@NochatHameChi

‏و من همان جاا ماندم ، گرفتاار لبخند تو...!!

@NochatHameChi

گاهے دیگران مانع نیستن،دهنت هست که زیادے گشاده.ببندش یه مدتے،مے بینے همه چے خوب پیش میره.

@NochatHameChi

زاویه دید چیز عجیبیه،
وقتی از یکے بدت میاد،خوبیاشو نمیبینی
وقتے از یکے خوشت میاد،بدیاشو نمیبینی

@NochatHameChi

‏فيلترشكنايي که دانلود ميكنم عين روابط عاشقانس

فقط دو روز اولش خوبه!

@NochatHameChi

میدونے واسه چے میگن؛
از آدم‌ حسود فاصله بگیر؟!
چون آدم حسود وقتے نتونه ضربه بزنه،
تهمت میزنه!
@NochatHameChi

#پندو_حکایت?

✨?

"من از آنچه که هستم و آنچه که دارم خجالت نمیکشم!این خانواده ے منه.این هوش منه.این ماشین منه.این خونه منه.
من از هیچ چیز مربوط به خودم شرمنده و خجالت زده نیستم.از سنم،قدم،وزنم،پدرم و مادرم و..خجالت نمیکشم؛ اینها واقعیت زندگے منه!
قراره من خوبِ خودم باشم نه اینکه خوب و بد بودنم رو با متر شما اندازه بگیرم.من به این دنیا نیومدم تا با ملاڪ هاے دیگران زندگے کنم"
@NochatHameChi

یکی از ماندگارترین پاراگراف‌های رمان سقوط، نوشتهٔ آلبر کامو قطعاً این قطعه است:

«‏من آنقدر بزرگوار نبودم که از اهانت‌ها بگذرم، امّا سرانجام فراموش می‌کردم. و آن‌که گمان می‌برد از او بیزارم مبهوت می‌شد. آن‌گاه که می‌دید لبخندزنان به او سلام می‌کنم، برحسب سرشتش عظمت روحم تحسینش را برمی‌انگیخت یا خفت منشم را خوار می‌شمرد.
غافل از این‌که علتِ رفتارم ساده‌تر از این حرف‌ها بود: حتی نامش رافراموش کرده بودم.»

@NochatHameChi