اسکار کیلویی چنده!
از کنگره‌ها و جوایز کتاب و شعر چه خبر؟

▪︎
میز غذای جمع‌ بزرگان را
درهم شکست یک نفر کوچک
جنگل درندگان خودش را خورد
وقت جنون جانور کوچک

پیشانی تمام جراید را
از جوهر وجود خودش پر کرد
تا خون تیترهای مهم را ریخت
بر سطرهای بی‌خبر کوچک

هرچند بذر خدعه پس از چندی
می‌شد درخت پیر تنومندی‌
در جشن جاودانگی‌اش می‌‌کشت
او را سماجت تبر کوچک

دیگر بلای هیچ خداوندی
بر قوم روسیاه نمی‌بارید
این‌بار سوی تخت خدایان بود
انگشت یک پیامبر کوچک

پایان انجماد جهان بود و
انبار‌های یخ‌زدهٔ باروت
فرمان انفجار گرفتند از
کبریت‌های بی‌خطرِ کوچک

□

جنگل سکوت سرد زمستان است
انکار یک جنایت تکراری...
آثار جرم جانوران پیداست
بر یال سرخ شیر نر کوچک

#عبدالحسین_یعقوبی_راد
#شعر #غزل

@abdolhosseinyaghoobirad

▪︎
تو را مقابل خان کشته‌اند، هیچ نگو
تو شهر له‌شده‌ای زیر پای چنگیزی

#عبدالحسین_یعقوبی_راد
#شعر #تک_بیت

@abdolhosseinyaghoobirad

▪︎
روی بالش یکی دو غلت سرم
در سوال و جواب می‌افتد
لابه‌لای مرور بی‌خوابی
از تنم تخت خواب می‌افتد

خانه یک خوابگاه توخالی
خانه یک خمرهٔ خیال‌انگیز
خانه یک خاطره که هر شب در
دبه‌های شراب می‌افتد

در سرم بچه‌ای‌ست بازیگوش
گرچه از ارتفاع می‌ترسد
آنقدر تاب می‌خورد که تنش
آخر از اوج تاب می‌افتد

من همان آدم سبک‌سری‌ام
که بهشتش به سیب می‌ارزد
تا دو سیب رسیده می‌بیند
دهنش باز آب می‌افتد

من همان کودتاچی‌ام که اگر
تیرِ چشمی به چشم او بخورد
کورکورانه می‌شود تسلیم
از سرش انقلاب می‌افتد

تو همان راز خلقتی بانو
راز پنهان و آشکاری که
وقت لبخند شیطنت‌آمیز
چهره‌اش از نقاب می‌افتد

تن تو محشری‌ست پوشیده
و منم آن گناهکاری که
موقع خوابِ لخت خود هر شب
یاد روز حساب می‌افتد

#عبدالحسین_یعقوبی_راد
#غزل

@abdolhosseinyaghoobirad

▪︎
تا می‌رسم هر بار با ترفند‌های نو به تو
تو می‌زنی نارو به من، من می‌زنم نارو به تو

دنبال یک راه فرار از خاطرم بودی ولی
من نقشه‌های شعر را هرگز ندادم لو به تو

گیلاس‌های خانه‌ام طعم لبت را می‌دهد
کج می‌کنم سرگیجه‌ها را، می‌رسم از تو به تو

سرگیجه می‌چرخانَدم، سرگیجه... می‌چرخانمت
گیلاس سرخی می‌دهم با مزّهٔ تانگو به تو

با من عرق می‌ریزی و با تو عرق‌ می‌ریزم و...
در انتها راهی ندارد این‌همه سگ‌دو به تو

□

در بسته شد، گم‌ می‌شدی در ازدحام شیشه‌ای
آن شب که تنها زل زدم از گوشهٔ مترو به تو...

#عبدالحسین_یعقوبی_راد
#غزل

@abdolhosseinyaghoobirad

▪︎
فصل باروت سرخ‌تر شده بود
زیر رگبار منتظر بودیم
کشته‌ها خشت‌خشت بالا رفت
پشت دیوار منتظر بودیم

نفرت از تار عنکبوت گذشت
قوم ما تارومارتر می‌شد
عشق پیغمبری فراری و ما
همه در غار منتظر بودیم

پچ‌پچ تیربار، نعرهٔ بمب
موشکی که مچاله‌تر می‌شد
توی گوشی، درون تلوزیون
پای اخبار منتظر بودیم

چندتا قرص خواب لازم بود
تا از آن چُرت لعنتی بپریم؟
روز و شب می‌گذشت در کابوس
خواب و بیدار منتظر بودیم

پیکی از آسمان فرود آمد
بار او وعدهٔ بهشتی بود
ما گدایانِ استکان‌ در دست
دم دربار منتظر بودیم

شعر نشخوارهٔ سیاسی نیست
آروغ جامعه‌شناسی نیست
اصلاً این داستان حماسی نیست
ما و انکار... منتظر بودیم

فصل باروت تا سیاهی رفت
چشم‌ها منفجر شد و دیگر
دست و پای کسی نمی‌لرزید
زیر آوار منتظر بودیم

بین ابعاد کوچک مرگ از
شش جهت له شدیم و پوسیدیم
له شدن تازه اول راه است
تا ته کار منتظر بودیم...

#عبدالحسین_یعقوبی_راد
#غزل

@abdolhosseinyaghoobirad

▪︎
با لطف و پیگیری چند تن از دوستان عزیز، فعلاً مشکل حل شده و کتابم روی میز و در دسترس عموم قرار گرفته است.

#جهت_استحضار

▪︎
قرار دادن کتاب من در پیشخوانِ انتشارات ممنوع شده است. از «بالا» گفته‌اند عنوان کتاب منشوری‌ست!
گویا فروش کتاب هنوز ممنوع نشده و میشود به صورت زیرمیزی تهیه‌اش کرد.
همان‌طور که میدانید «بالایی‌ها» کتابی را که خودشان به آن مجوز داده‌اند -هر وقت دلشان بخواهد- میتوانند توقیف یا محدود کنند.

#جهت_استحضار