ایوان که تنها حدفاصل اوست بین مرگ و زندگی به او لبخند زشتی ‌می‌زند، ضعف و عجزش را به رخ پیرمرد می‌کشد.
ـ «چه چیز مرا به آن نقطه رسانده بود؟»

قفل شدن در ِایوان در میانه‌ی یک بازی کودکانه بین دانیل«پدربزرگ» و ماریو«نوه‌ی دختری دانیل»باعث می‌شود تا پیرمرد به عمق فاجعه‌ی بزرگ زندگیش پی‌ببرد...

شاید هم بنوعی دانیل پیر به «شکوه زوال» خویش پی می‌برد.

«بنظرم رسید ما کل عمرمان را به گونه‌ای زندگی می‌کنیم که گویی سنجش خود و اشیای پیرامونمان وابسته‌ی کامل اصولی محض و غیر قابل انکار است، بعد وقتی به پیری می‌رسیم، در‌می‌یابیم که موضوع چیزی نبوده جز بحث‌ قراردادها، قراردادهایی قابل تغییر که هر لحظه می‌توان یکی را به دیگری تبدیل کرد و متحوّل ساخت، در واقع نقطه‌ی کلیدی، باور بی‌چون و چرای قرارداهایی است که همواره بنظرمان اطمینان بخش‌ترین بوده‌اند»

پیام جهان هستی را در‌می‌یابد:«آن قدرها هم که فکر می‌کنی مهم نیستی، جدی نیستی، از عرش بر فرش سقوط کن و ببین...»

بی‌تعارف یکی از بهترین کتاب‌هایی بود که در چند وقت اخیر خوانده‌ام.
ترجمه‌ای شیوا و روان بر هم‌اندیشی با داستان به کمک خواننده آمده تا در پیچ و خم لغت‌های نابلد نیفتد و از حضوری صددرصدی در طول داستان برخوردار باشد، بسیار لذت بردم.

برای دوست نابم نسرین جان کوچه مشکیان نهایت موفقیت را آرزومندم و امیدوارم در مسیر سخت ترجمه همواره درخشان بماند و پایدار،
و قطعاً این جلسه‌ نیز نشستی پربار و سرشار از آموختن‌های مفید خواهد بود.
برای تمام دوستان و اساتید سخنران آرزوی موفقیت دارم.**#نشر_حکمت_کلمه#نسرین_کوچه_مشکیان#ناهید_برادران_اسکندانی

نازیسم، زن و فلسفه

فیلسوفان معشوقه‌هایشان را چگونه خطاب می‌کرده‌اند؟
دختر کوچولوی نازنینم
سگ آبی عزیز من
همسر دون‌پایه‌ی کوچولوی نازنینم
روح کوچولوی نازنینم...

#زندگی_و_تفکر_هایدگر
#نشر_حکمت_کلمه

https://www.instagram.com/reel/DB6Vu1nirZ7/?igsh=ZTF2eTM0dWcwZWVj

https://vaznedonya.ir/statics/media/6651d86ba92f5.mp3

شعر قُلِ جان
#فریاد_ناصری
وزن دنیا
@andaromidvari

با درود و احترام
اولین دوره بازخوانی آثار ادبی در پرتو مکاتب ادبی استاد ناصری دیروز به پایان رسید. از ایشان بسیار سپاسگزارم که با سخاوت فراوان مطالب جذابی درباره شناخت و نقد ادبی به ما آموختند و دید ما را در این زمینه گسترش دادند. جلسه در اوج به پایان رسید. آنجا که با تامل زیباشناختی در دیدگاه شوپنهاوری آشنا شدیم و باز دریافتیم که هنر راه رهایی ماست. وقتی خود را در چیستی چیزها غرق کنیم و از بندهای دیگر رها شویم و فضای آگاهی‌مان را مملو از آن ابژه کنیم، جهانی ورای روزمرگی‌هایمان را تجربه می‌کنیم و شاید معنای زندگی همین باشد.
سپاس از جناب ناصری بزرگی برای تمام آنچه که با بیانی شیوا و قابل فهم به ما آموختند.

نیوشا حق‌پرست
۱۶ مرداد ۱۴۰۳

نظر دوستانی که در کارگاه‌ها شرکت کرده‌اند.