باید گاهی به خودم یادآوری کنم که دلم برای هیچ‌چیز تنگ نشده. اما به هر حال بخشی از خاطراتم بودن.

هرچی بش می‌گم تو آزادی دیگه.
می‌گه من دوست دارم تو می‌دونی.

وقتی انتظار داری یه ترک توی رابطه ادامه پیدا کنه. گسترش پیدا کنه. همه چیز فرو بریزه. مثل همیشه. براش آماده‌ای. ولی ترمیم می‌شه. و تو هیچ‌وقت نمی‌دونستی می‌تونه این اتفاق هم بیفته.

روزی کسی که دوستش داشتم جعبه‌ای پر از تاریکی به من داد.
سال‌ها طول کشید تا بفهمم آن هم یک هدیه بود.

ماری الیور

مثلا اکثر سریالای سال‌های اخیر-حتی سریال‌های خوب- با یک اغراق و عدم تناسب به اقلیت‌های جنسی می‌پردازند و یه جوری توی سریال جا می‌دنش به جای این‌که جزو خود داستان باشه. اما سریالی که بیست سال پیش ساخته شده به زیبایی و به عنوان یه موضوع اصلی بدون هیچ افراطی به این موضوع پرداخته. که به حدی درست و به‌جاست و همدلی آدم رو برمی‌انگیزه که می‌بینی با اشتیاق تو قسمت‌های بعدی منتظری که چیزایی بیشتری بدونی و ببینی با احساساتشون آشنا بشی.

no amount of guilt can change the past. no amount of anxiety can change the future.

in love it's over only when you can become yourself again, without fear or disgust.

my brilliant friend

«دوستت دارم. حتی بیشتر از ۳۰ شهریور دوستت دارم.»

اولین سالیه که شروع مهر برام اضطراب‌آور نیست. چون تمام نقش‌های نگران‌کننده‌م رو پس دادم. ولی چون فراموشکارم اون قدری که باید قدر این موهبت رو نمی‌دونم.

«آنها همه دیوار را با رنگ سفید پوشاندند، انگار از اول هیچ اتفاقی نیفتاده بود، اما دیوار هنوز هم آن کلمات را از زیر رنگ آستر فریاد می‌زد.»