‏متاسفانه خدا چهره‌هایی که می‌پسندم رو روانی آفریده.

اقا من پی ام اسم، ناله های امروزو اسکیپ کنید. فقط لازم داشتم مکتوبش کنم.

دو ساعت و چهل دقیقه نشستم پای یکی از کارای شاپم، نخ کم اومد همش ریخت.

ببینید من الان اصلا توانایی روانی اینو ندارم که راجع به کنکور و رتبه حرف بزنم. اگه طی چند روز آینده می‌خواید در این باره حرف بزنید، لطفا بیخیال بنده بشید.

پناه بر خدا امروز اندازه بیست تا نسخه پیچ کار کردم

کیک مفتی.

احساس کردم انگشتای پام شاید شکسته باشن ولی الان که بالاخره رسیدم خونه متوجه شدم که از بالای رون تا ساق پام کامل آبی و بنفش شده?
از حق نگذریم هم قشنگ رنگاوارنگ شده.

اگه تا حالا انقدر موهاتون زشت نشده که وسط شونه زدن، برس رو بکوبید تو کلتون، واقعا بهتون حسودیم می‌شه?