یه نصیحت به هنرستانیا، تاریخ هنر نخونید تاریخ هنر بخورید و کلش بلد باشید.😭

وقتی مغزت تازه نصف شب روشن میشه:

بخدا قربونت میشم انقدر کامل و با حوصله توضیح میدی تروخدا هرچندوقت یبار یکم بیا پیشمون برامون ازین چیزا بگو خیلی نازییی😭

بخدا قربونت میشم انقدر کامل و با حوصله توضیح میدی تروخدا هرچندوقت یبار یکم بیا پیشمون برامون ازین چیزا بگو خیلی نازییی😭

میگم میشه چند تا گل که خودت داری و یا گل های که شرایط نکه داری شون راحت تره و مناسب برای اتاق هست معرفی کنی؟ مرسی🫂🤍

پاییز خیلی خوشگله

یه روزهایی رو بین روزهای عادی زندگیم نیاز دارم که فقط روز استراحت مطلق باشه ینی حتی هیچ کسی رو هم نبینم فقط توی اتاقم باشم و روزمو به هیچ کاری نکردن بگذرونم و اون روزها جز عمرم حساب نشه.

یه وقتایی پیش میاد خودمو گم می‌کنم، نمی‌تونم خودمو احساس کنم، اینکه چی میخوام؟ مسیرم چیه؟
غرق میشم توی "دنیای بیرون" و سعی می‌کنم خودمو از توی اونا پیدا کنم... آدم‌های دیگه، اشیا، موقعیت‌ها، حرف‌ها، احساسات...
اینجور مواقع انگار توی یه دریای طوفانیم و بین موج‌های خروشان همینطوری اینور اونور میرم... سعی می‌کنم برگردم به خودم، برگردم به درونم و ببینم "من" کجاست، "من" چه احساسی داره.
وقتی دوباره با خودم متصل میشم انگار همه‌چیز یدفعه شفاف میشه و دیگه هیچ ترسی ندارم، همه‌چی توی جهان سر جای درست خودش قرار می‌گیره.
اونوقته که انگار می‌تونم درست ببینم که عه آسمون آبیه چقدر زیباست، صدای پرنده‌هارو می‌شنوم و زیبایی درخت ها رو میبینم و فکر می‌کنم چقدر طعم چایی رو دوست دارم! می‌تونم دوباره عشق رو احساس کنم، به خورشید، به ماه، به آدمای دیگه. مولانا میگه:
تو مبین جهان ز بیرون، که جهان درونِ دیده‌ست
چو دو دیده را ببستی، ز جهان، جهان نماند!