در زندگي آموختم ...

تلافی کردن از انرژی خودم می کاهد.
آموختم
گاهی از زیاد نزدیک شدن فراموش می شوی.
آموختم
تا با کفش کسی راه نرفتم راه رفتنش را قضاوت نکنم.
آموختم گاهی برای بودن باید محو شد.
آموختم
دوست خوب پادشاه بی تاج و تختیست که بر دل حکومت میکند.
آموختم
از کم بودن نترسم اگر کم باشم شاید ولم کنن ولی زیاد که باشم حیفم میکنن.
آموختم
برای شناخت آدمها یکبار بر خلاف میلشان عمل کنم ...

نامِ من عشق است وغوغا کرده ام
پیش از این صد فتنه برپا کرده ام

نیمـه شب ها مثـلِ مـاهِ نقره ای
جلـوه در اینجـا و آنجـا کـرده ام

هـم درونِ کعبــه جـا انـداختـم
هـم سر از میخانـه پیـدا کرده ام

مثلِ ایمان و غم و ترس و امید
خویش را در سینه ها جا کرده ام

مـن بـه اسـمِ عشق بـازی بـارها
اشک در هـر دیـده دریـا کـرده ام

شعـله افـروز و حسـود و حیـله گر
بـا چنیـن وصفـی خطا ناکرده ام

در خـورِ نـامــم تقــلا کـرده ام
نامِ من عشق است و غوغا کرده ام

حال من ، حال دل آدم و حواست ، نمیدانی تو
چیدن سیب ، همان دغدغه ماست  ، نمیدانی تو

من پی سیب دلت ، روی بهشت خط زده ام !
که بهشت با تو همین جاست ، نمیدانی تو

حال من ، حال پلنگی است که از دیدن ماه
دردلش ، یک سره غوغاست ، نمیدانی تو

حال من ، حال دل دانه اسفند که با سوختنش
از سرت دور کند هر چه بلایاست ، نمیدانی تو

بس که هرلحظه ، دل و عقل ، سرت میجنگند
جگرم سوخته از آتش دعواست ، نمیدانی تو

مانده ام بین دل و عقل که حق بر که دهم ؟!
حرف از یک بام و دو هواست ، نمیدانی تو

حال من حال کسی هست که در بستر مرگ
نیمه ای مرده و هم زنده به دنیاست ، نمیدانی تو

گرچه از رنگ رخم ، راز درون گشته عیان
باز انکار من و هر دفعه حاشاست ، نمیدانی تو

عهد کردم که دگر نام تو از یاد برم ، هیچ نشد
بس که یاد تو مرا عین تسلاست ، نمیدانی تو

من نه آن کس که دلش ، بر سر دستش باشد
عاشقی برتو فقط این همه زیباست ، نمیدانی تو

گرچه آواره شدم یوسف من ، بی گنهی
همه تقصیر هوسهای زلیخاست ، نمیدانی تو..

?دکلمــــه ?**

از آخر شبا بیزارم....
چون خوب بلده تلافی خنده های مصنوعی
روزانه ام رو سرم در بیاره.
روح خسته ام
میدونم چقدر خسته هستی
میدونم عمر شیرینم میدونم نازنیم.
اما چاره چیه آروم بخواب آروم باش که من.
برای خوابوندت فقط تا صبح دعا کردم.
دلبرم مدتیه که شب بِخير نگفتی و من داخل تنهایی خودم بهت میگم شب بخیر.
اما تو نیستی‌ جانم
تو تمامِ آرامشِ دنيای منی برای هر چی
حسِ خوب...
حالِ خوب...
داخل این دنيای تاریک به سراغم بیا
بیا با رويایِ اينكه شبی در كنارِ تو
در آغوشِ تو این روح خسته ام آروم بگیره.
اونم با نوازش دستان تو بخواب برم.
راستی رفتم پیش یارو ﺩﮐﺘﺮه
گفتم دکتر ﺳﻼﻡ!
گفتم ﺭﻭﺡ ﻭ ﺗﻨﻢ ﺩﺭﺩ میکنه.
ﭼﺸﻤﻢ،ﺩﻟﻢ،ﻟﺒﻢ،ﺑﺪﻧﻢ تمامم ﺩﺭﺩ میکنه.
دارویی داری واسم.
نگام کرد و سرشو انداخت پایین هیچی نگفت.
گفتم دکتر
نمیخوام وقتت بگیرم فقط یه چيزی بده
که بتونم آروم بگیرم.
باور کن دکتر خسته ام حتی دیگه ﺫﻭﻕ
نوشتن هم ندارم ﺗﻤﺎﻡ بدنم ﺩﺭﺩ میکنه.

(( روی برگه برام نوشت دل نبند.))

راست گفت دکتر دل نبندیم به چیزی یا کسی که
میدونیم آخرش رفتنی هست.#قیصر_امین‌پور ??????????**https://t.me/avayedostiy

?عشق اگر عشق استـــــ
آسان ندارد....

علیرضاقربانے???????
https://t.me/avayedostiy

دوستم داشته باش
و هر بار، به اسم کوچکم صدا بزن
مرا  "حواصیل"  بخوان
پرنده ای که بارها از کوچ جامانده ...!
یا  " رضاییه "
دریاچه ای که هر روز
دلش بیشتر شور میزند ...
تک " درخت سپیدار " باغچه ی پدربزرگ
آخرین " فشنگ " سرباز خسته از جنگ
یا تکه " ابری " سیاه
که لک کرده دامان آبی آسمان را ...
اسم های زیادی دارم
ولی تو بی هیچ نگرانی
مرا بارها صدا بزن !
تنهایی  ،  شهرت من است
و این نام های کوچک !
اصلیت ام را پنهان نمی کند ...!!!

#حمید_جدیدی

#منیژه?????????
https://t.me/avayedostiy

?☘?عشق زیبا رو?☘?

ای عشق زیبا روی من
              یارِ  کمان  ابروی من

از چه  بگو  رنجیده ای
           رفتی کنون از کوی من

بی تو ندارم صبر و تاب
             بازآ  نگارا  سویِ  من

با  غمزه  و  ناز  و ادا
            بنشین دمی پهلوی من

شام و سحر نالم زهجر
            بنگر  سرشکِ  روی من

از چه رمیدی ای غزال
             از  دل  بیا  آهوی  من

دل شد پر از درد فراق
            یارا  توئی  داروی  من

دنیایِ  من  با تو بهشت
        ای حوری خوش روی من

این معنوی شد دل پریش
             یارِ  طلا  گیسویِ  من

خاکی بُدم من زیرِ پا
          از توست ای گل بوی من
https://t.me/avayedostiy

ز وصال تو خمارم سر مخلوق ندارم
چو تو را صید و شکارم چه کنم تیر و کمان را

چو من اندر تک جویم چه روم آب چه جویم
چه توان گفت چه گویم صفت این جوی روان را

#مولانا
https://t.me/avayedostiy

?

با آدم چشم و دل سیر هرگز به مشڪل نمی‌خوری!
حرف می‌زنه و عمل می‌ڪنه،
اصالت داره، خیانت نمی‌ڪنه!
ڪنارش پیشرفت می‌ڪنی،
حرمت بلده و پا پس نمی‌ڪشه،
زخم نمی‌زنه، عقده نداره، مرهم می‌شه، رفیق می‌شه، یار می‌شه ...

آدمے ڪه چشم و دلش سیر باشه، به هیچے جز اینڪه چه‌طورے باهاش رفتار می‌ڪنے اهمیت نمی‌ده!
امیدوارم تو زندگیتون عاشق چشم‌هایے نشین ڪه سیر نیست، چون زخمش تا سال‌ها باهاتون موندگاره؛
عاشق چشم‌هایے بشین ڪه سیره ...
https://t.me/avayedostiy

دکلمه

دیدی آدم حال دلش که خوب نیست، انگار دنیا واسش تیره و تاره و هیچی به چشمش نمیاد؟

هی ازت میپرسن چته؟

میگی حالم خوش نیست،
بعد میگن خوب پاشو برو دکتر!

با خودت میگی چه مسخره!
برم دکتر بگم کجام درد میکنه؟
بگم روحم تنگ شده واسه جا دادنِ اینهمه دلتنگی؟
یا بگم حوصله‌ م داره سرریز میشه؟
بگم دقیقاً کجام درد میکنه؟
بگم صندوقچۀ خاطراتم ترک برداشته از شدّتِ تکرارِ باز و بسته شدن؟
یا بگم چند وقته بغضِ گلوم دست به دست داده با چشمام،
که آبرو بریزه از هرچی سکوت و غروره؟

راستی واقعاً چی میشد توی اینهمه پیشرفتِ علم و مثلاً تکنولوژی،
یه دکتری هم بود بتونی بری بهش بگی حالِ دلم خوش نیست دکتر،
روحم درد میکنه!

اونم یه دستگاه وصل کنه به قلب و مغزت
یه دکمه رو بزنه،
تمامِ اون چیزایی که عینِ موریانه،
افتادن به جونت رو پاک کنه...

اصلاً به چه دردی میخوره وقتی یه چیزی یا یه کسی باهات باشه که نیست، اما هست؟!

چه فایده ای داره وقتی روحت میخواد پر بکشه،
دست و پاشو ببندی و بندازیش توی بدنی که خودشم میدونه یه وقتایی،
روی زمین داره سنگینی میکُنه؟

با خودم قرار گذاشتم از امروز
هرکی بهم گفت دلم گرفته یا حوصلۀ هیچیو ندارم یا نه اصلا حتی بگه یه جاییم درد میکنه
اول بهش بگم بیا بریم یه جایی بشینیم، حرف بزنیم...

دردِ آدما از نگفتنه،
از ملاحظه کردن‌های بیهوده ست،
از تحمّل‌های بی‌فایده شروع میشه...

یه جایی خوندم هر بار دلت بگیره یا یه چیزی حالتو به هم بریزه،
شیش ماه تا یه سال طول میکشه که اثرِ اون اتفاق، بشینه روی جسم...!

پس اینهمه دردِ پا و سر و دست و بدن،
یا بی‌خوابی و بی‌اشتهایی که یهو میفته توی وجودمون،
هرکدوم یه دلیلی دارن،
یه دلیل که نتونستیم و نخواستیم به کسی بگیم،
یا کسی نبود که بفهمه تا بشینیم کنارش و یه دلِ سیر حرف بزنیم باهاش...

اونم بی‌هیچ نظر و انتقادی،
فقط نگاهمون کنه و بگه، حق داری...

نگه صبر کن
نگه درست میشه
نگه حتما یه حکمتی داره، تحمل کن...
وسطِ کار ول نکنه بره، صبورانه بشینه و هر چند لحظه یه بار فقط بگه حق داری...

فقط دستمونو بگیره و بگه باهم یه کاریش میکُنیم...

نگه بیا یه قرص بدم بهت دردت بیفته، بگه بیا یه کم راه بریم، روحت سبک شه...

راستش واقعا به این نتیجه رسیدم که تمومِ دردای آدمیزاد،
گره خورده به روح و دلش...

کاش یکی یادمون میداد برای هم،
دکترِ بی‌نسخه باشیم...
یکی یادمون میداد اگه دلی شکست، چاره‌ش ببخشید نیست...

"ببخشید" مالِ وقتیه که حواست نباشه و یهو بی‌هوا، بخوری به یه نفر...

اگه مطمئنی که یه تیکه از روح یه آدمو به درد آوردی،
برو بشین پیشش،
دستاشو بگیر،
صاف زل بزن توی چشماش و بگو:
با هم درستش میکنیم...
از هیچی نترس!

#آزاده_رمضانی

@avayedostiy