هرچه شد در عشق اما و اگرها بیشتر
حاصل آن می شود دل های تنها بیشتر...

هر زمان که فاصله افتاد بین قلب ها
می برد غم؛ دلخوشی ها را به یغما بیشتر

ما شبیه ماهی تنگیم؛ گاهی بعد صید
تازه می فهمیم آنجا قدر دریا ...بیشتر!

کاش اکنون با انار سال های کودکی
قلب سارا شاد می شد! دست دارا بیشتر...

باز هم از من گذشتی ساده؛ اما همچنان
هرچقدر امروز دل تنگ است! فردا بیشتر...

قد عمری که گذشت و از تو محرومم هنوز
جای تو خالیست! در شبهای یلدا بیشتر...

سید عباس محسن زاده

یلداتون پیشاپیش مبارک

@Mohsenzadeh_S_A

انگار زمان مسخ شد از بال و پر افتاد
آن لحظه که تقدیر زمین در سفر افتاد

وقتی که غم از سینه خورشید شتک زد
داغی شد و در ناله مرغ سحر افتاد

لبهای جهان طعم عطش دارد از آن روز
تا دیده "عیوق" به چشمان تر افتاد!

در برکه ی خون صورت ماه است شناور
دستان علم قطع شد؛ اما قمر افتاد...

این سو بدنی تکه شد آن سو جگری خون
آنجا پسری کشته شد اینجا پدر افتاد...

لب آب طلب کرد ولی تیر گلو را...
ناگاه سر و کار گلی با تبر افتاد!

عصر آمد و خورشید زمین خورد و پس از آن
در حلقه ی شمشیر و سنان و سپر افتاد!

ماندم که به حال "پدر خاک" بگریم...
یا "مادر افلاک" که از این خبر افتاد!

یک جمع بلا دیده و یک دشت بلاخیز
در دور و بر باغچه ی گل شرر افتاد

تا قصه ی هفتاد و دو گل ختم به "سر" شد
یک سوی غزل شاعر و یک سو اثر افتاد

یک عمر شنیدیم که بر نیزه شد اما
نی بود که آن روز به پاهای سر افتاد!

سید عباس محسن زاده

وفات مادر سقای کربلا حضرت ام البنین تسلیت باد

@Mohsenzadeh_S_A

آهی کشید یاس و دل بوستان شکست
ناگاه خم شد و کمر باغبان شکست

وقتی شرر به ساحت خورشید می زدند
پروانه سوخت ؛ بال و پر آسمان شکست

آتش که تا میانه ی دیوار و در رسید
واژه به واژه ؛ خط به خط داستان شکست

گل را که طاقت لگد و تازیانه نیست
پهلو و بازو و کمرش از میان شکست

خشمی که در درون دل ذوالفقار بود
با دست بسته؛ در گره ریسمان شکست

جبریل نوحه خواند و خدا گریه کرد و عرش
وقتی رسید روضه به قدّ ِ کمان ...؛ شکست

طفلی به گریه گفت که ای وای مادرم !
آهی بلند شد ؛ نفس روضه خوان شکست

سید عباس محسن زاده

@Mohsenzadeh_S_A

شرش به ما رسد؛ به شما روی خوب آن!
تو سیب می خوری و من از عشق؛ چوب آن...

عشق آنچه که برای شما گفته اند نیست!
ما دیده ایم هرچه بخواهی عیوب آن‌...

برجای جای سینه ی من رد زخم اوست
داغ است جای منظره "دیوار کوب" آن!

دادیم آبرو و جوانی خویش را...
یک جان فقط ادا نشده ؛ از وجوب آن

دیگر محال بوده که از عشق دم زند
یکبار هر که رد شده از چارچوب آن!

این لحظه ها چه خوب و چه بد! بگذرد ولی
فردا که جمعه شد چه کنم با غروب آن!

سید عباس محسن زاده

@Mohsenzadeh_S_A

ابرم! برای خنده به دنیا نیامدم
بغض ام که وا شونده به دنیا نیامدم...

ما بین غصه های دلم گیر کرده ام
_ آهی اگر کِشنده به دنیا نیامدم!

در خاک من اگر چه که فواره کاشتند!
زم زم شدم؛ جهنده به دنیا نیامدم...

دنبال رد پایی از آتشفشان نباش
آنقدرها تپنده به دنیا نیامدم

دائم اگر که دور سرت چرخ می زنم
جلدم! رها کننده به دنیا نیامدم

پاییز شد که کوچ کنم از خودم به تو!
من بی جهت پرنده بدنیا نیامدم...

سید عباس محسن زاده

@Mohsenzadeh_S_A

عرق می ریزد از روی جبین آهسته آهسته!
کنار اشک... بر روی زمین ؛ آهسته آهسته

و جاری گشته با اشک و عرق هایی که می ریزد
_شبیه ِ عطر گل! رودی حزین آهسته آهسته

یکی با اشک می خندد، یکی با خنده می گرید
یکی افسوس را با آستین آهسته آهسته ...!

جدا می سازد از روی ادب با گریه هر زائر
دل از صحن ِ امیرالمومنین آهسته آهسته!

براه افتاده چون سیلی خروشان ؛ زیر لب دیدم
فرات و دجله گفتند: آفرین ... آهسته آهسته!

کنار ِ موکبی دیدم دو بانو اشک می ریزند!
یکی زهرا (س) ... یکی ام البنین ... آهسته آهسته!

همیشه خواب می دیدم ؛ که من هم می روم روزی
پیاده پا به پای ِ اربعین ... آهسته آهسته!

سید عباس محسن زاده

@Mohsenzadeh_S_A

با ما نشد! برای شما هم نمی شود...
این وحشی آشنای شما هم نمی شود!

آنکس که از ترنم ِ داوودی ام گذشت
دلبسته ی صدای شما هم نمی شود

وقتی که زنده با دم عیسای ما نشد
با معجز عصای شما هم نمی شود

او برکه بود و طاقت دریا شدن نداشت!
درگیر موج های شما هم نمی شود...

آن پارچه که پیرهن ِ ما نگشت؛ شیخ!
اندازه ی عبای شما هم نمی شود...

با من که انتخاب دلش بوده ام نماند
پابند ِ ادعای شما هم نمی شود...

خندید و رفت و هیچ نفهمید آه ِ من
جبران به صد دعای شما هم نمی شود!

سید عباس محسن زاده

@Mohsenzadeh_S_A