گفتم
ای جان شدم
از نرگس مست تو خراب
گفت در شهر کسی نیست ز دستم هشیار

گر کشم زار
و اگر زنده کنم من دانم
در ره عشق تو را با من و با خویش چه کار

#عطار

چه عجب اگر گدایی ز شهی عطا بجوید
عجب این که پادشاهی ز گدا کند گدایی

و عجبتر اینک آن شه به نیاز رفت چندان
که گدا غلط درافتد که مراست پادشاهی

#مولانا

غنیمت دان اگر روزی
به شادی در رِسی اِی دل

پس از چندین تحمل‌ها
که زیرِ بارِ غم کردی

#سعدی

دیده عمری به سر روان گردید
به هوا گرد این جهان گردید

به خیالی که روی او بیند
گرد بر گرد این و آن گردید

او نظر کرد دیده روشن شد
نور او هم به او عیان گردید

ذره ای بود و آفتابی شد
این چنین بود آن چنان گردید

خوش نشانی ز بی نشانی یافت
نام گم کرد و بی نشان گردید

هر که آمد به سوی میخانه
واقف از ذوق عاشقان گردید

نعمت الله فتاد در دریا
قطره اش بحر بیکران گردید

حضرت شاه نعمت‌الله ولی

#حافظ_غزل_شماره_۱۶۸

گداخت جان که شود کارِ دل تمام و نشد
بسوختیم در این آرزوی خام و نشد

به لابه گفت شبی میرِ مجلس ِ تو شَوم
شدم به رغبت ِ خویشش کمین غلام و نشد

پیام داد که خواهم نشست با رندان
بشد به رندی و دُردی‌کَشیم نام و نشد

رواست در بر اگر می‌تپد کبوترِ دل
که دید در رهِ خود تاب و پیچِ دام و نشد

بدان هوس که به مستی ببوسم آن لب ِ لعل
چه خون که در دلم افتاد همچو جام و نشد

به کوی عشق منه بی‌دلیلِ راه قدم
که من به خویش نمودم صد اهتمام و نشد

فغان که در طلب ِ گنج‌نامه‌ی مقصود
شدم خراب ِ جهانی ز غم تمام و نشد

دریغ و درد که در جست و جوی گنجِ حضور
بسی شدم به گدایی برِ کرام و نشد

هزار حیله برانگیخت حافظ از سرِ فکر
در آن هوس که شود آن نگار رام و نشد

زنده باد بال خدا که فرو می‌افتد
و درست روی شانۀ من می‌نشیند،
زنده باد!
زنده باد آفتاب سحر
که سرش را می‌چرخاند، پیدایت می‌کند
و تلالو اولش را برای تو پست می‌کند،
زنده باد!
زنده باد دفتر مشق من
که بین این همه کاغذ
فقط برای تو شعر جذب می‌کند،
زنده باد!
زنده باد سنگ‌های خیابان
که بین این همه کفش
فقط از کفش تو عکس می‌گیرند
و برای عارفان برهنه پای روز جزا می‌فرستند.
زنده باد عشق تو محبوبم زنده باد
که خیالم را آن‌قدر دور می‌برد
که برای حیات این مردم معنایی پیدا کند.
آی زندگی، دیدی چه سرت آوردیم!

#شمس_لنگرودی

شب چو در بستم و مست از میِ نابش کردم
ماه اگر حلقه به در کوفت جوابش کردم

دیدی آن ترک ختا دشمن جان بود مرا ؟
گرچه عمری به خطا، دوست خطابش کردم

منزلِ مردمِ بیگانه چو شد خانه چشم
آنقدر گریه نمودم که خرابش کردم

شرحِ داغِ دلِ پروانه چو گفتم با شمع
آتشی در دلش افکندم و آبش کردم

غرق خون بود و نمی خفت ز حسرت فرهاد
خواندم افسانهٔ شیرین و به خوابش کردم

دل که خونابهٔ غم بود و جگرگوشه دهر
بر سر آتشِ جورِ تو کبابش کردم

زندگی کردن من مردن تدریجی بود
آنچه جان کند تنم‚ عمر حسابش کردم

#فرخی_یزدی

‌
**مرا تُرکی‌ست مشکین‌موی و
نسرین‌بوی و سیمین‌بر
سُهالَب، مشتری‌غبغب، هلال‌ابروی و مَه‌پیکر

چو گردد رام و گیرد جام و
بخشد کام و تابد رخ،
بُوَد گلبیز و حالت‌خیز و سِحرانگیز و غارتگر

دهانش تنگ و قلبش سنگ و
صلحش جنگ و مِهرش کین
به‌ قدْ تیر و به‌ مو قیر و به‌ رخْ شیر و به‌ لبْ شِکّر

چه بر ایوان، چه در میدان،
چه با مسـتان، چه در بستان
نشیند تُرش و گوید تلخ و آرد شور و سازد شرّ

چو آید رقص و دزدد ساق و
گردد دور، نشــناســم
ترنج از شَست و
شَست از دست و
دست از پا و
پا از سر

▪️جیحون یزدی**

°
ماه
امشب در دل خیس خیابان آمده
می‌وزد یاد تو در من باز باران آمده

جان و دل
را می‌نوازد عطر ڪَیسوے ڪَلی
ڪوچه‌را امشب خبرڪن بازمهمان آمده

#سعادت‌آسمان

‌
ره آســمان درونــست پـــر عـــشق را بـــجنـــبان

پــر عــشق چــون قـــوی شد غــم نردبان نــماند

تو مبین جهان ز بیرون که جهان درون دیده‌ست

چـــو دو دیـــده را ببستی ز جــهان جــهان نماند

#حضرت_مولانا
‌