‏چقدر کلمه‌ی “سابق” عجیبه. دوست سابق، عشق سابق، خونه سابق، حال سابق، وضع سابق، آدم سابق. یه جوریه انگار داری به جای زخم‌هات نگاه میکنی.

لطفا اگه برات موزیک میفرستم، اونو برای کسی نفرست و فقط برای خودت نگهش دار.

فردا شد

فقط اون قسمتی که ریچارد از مونیکا خواست برگردن به هم و مونیکا قبول نکرد و گفت جدا شدن از تو سخت‌ترین کاری بود که تو زندگیم مجبور به انجامش بودم و فکر نمی‌کنم بتونم یه بار دیگه از پسش بربیام.

اونجایی که میخوای بهش پیام بدی ولی فکر می‌کنی اونقدری که تو دوست داری باهاش حرف بزنی، اون دوست نداره، همونجاش غمه..

نمی‌دونم.

بودی اما اصلا میفهمیدی که دوستت دارم؟ حواست بود انقدر درگیر جزئیات شده بودی که کلیات را از یاد میبردی؟ که من در تمام جزئیاتِ کلیات دوستت می‌داشتم و تو چقدرها که نمیدیدی.

من خیلی پر مشغله تر و بالغ تر از اونم که به این فکر کنم که کی از من خوشش می‌آد و کی بدش می‌آد؛
کار های خیلی مهم‌تری برای انجام دادن دارم. من دارم تموم تلاشمو میکنم که تا جایی که میتونم با تموم آدمایی که می‌شناسم مهربون باشم. اگه منو دوست داشته باشی، منم دوست دارم. اگه هوامو داشته باشی، منم هواتو دارم. اگه ازم متنفر باشی، اهمیتی نمی‌دم. زندگی من چه با تو و چه بدون تو ادامه داره.

دو ماه دیگه تولدمه و من دارم جوری راجبش صحبت میکنم که انگار دو روز دیگست.