Seyid Nesimî’nin doğumu ve şehadeti hakkında kesin bilgiler yoktur. Tahmini bilgilere göre Nesimi 1339-1344 yılları arasında doğmuştur. 1417 veya 1418 yılında derisi yüzülmek sûretiyle şehadete ulaşmıştır.

Nesimî köken olarak Alevi değildir. Sonraları Alevîliği benimsemiş ve şehadetinden sonra da ona en büyük sahiplenmeyi Alevîler yapmıştır.

Nesimî’nin işkence görmesine ve derisinin yüzülmesine sebep olan "Enel Hak" düşüncesiydi. Bu düşüncenin ilk temsilcisi Hallac-ı Mansur’dur. Enel Hak Arapça bir kelimedir ve anlamı "Ben Tanrıyım", "Ben Hakikatim" dir. Şüphesiz Nesimi bu düşüncenin hayatına mal olacağını bile bile dile getiriyor, yayıyordu. Nesimi, düşüncesinin ve inancının bedelini ödemeye hazırdı.

• ("Enel hak kelime anlamı olarak ben tanrıyım manasına gelse bile, aslında anlatılmak istenen insanın tanrının bir parçası olduğu ve ondan gelip yine ona dönüleceği teorisidir.")

Egemenler Nesimî’nin dinden çıkmış biri olduğuna karar vererek onu idama mahkûm ettiler. İdama mahkûm edilen Nesimi değil, Nesimi’nin şahsında Enel Hak düşüncesi/inancıydı.

Nesimi’ye idam fermanı hazırlayan kadı şöyle yazıyordu fermanında: "Bu öyle bir mundardır ki, kanının değdiği yeri yıkamakla temizlenmez. Orayı yakmak, koparmak gerekir".

Ama yaşam öyle "tesadüflerle" dolu ki anlatılmaz. Bu tesadüflerden biri de Nesimi’nin infazı sırasında gerçekleşti. Kadının fermanı yüksek sesle topluma okunduktan sonra infaza geçildi. Celladın bıçak darbesi sonucu Nesimi’den fışkıran kandan bir kaç damla idam fermanını yazan kadının parmağına değdi. Tabii ki kadı parmağını kesmez. Ve Nesimi tarihe geçen şu sözleri söyler:
"Sen şeriat uğruna bir parmağını bile kesmezsin. Hâlbuki görüyorsun ki, biz inancımız yolunda kendi kanımızla yıkanıyoruz."

Nesimi günümüzde de Aleviler tarafından önder bir şahsiyet olarak kabul görmektedir.

👤| Ömer Demirbağ

Rabbim yapmış olduğunuz, yapacağınız hayırları dergâhı izzetinde kabul eylesin. 🌼

Selamün aleyküm. Sizlerde iyilikte bulunmak isterseniz bırakmış olduğum whatsaap linkinden iletişime geçebilirsiniz.

"Mülkü sahibine vermek lazım yoksa biz kaldıramayız."

?| Ömer Demirbağ

?| Videonun tamamını @mymecra YouTube kanalından izleyebilirsiniz. ?

Ve güz geldi Ömür hanım.
Dünya aydınlık sabahlarını yitiriyor usul usul.
İnsanın içini karartan bulutların seferi var göğün maviliğinde.
Yağmur ha yağdı ha yağacak.
İncecik bir çisenti yokluyor boşluğunu insan yüreğinin.
Hüznün bütün koşulları hazır.
Nedenini bilmediğim bir keder akıyor damarlarımdan.
Kalbimin üstünde binlerce bıçak ağzı... ve yüzüm ömrümün atlası;
düzlükleri bunaltı, yükseklikleri korku, uçurumları yıkıntılarımla dolu bir
engebeler atlası.
Yaşamak bir can sıkıntısı mıdır Ömür hanım?

|Şükrü Erbaş

Hatırlatma!

Sarmışlar sımsıkı beni
Hep adanmışım gibi
Yerine gelecek ne bana göre
Kurbana göre mi nu adak
Başıboş bir kamaya saplanmışım gibi
Çizilmiş bir yaşama atanmışım gibi
Kaskatı bir esirliğe çöktürülmüşüm gibi
Yüreğim böğürmek üzere gibi
Ayaklarım baltayla kesilmiş gibi

| A. Cahit Zarifoğlu

? | #YediGüzelAdam ?

Biliyorum
Bana değil
Kapılardan taşan bir kalabalık
Meşhurları görmek için…
Bak!
Bak…aaa…o da burda.
O da orda deyip
Beni musalla taşında unutanları görüyorum.
Ve duyuyorum.
İmamın okuduğu tiradını.
Ve sonrasını…
Merhum’u nasıl bilirdiniz?
Bir kişinin bile
Benim için kötüydü diyemediĝini duyuyorum.
Ve hayatımda ilk defa katıla katıla gülüyorum, çünkü;
Daha kırkım dolmadan,unutulacaĝımı biliyorum..
Yaşlı bir selvi gölgesinde
Yılların yorgunluğunu çıkartıyorum.
Şeytan oturmuş tam karşısında, beni kolluyor.
Espri yapıyorum, gülmüyor.
Acaba bir eksikliğim mi var diyorum ve sonra aklıma geliyor.
Hani benim yamalı pabuçlarım ?
Komik şapkam?
Makyaj takımlarım?
Ararken…Sabri Abiyle…bi de Mavit Abla geçiyorlar.
Sabri Abi…merhaba diyorum,
Beni duymuyor.
Koşuyorum ama yetişemiyorum.
Annem…babam kolkola girmişler.
Anne…
Baba…diyorum
Onlar da beni görmüyorlar.
Ve birden bire aklıma geliyor.
Eşime sesleniyorum
Nejla…
Çocuklar nerede?
Torunlar nerede?
Niye gelmediler?
Niye beni yalnız bıraktınız?
Sonra birdenbire aklıma geliyor,
Vefasızlığım…
Beni onca sevenlerime yaptıĝım vefasızlığım aklıma geliyor.
Haber vermeden
Alasmaladık demeden
Buraya gelişime ağlıyorum..ağlıyorum…ağlıyorum.
Ve ben de her kul gibi
Sevabımla…
Günahımla..
Allah’a sığınıyorum.

| Nejat Uygur, Biliyorum

Kim ister bütün bunlara katlanmak
Ağır bir hayatın altında inleyip terlemek
Ölümden sonraki bir şeyden korkmasa
O kimsenin gidip de dönmediği bilinmez dünya
Ürkütmese yüreğini?
Bilmediğimiz belalara atılmaktansa
Çektiklerine razı etmese insanları?
Bilinç böyle korkak ediyor hepimizi:
Düşüncenin soluk ışığı bulandırıyor
Yürekten gelenin doğal rengini.
Ve nice büyük, yiğitçe atılışlar
Yollarını değiştirip bu yüzden
Bir iş, bir eylem olma gücünü yitiriyorlar.

| W. Shakespeare, Hamlet

? | Beş Kardeş

Aldı benim gönlümü, n'olduğun bilemezem,
Yavı kıldım ben beni, isteyip bulamazam.

Gönülsüz girdim yola, halimden gelmez dile,
Bir dem derdim demeye, bir dertli bilemezem.

Şakirem derdim ile, sataştım güle güle,
Dertliler bulacağız ben beni bulamazam.

Aydurlar ise bana, senin gönlün kim aldı?
Nice haber vereyim, ağlarım aydamazam.

Bu benim gönlüm alan, doludur cümle âlem,
Nereye bakar isem, onsuz yer göremezem.

Ayık olup oturman, ayıksızlar getirmen,
Severem aşk esriğin, ben ayık olamazam.

Yunus’a kadeh sunan, Enel Hak demin vuran,
Bir cur’a sundu bana, içtim ayılamazam.

| Yunus Emre, Aldı Benim Gönlümü

? | #GönülDağı