🔺کار در انجمن قاصدک کاملا دلی بود، مشکلات جز شیرینی های کار ما محسوب می شد. 
🔻 در انتخابات قاصدک، به هیچ یک از اعضا حق رای داده نشد. 

_ به نام خدای آزادی‌ها 
سلام 
بهاره هادیزاده هستم، مدیر مسئول نشریه دانشجویی صدای نو. 
امروز افتخار این رو دارم که در محضر جناب آقای بابایی، دبیر موسس انجمن علمی کودکان قاصدک باشم و با ایشان مصاحبه‌ای کوتاه داشته باشم. در ابتدا بابت قبول این مصاحبه ازتون تشکر می کنم.

آقای بابایی ممنون می‌شم در ابتدا خودتون و انجمن علمی کودکان قاصدک رو معرفی کنید. 

• به نام تو امروز آواز دادم
  سحر را
  به نام تو خواندم 
  درخت و پل و باد و نیلوفرِ
  صبحدم را
  تو را باغ نامیدم و 
  صبح در کوچه بالید
  به نام خداوند رنگین کمان 
  سلام من علی اصغر بابایی هستم موسس انجمن علمی کودکان قاصدک، درخدمت شما 
  قبل از هرچیز ممنون از اینکه به قاصدک پرداختید.
  قاصدک یک کارناوال شادی دانشجویی بود که به همت و مدد دانشجوهای دانشگاه علوم پزشکی شاهرود اداره می‌شد که ما می‌رفتیم بیمارستان و تمام دغدغه و فکر ما تو دوساعت این بود که فرشته‌های بستری یکم لحظه‌های قشنگ‌تری داشته باشند و اون محیط غریب بیمارستان کمی براشون آرام‌تر بشه؛ برای همین باهاشون بازی می‌کردیم و پای حرف‌های پر از نورشون می‌نشستیم.

_ انجمن قاصدک از چه بخش‌هایی تشکیل شده و دانشجوها در چه بخش‌هایی می‌تونن با قاصدک همکاری داشته باشن؟

+ تیم ما شامل گروه تدارکات، گروه علمی و گروه هماهنگی بود که الحمدالله با تلاش بچه‌ها کارها پیش می‌رفت که بهترین قسمت هم آماده کردن هدایا برای فرشته‌ها بود و دادن اون‌ها به دست فرشته‌هامون.
_ قطعا کار به این قشنگی و زیبایی بدون سختی نبوده. مشکلاتی که قاصدک با امید ازشون عبور کرد، چه چیز‌هایی بودن؟ 

• خوب قاصدک کار کاملا دلی‌ای بود و برای همین ما با تمام مشکلات‌اش اعم از بودجه و سخت گیری.های حراست کنار می‌آمدیم و جزو شیرینی‌های کار ما محسوب می‌شد. 
  خداروشکر بچه‌های تیم تدارکات اجازه نمی‌دادن سختیِ نبود بودجه خیلی به چشم‌مون بیاد و هر جور بود کار رو پیش می‌بردن.

_ یک موردی فرمودید، که کار در انجمن قاصدک دلی «بود»! چرا «بود»؟ مگه بعد از شما چه اتفاقی افتاد؟ فکر کنم طبق آیین نامه باید انتخابات برگزار می‌شد. 

• در رابطه با انتخابات، ما واقعا قصد هیچ گونه اهانت به هیچ شخص یا گروهی رو نداریم ولی در انتخاباتی که انجام شد، برخلاف آیین نامه انجمن‌های علمی، هیچ کدوم از اعضای انجمن نتونستن رای بدن، یعنی بهشون حق رای ندادن. 
  حداقل خواسته‌ای که داریم این هست که «فرد انتخاب شده حداقل یکبار همراه ما عیادت اومده باشه» یا حداقل درخواست حضور در عیادت رو داده باشه و اینکه «انتخابات توسط اعضای قاصدک انجام بشه». این کمال بی احترامی به تمام زحمات و از خودگذشتگی‌های بچه‌ها بود که برای انتخابات ازشون دعوت نشد؛ یک جورایی خستگی عیادت‌ها تو بدنشون موند.

_ واقعا ناراحت کننده است، شنیدن چنین حرفی. قاصدک همیشه اون بخشی از دانشگاه بود که بچه‌ها فارغ از درس و دغدغه، در اون فعالیت می‌کردن و این جواب اون زحمات نبود.
آقای بابایی اگر فارغ التحصیل نمی‌شدین، چه برنامه‌هایی برای قاصدک داشتین؟ دیگه چه بخش‌هایی رو بهش اضافه می‌کردین؟

+ من خیلی دوست داشتم یک سمینار آموزش به خانواده برای بچه‌ها با حضور اساتید اطفال و روانشناسان دانشگاه برگزار می‌کردیم این برنامه رو ما تا بخش زیادی پیش بردیم که متاسفانه لحظه آخر لغو شد.

_ ایده جالبی بوده، قطعا می‌تونست برای خانواده‌ها خیلی مفید باشه.
آقای بابایی، مورد دیگه‌ای هست که من فراموش کرده باشم، بفرمایید.

+ نه، خواهش می کنم. امیدوارم همیشه لبخند رو لب همه‌ی فرشته‌ها باشه.

_ بسیار عالی. خیلی ممنون از وقتی که گذاشتین و حرکت زیبایی که در دانشگاه‌مون شروع کردین. به امید سلامتی همه فرشته‌های کوچولو.

مصاحبه نشریه دانشجویی صدای نو با علی اصغر بابایی، دبیر موسس انجمن علی کودکان قاصدک

بسم الله الرحمن الرحیم
باسلام،

شانزدهمین روز آذرماه مزین به نام تمامی دانشجویانی است که در همه‌ی این سال‌ها زندگی خود را وقف کنشگری برای تحقق آرمان‌های ملت کرده‌اند. در چنین خاک پرافتخاری و در چنین روزی، اینجانب به‌عنوان نماینده‌ی نشریات دانشجویی در محضر شما ایستاده‌ام تا رنج‌ها و فرصت‌های پیش رویمان را بازگو کنم.

رئیس جمهور محترم،

درک اینکه امروز میهن و منطقه در وضعیتی خطیر قرار دارد دشوار نیست.
هم‌زمان شدن جنگ‌های روزافرونِ منطقه با نابسامانی وضعیت معیشتی ملت، که خود را در مطالبات صنفی از کارگران و معلمان تا پرستاران نشان داده است، در کنار بحران مهاجرتِ فرزندان میهن و خودکشی‌های نگران‌کننده‌ی همکارانمان بخشی از معضلاتی هستند که بیش از نیمی از مردم را با ناامیدی از وضع موجود از شرکت در انتخابات دور کردند. گروهی دیگر، اما، با اعتماد به شما و صداقت‌تان، و البته امیدوار به تغییرات، پای صندوق رای رفتند.

آقای رئیس جمهور،

حل چالش هایی مثل از بین بردن فساد در کشور به اصلاح ساختار توزیع منابع و فرصت‌ها نیاز دارد و همچنین به حل معضلات ایران با جهانیان و همسایگان و اصلاح قوانین بالادستی، اعم از قانون‌های چشم‌انداز توسعه و قانون اساسی. و البته همه‌ی این موارد نیازمند شجاعتی است که ما آن را از شما انتظار داریم و به آن امیدواریم.

اما متأسفانه بخشی از اتفاقات اخیر نمایانگر چرخیدن دَر بر همان پاشنه‌ی قبل است. در چنین وضعیتی، به‌کارگیری گروهی از نیروهای سابق با گرایشات مشخص به‌بهانه‌ی وفاق و کارآمدی موجب نگرانی دانشجویان شده‌ است. انتظار دانشجویان تغییراتی بنیادین در نگرش به دانشگاه و، به طبع آن، به جامعه است. وقتی وضعیت موجود حاصل سال‌ها مدیریت همین گروه محدود است، چرا در دولت شما هنوز عمده‌ی نیروها از بین خودی‌ها انتخاب می‌شوند؟ چرا وفاق تنها باید شامل حال سهم‌خواهان جناح رقیب می‌شود، نه مردمی که تمامی این سال‌ها صدایشان شنیده نشده است؟

جناب آقای دکتر پزشکیان،

اینکه حل مشکلاتی چنین وسیع نیازمند زمان است بر ما پوشیده نیست. اما اینکه ملت یکی از تاریخی‌ترین فرصت‌ها را به شما داده است نیز بر شما پوشیده نیست. از این فرصت برای اصلاح ساختار‌ها و قوانین استفاده کنید.

سعی کنید روندهایی مردمی و دانشجویی ایحاد کنید که ماندگار باشند. از درون مردم و دانشجویان، فارغ از گرایش سیاسی و عقیدتی‌شان، به‌دنبال راه‌حل‌ها بگردید.

به وعده‌های انتخاباتی خود عمل کنید.

فرموده بودید آمده‌اید تا صدای مردم معترض باشید. اجازه بدهید مردم خود صدای خود باشند. اجازه بدهید مردم نظرات خود را در باب سیاست‌های خارجه، قانون اساسی، تحریم ها و.... با رفراندوم بیان کنند.

فرموده بودید از دغدغه‌های کادر رمان آگاه‌اید و برای حل آن برنامه دارید. هنوز مشکلات صنفی پرستاران و کادر درمان (از اضافه‌کاری اجباری و تاخیر در پرداخت معوقات تا خودکشی دردناک آنها) به جای خود باقی‌ است.

فرموده بودید برای رفع تبعیض‌ها آمده‌اید. انتصاب چند معاون زن و استاندار اهل تسنن البته اقدامی ارزشمند است، اما تا زمانی که روندها و تصمیم‌سازی‌ها تغییر نکنند، موثر نخواهند بود. در حالی که لایحه‌ی منع خشونت علیه زنان سال‌هاست که در مجلس خاک می‌خورد، تصویب و ابلاغ لایحه‌ی عجیب‌الخلقه‌ای به نام عفاف و حجاب چه معنایی دارد؟

فرموده بودید اگر نتوانید به وعده‌های خود عمل کنید، استعفا می‌دهید. پیش‌تر گفته شد که دولت شما فرصتی مغتنم است، اما صداقت شما آخرین حلقه‌ی اعتماد بین مردم و حکومت است و اگر لازم باشد از آن گزینه‌ی وعده داده شده نیز باید استفاده کرد.

فرموده بودید دانشگاه را به محیطی پویا و باز برای دانشجویان تبدیل می‌کنید. این امر جز با تجدید قوای نهادهای دانشجویی مثل تشکل‌های دانشجویی و خانه‌ی نشریات دانشجویی و ایجاد اتحادیه‌های تشکل‌های دانشجویی و، حتی مهم‌تر، انتصاب مدیران و رأسای هم‌سو با شعارهای انتخاباتی‌تان و البته دلسوز و دغدغه‌مند دانشگاه محقق نخواهد شد.

می‌دانیم که جنبش دانشجویی ایران از هر فرصتی برای ایجاد ایرانی آزاد استفاده کرده و خواهد کرد.
به امید روزی که با پشت سر گذاشتن سختی‌ها، نشریات دانشجویی نماد و پیام‌آور آزادی در ایران عزیزمان باشند.

با تشکر از توجه شما.

بیانیه قرائت شده توسط بهاره هادیزاده، نماینده فعالین نشریات دانشجویی، در مقابل رئیس جمهور به مناسبت روز دانشجو

سخنی در باب تاخیر در انتشار شماره جدید نشریه دانشجویی صدای‌نو
با توجه به تغییرات سمت ریاست دانشگاه علوم پزشکی شاهرود، نشریه صدای‌نو تصمیم به انجام مصاحبه‌ای با ریاست جدید دانشگاه گرفت تا اهم مشکلات صنفی و آموزشی را به اطلاع ایشان رسانده و برنامه‌های ایشان را جهت حل این مشکلات جویا شود.

نشریه ابتدای امر درخواست مصاحبه حضوری با ریاست دانشگاه را نمود که با توجه به مشغله ایشان، انجام مصاحبه به صورت کتبی پذیرفته شد.
علی‌رغم گذشت بیش از 3 ماه از زمان ارسال سوالات و پیگیری‌های متعدد از مدیر روابط عمومی و دفتر ریاست دانشگاه، پاسخی به سوالات دانشجویان داده نشد.

نشریه دانشجویی صدای‌نو، ضمن عذرخواهی بابت تاخیر در انتشار این شماره، تاخیر بیش از این را جایز و در شأن مخاطب خود نمی‌داند.

لازم به ذکر است که اهمیت مشکلات صنفی و آموزشی دانشجویان به قدری هست که ما همچنان پیگیر این مشکلات از مراجع ذی‌صلاح باشیم.

ارادتمند
بهاره هادیزاده، مدیر مسئول نشریه دانشجویی صدای‌نو
محدثه رحیم، سردبیر نشریه دانشجویی صدای‌نو

نگاهی کوتاه بر آسیب شناسی جنبش دانشجویی

✍ نیما شاهین فرد

جنبش دانشجویی نامی است که با تاریخ معاصر ایران عجین شده است. در مهم‌ترین بزنگاه‌های تاریخی این کشور، دانشجویان دوشادوش سایر اقشار جامعه حضور جدی داشته اند. آن‌ها در پیروزی‌ها شریک و مقصر بسیاری از خطاها بوده‌اند؛ اما آنچه همیشه در این میان کمرنگ بوده، فضایی برای واکاوی و آسیب شناسی این جریان است؛ هرچند جنبش دانشجویی و معضلات آن نیازمند پرداختی همه جانبه، تاریخ‌مند و اجتماعی می‌باشد (که بی شک از حدود توانایی‌ها و سواد نگارنده خارج است).
در این نوشتار تلاش شده‌ است به بهانه‌ی نزدیک شدن به هجدهم تیرماه، به بخشی از مهم‌ترین چالش‌هایی پرداخته شود که جنبش دانشجویی، در تاریخ خود با آن مواجه بوده که خود از معضلات آتیه‌ی این جریان است.

1. بی تاریخی: با اینکه از ابتدای تشکیل نهاد دانشگاه، جنبش دانشجویی به عنوان بخشی از جامعه‌ی مدنی، پیگیر آرمان‌های اجتماعی خود بوده است اما نبود دید روندی و تاریخی به جنبش، تکرار همیشگی برخی اشتباهات، ندیدن و به دنبال آن صیانت نکردن از دستاوردهای جریان، احساس انزوای فعالین حوزه‌ی دانشجویی، نبود گفت‌وگوی بین نسلی و در معرض انحراف قرار گرفتن را سبب شده است. در این حوزه نیاز به ایجاد منابع مطالعاتی یا تحقیقات تاریخی و اجتماعی بسیار، حس می‌شود.

2. نبود فرهنگ نقد درون‌ماندگار: با اینکه در تمامی این سال‌ها هیچ نهاد و جریانی از انتقادات دانشجویان و جنبش دانشجویی در امان نبوده است، اما خودِ این جنبش هیچ‌گاه به طور جدی در بوته‌‌ی نقد قرار نگرفته است؛ نبود نقد درون‌ماندگار نه‌ تنها راه عبرت آموزی از خطاهای گذشته را بسته است بلکه با نبود فضایی برای پذیرش خطاها،از پاسخگویی این جریان در مقابل آحاد ملت کاسته است. ساخت بستری برای نقد همه‌جانبه‌ی جنبش دانشجویی می‌تواند فضا را برای تعامل هرچه بیشتر با مردم و سایر نهادهای مدنیِ جامعه فراهم کند و فاصله‌ی نگران کننده‌ای که میان دانشگاه و مردم شکل گرفته است را ازمیان بردارد.

3. ساختار غیردموکراتیک: «سنترالیسم دموکراتیک» به عنوان تحفه‌ی احزاب به تشکل‌های دانشجویی، ساختاری است که نتوانسته تامین کننده نیازهای اساسی جامعه‌ی دانشجویی باشد. روند غیردموکراتیک، مرکزگرایی، نادیده گرفتن نیازها و توانایی‌های فردی و... در بسیاری از موارد، فضایی برای پیشرفت افرادی تمامیت‌خواه را فراهم کرده و هم رغبت دانشجویان برای عضویت درچنین ساختارهایی را کاهش داده است. به نظر می‌آید هرگونه تلاشی برای رسیدن به آرمان‌های آزادی‌خواهانه‌ی جنبش دانشجویی، اگر تحقق آزادی و عدالت را در درون خود جنبش به عنوان شرط لازم لحاظ نکند، در نهایت به بازتولید چرخه‌ی خشونت و مرکزگرایی دامن خواهد زد.

4. نبود استقلال فکری: جنبش دانشجویی در بسیاری از لحظه‌های حساس تاریخ، نه به عنوان جریانی مستقل، بلکه به مثابه جریانی پیرو عمل کرده است. سهل انگاری در موضع‌گیری ایدلوژیک حفظ استقلال فکری، زمینه را برای سوء استفاده‌های فراوان از جریان دانشجویی فراهم کرده است. جریان دانشجویی باید خود فکر کند، دست به عمل بزند و رویکرد خود را اعمال کند؛ استقلال جنبش دانشجویی که از سوی بسیاری از نهادهای سیاسی، آماج حملات متعدد است جز از طریق جدیت دانشجویان در اثرگذاری به عنوان نهادی مجزا و حفظ فاصله‌ی خود با نهادهای قدرت، میسر نیست.

5. سیاست‌زدگی به جای سیاست‌ورزی: نادیده گرفتن سیاست به عنوان امری جاری در زیستِ فرهنگی-اجتماعی را می‌توان یکی دیگر از آفات جریان دانشجویی دانست. خلاصه کردن امر سیاسی به اموری محدود، سبب نگاهی نافرجام و کوتاه مدت به کنش‌گری گردیده است. جنبش سیاسی در ایران و به دنبال آن جنبش دانشجویی، همیشه در دوگانه‌ی حرکت خشن-رکود، در نوسان است و کنش سیاسی، بدل به کنشی هیجانی و موقت به امور روزمره و بدون نظر به ریشه‌ها بدل می‌شود؛ ازسوی دیگر در چنین فضایی است که فعالیت‌های فرهنگی یا اجتماعی با نادیده‌گرفتن امر سیاسی، به ابتذال کشیده می‌شوند یا ماهیت مستمر خود را از دست می‌دهند.

موارد ذکر شده چند نمونه از مهم‌ترین چالش‌های تاریخی جنبش دانشجویی به شمار می‌رود. بیان این نقدها به هیچ عنوان در صدد انکار تاریخ پرافتخار این جریان و مبارزه برای کسب عدالت و آزادی (از شانزدهم آذر تا جنبش زن-زندگی-آزادی) نیست؛ بلکه تنها از احساس ضرورت ایجاد نوعی نقد درون‌ماندگار و ساخت بستری برای گفت‌وگوی نظام‌مند در این راستا، آمده است.

@SEDAYE_NOO_ANJOMAN