تَكَادُ السَّمَاوَاتُ يَتَفَطَّرْنَ مِنْهُ وَتَنْشَقُّ الْأَرْضُ وَتَخِرُّ الْجِبَالُ هَدًّا
(سورهٔ مریم، آیهٔ ۹۰)

چيزى نمانده است كه آسمان‌ها از اين [سخن‌] بشكافند و زمين چاک خورد و كوه‌ها به شدت فروريزند. (ترجمهٔ فولادوند)

۱۹ مهر زادروز دکترشفیعی کدکنی است. مخلصانشان پیام‌های تبریک‌ می‌فرستند و او را «نور چشم» می‌خوانند؛ اما چه کوری است که چشمی نقادانه بر آثار استاد نظر نمی‌کند!؟

https://t.me/lafaw_0

بێ تۆ بێ ئاوات و خورپەم
بێ تۆ بێ هەناسە و چرپەم
بێ تۆ بێ کەس و بێ دەرم
بێ تۆ بێ بەرگ و بێ بەرم
تۆ شادیمی تۆ شادیمی
تۆ فریشتەی ئازادیمی
تۆ هێلانەی خۆشبەختیمی
تۆ پەیامی سەرسەختیمی
ئەتپەرەستم ئەتپەرەستم
بە ئاواتی تۆوە مەستم
هەر دێمەوە بۆ ئامێزت
دەژیێمەوە بە شنەی هێزت
ئەیڵێمەوە بەستەی بەستان
قوربانت ئەبم کوردستان.. :)

https://t.me/lafaw_0

بمیران چراغ را
تا بماند شب...

کاش همهٔ جاده‌ها به پروانه می‌رسیدند. کاش اتوبوس‌ها این مسافر آشفته را به خلوت اتاقی گرم با فرش‌های گل‌نشان، کتاب گشودهٔ سهراب، یک چای داغ قندپهلو و قلیانی کوزه‌ای می‌بردند. کاش می‌شد از روی روزهای سرد، به شکوفه پرید. کاش سجاده‌ای سبز با مُهری دایره‌ای، بری از هر نقشی، پذیرای سجودم بود. کاش بخواب می‌رفتم، و با صدای گنجشک‌ها، در خنکای باغی دور بیدار می‌شدم، لبخند می‌زدم و بخواب می‌رفتم...