♥️🥂

♥️🥂

چند قدم به سمتم آمد و با چشمان پر از سوالش پرسید:
+تو چی؟
_من چی!
پوزخندی زدو ادامه داد:
+تو چرا زندان نیستی؟ چرا تقاص پس نمیدی؟ تو مگه همونی نیستی که نیرارو به گور فرستاد؟ من از کجا بفهمم که تو نمیخوای منو دوباره به اون باند تحویل بدی؟
با چهره ای بهت زده بهش نگاه کردم:
_من دارم تاوان میدم ستایش، تنها هدفم ام نابودیه اون بانده.
+نمیتونم بهت اعتماد کنم.
نفس عمیق کشیدم و چند قدم به عقب رفتم، برگشتم و خم شدم،از زیر میز صندوقچه ای در آوردم،و در اون صندوقچه رو باز کردم،یه اسلحه اون تو بود،تنها یادگاری تلخ از اون باند. برش داشتم و به سمت ستایش گرفتم:
_بیا،این پیشت باشه.
با شوک و ترس به اسلحه خیره شد:
+این..این چیه؟
نیش خندی زدمو گفتم:
_بهش میگن اسلحه یا تفنگ.
چشاشو ریز کرد و گفت:
+خودم میدونم چیه بانمک، منظورم اینه که این برای چیه؟
_اینو بگیر و بزار پیشت باشه،خطایی ازم دیدی ماشه رو بکش،دارم زندگیمو میزارم بین دستات..
گیجو منگ بهم زول زد. لبخند زدم و ادامه دادم:
_درضمن اگه نیرا زنده بود و ازم شکایت میکرد منم الان پشت میله های زندان بودم..اما اینو بدون زندان برام آسون ترین مجازات بود،دردی که الان دارم تحمل میکنم از اون چیزی که فکرشو بکنی سخت تره..
چشمام پر از اشک شد بغضمو قورت دادم و درو باز کردم،بدون اینکه چیزی بگم از اتاق ستایش خارج شدم..

#تظاهر🌓

شرط لایک
۵۰ like ❤️
100 comment ✍?
برای اینکه فصل ۲ رو بنویسم باید این شرط رعایت شه

آهنگی که شروین توی ماشین پلی‌کرد:
قسمت45
#تظاهر?

_معاملرو قبول کن تا ولش کنم...وگرنه..
تفنگو توی گیجگاه ماهک فشار دادم که همراه با جیغ ماهک رئیس ترسید:
+باشه،باشه قبوله.
بعد به یکی از بادیگاردا اشاره کرد که نیرارو بیارن.
چند دقیقه بعد نیرارو با دستای بسته آوردن پیشمون.
با دیدنش بدون توجه به چیزی ماهکو ول کردم و به سمتش رفتم،با چشمانی پر از اشک بهم زول زده بود که بغلش کردم:
_میدونم کارم بخشش نداره،ولی تونستم جبران کنم،برو نیرا بدون اینکه به پشت سرت توجه کنی از اینجا برو.
همون حین سریع دستاشو باز کردم و رو‌به رئیس گفتم:
_نیرا میره،من میمونم،میخواین بکشین یا هرچی،هستم در خدمتتون.
همون لحظه نیرا پرید وسط حرفم:
+شروین...نه..
برگشتم سمتش و دوباره بغلش کردم:
_هیششش...برو نیرا،وقت تاوان دادن من رسیده.
+چرا باهام این کارو کردی شروین؟
_نپرس نیرا هیچی نپرس،فقط برو.
اشکام امون نمیدادن،نگاه های پر از تاسف نیرا داشت ذره ذره آبم میکرد،تحمل دیدن چشماشو نداشتم،چند قدم ازش فاصله گرفتم و منتظر موندم تا بره.
آروم آروم داشت به سمت در قدم بر میداشت که همون لحظه متوجه تفنگ رئیس به سمتم شدم و با خودم گفتم:
_اینم آخر خط شروین..
چشامو بستم و فقط صدای شلیک گلوله و جیغ ماهکو شنیدم،چشامو باز کردم و نیرارو دیدم که خودشو جلوی گلوله انداخته بود.
با دیدنش شوک شدم،و محکم گرفتمش:
_نیرا؟نیراا؟
نتونست روی پاش وایسه که به زمین افتاد و منم همراه باهاش نشستمو سرش رو بغل گرفتم:
_نیرا چیکار کردی؟چرا این کارو کردی؟
به همراه دردی که میکشید بریده بریده جواب داد:
+گ..گفته بو..دی من قراره نجاتت ب..بدم،دیدی؟نجاتت دادم.
همون لحظه بادیگاردا جلو اومدن تا نیرارو ازم بگیرن اما مقاومت کردم که ماهک داد زد:
+کسی سمتشون نره..
و رو‌به باباش ادامه داد:
+بابا همین الان زنگ بزنین اورژانس،وگرنه دیگه منو نمیبینین.
به همراه اشکایی که از چشمم می‌ریخت لبخندی به ماهک زدم و با سر ازش تشکر کردم.
همونطور که نیرا تو بغلم بود موهاشو نوازش کردم:
_خوب میشی،تحمل کن...من پیشتم باشه؟ تحول کن نجات پیدا میکنیم..
و اخرین لحظه با چشمان پر از اشک و تاسفش نگاهی بهم انداختو از حال رفت....
صدای هق هق گریه هام تا آسمون رسید:
_نیراااا...نیرااا...نهههه...

#پایان‌فصل‌1
#تظاهر?

بنرمون تغییر کرد✨