📍تز یازدهم📍
*🔻ماهاگونی: دربارۀ «صعود و سقوط شهر ماهاگونی» اثر برتولت برشت🔻***

تئودور آدورنو
ترجمۀ محسن ملکی ـ صالح نجفی

فرم زیباشناختیِ اپرا همان شکل سازه و بنای آن است و نادرست‌ترین کار این است که این فرم را به صورت تقابلی تعبیر کنیم میان نیتِ سیاسی آن که روی به سوی واقعیت دارد و روش اجرایی آن که واقعیت را به وجهی طبیعت‌گرا منعکس نمی‌کند زیرا فرایند تبدیل و تبدّلی که واقعیت در اپرا از سر می‌گذراند اقتضای میل سیاسی به رمزگشایی از وضع موجود است. این­که بگوییم اپرای ماهاگونی به مقولۀ تئاتر روایی تعلق دارد به هیچ روی کافی نیست. این اثر آمیزۀ هزارپاره‌ای از آوار و تکه‌پاره‌های تمامیت بستۀ بورژوایی را به جای آن تمامیت بسته می­نشاند تا حکایتی را به تصرف خود درآورد که در درون فضاهای خالیِ میان آن تکه‌پاره‌ها ساری و جاری است و آن را از فاصلۀ نزدیک به ضربِ شور وشوق طفلانه‌ای که برای ثروت‌اندوزی دارد نابود کند.

🖼 Telephone Torment
Jean Dubuffet
1944
Lithograph

📎لینک مقاله در سایت تز یازدهم:

http://thesis11.com/Article.aspx?Id=6646#_ftnref2

▪️www.thesis11.com▪️https://t.me/thesis11site

📍تز یازدهم📍
*🔻"پس از پیروزی ترامپ: از جنبش مَگا تا مِگا"🔻***

اسلاوی ژیژک
ترجمه: شیلان کردستانی

پیش از آنکه در کلیشه‌های رایج درباره‌ی «پیروزی شکوهمند ترامپ» غرق شویم - “همان چیزی که رسانه‌های لیبرال می‌خواهند” - باید به چند نکته‌ی مهم توجه کنیم. نخست اینکه ترامپ این‌بار آرای کمتری نسبت به انتخابات ۲۰۲۰ (که به بایدن باخت) به دست آورد؛ این کامالا بود که در قیاس با بایدن حدود ده میلیون رأی از دست داد! پس مسئله «پیروزی بزرگ ترامپ» نیست؛ شکست کامالاست، و منتقدان چپ‌گرای ترامپ باید کار را با نقد رادیکال خود آغاز کنند.

به همین دلیل است که گمان نمی‌کنم شکست کامالا به خاطر زن غیرسفیدپوست بودنش باشد. فراموش نکنیم که همین دو هفته پیش، کمی بادنوک، یک زن سیاه‌پوست، با پیروزی چشمگیر به رهبری محافظه‌کاران بریتانیا برگزیده شد. دلیل اصلی شکست کامالا از نظر من این است که ترامپ نماینده‌ی سیاست بود - او (و هوادارانش) در مقام سیاستمدارانی درگیر عمل می‌کردند - حال آنکه کامالا نماینده‌ی ضدسیاست بود.

📎لینک مقاله در سایت تز یازدهم:

http://thesis11.com/Article.aspx?Id=6644

▪️www.thesis11.com▪️https://t.me/thesis11site

و رسیدیم به فصل آهو(های) دریایی ...

می مانم می مانم
در همین هواها
با پرهایی از هوا می مانم

فضاهایم را سفر از بال‌هایم می گیرد
با ثقلی از غبار
که از بال می‌تکانم

از تکان هوا از پر.

حالا که فضا جز هوا چیزی نیست
حال که هوا چیزی از پر جز نیست

تا تو باز آید
تا تو در چاک هوا پرهایش را بتکاند از ثقل غبار، من

در همین هواها
با پرهایی از هوا می‌مانم

وقتی که در هوای تو پرهام
بی هوا می مانند

— یدالله رویایی

@thesis11site

‍ ای ما که عدد فقط!
رثای معدنچیان ِ مدفون‌مان.🖤🌿

آورده‌اند که
زندگی زیباست!
هست آری
یگانه موهبت ِ میان ِ دو نیست
گویا
"آتشگهی دیرنده پابرجا"*
یا
گوهر گرانبهای ِ هستی
خلقت
تکامل
یا هرچه
ههه!
راستی که عجب زیباست!

ما هم از نخست که به خشت
افتادیم
خانه به گور بوده‌ایم
استخوان‌هامان
صیقل‌خورده به گرسنگی و رنج
تن‌ستون ِ جان‌هامان
مستحکم ِ در
حسرت و
درد
پس راه ِ دوری‌ نرفته‌ایم
هم اینک نیز!

عمری به ظلمات ِ اعماق
شعله‌‌ی چشمان ِ گودی‌نشسته‌مان
سرخ درخشیده
در سیاهی ِ ملعون ِ معدن
و نان‌قاتق‌ و
چای ِ جوشیده‌مان
خش‌خش ِ شن و زغال داشته
به زیر دندان و
استکان شکسته‌ی جرم‌گرفته‌مان.

آه
که عروس سپیدپوش ِ ما
هم از شب ِ اول
دلهره‌ی رخت عزا به جان داشته
و کودکان‌مان
ترس ِ از تنهایی را
پناه به عروسک و توپ و کتاب ِ مدروس ِ خویش برده‌اند.

زنده به گور بوده‌ایم ما
هم از نخست
بر سفره‌ی کم‌رونق ِ ناگزیرمان
نیز
پس نه!
راه ِ دوری نرفته‌ایم
مایی که عدد
فقط!
چرا که چون
به زمانی
تقدیر را
به خشت‌اندر فرو افتادیم به ناخواست،
فرزندان ِ گور بوده‌ایم
"دوزخیان ِ زمین"** بوده‌ایم
ما!

فواد نظیری
۳ - مهرماه - ۱۴۰۳

• تعبیری به وام از "آرش کمانگیر" ساوش کسرایی‌.
  ** عنوان کتابی از فرانتس فانون.

موسیقی: "مارش عزا"/ شوپن/ پاره‌ای از موومان سوم، سونات ۲.

🔺پیشا-تاریخ وارهمر ‌۴۰۰۰۰

«خیال، سبب شاهوار هستی» نام پادکستی است که به تازگی راه افتاده است. در این پادکست، مراد فرهادپور و امیر کیانپور در باب آثار مهم دو ژانر ادبی فانتزی و علمی-تخیلی با هم گفتگو می‌کنند. هدف اصلی از ساخت این پادکست آن است که همراه با غوطه‌خوردن در جهان‌های خیالی و لذت ناشی از آن و همچنین ایجاد رابطه‌ای انتقادی با فضاهای مربوط به سرگرمی که امروزه بخش مهمی از سازماندهی اوقات فراغت و ادغام‌شدن در ایدئولوژی‌های حاکم را شکل می‌بخشند، در عین حال بتوانیم میان این جهان‌های خیالی و گفتارهای انتقادی و نظری پیوندی دیالکتیکی برقرار سازیم. ازاین‌رو، در بررسی هر یک از این آثار به فراخور شکل و محتوای آن، پای مفاهیم و بحث‌های سیاسی و نقد اقتصاد سیاسی را به میان خواهیم کشید.

https://castbox.fm/episode/%D9%85%D8%B1%D8%A7%D8%AF-%D9%81%D8%B1%D9%87%D8%A7%D8%AF%D9%BE%D9%88%D8%B1-%3A-%D9%BE%DB%8C%D8%B4%D8%A7-%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE-%D9%88%D8%A7%D8%B1%D9%87%D9%85%D8%B1-%DB%B4%DB%B0%DB%B0%DB%B0%DB%B0-id4589672-id738876353

@thesis11site

‍ ▪️مارکس جوان دربارۀ حکومت دینی —

🔺حکومتِ دینیِ راستین حکومت خداوند است؛ در رأس چنین حکومتی یا باید خدای دین‌، یعنی خودِ یهوه، باشد مانند دولت یهودی، یا نمایندۀ خدا، دالایی لاما، مانند آنچه در تبّت می‌بینیم یا سرآخر، همانطور که یوهان یوزف گورِس [فیلسوف و متألّه و مورخ و روزنامه‌نگار آلمانی که در 1848 از دنیا رفت] به‌درستی در آخرین کتابش مطرح می‌کند، تمامی حکومت‌های مسیحی باید خود را تابع امر کلیسایی کنند که «کلیسایی مصون از لغزش» باشد. زیرا جایی که مثل مذهب پروتستان هیچ مقام عُظمایی در کلیسا نباشد، حکومتِ دینی هیچ نخواهد بود مگر دینِ حکومتی، یعنی پرستشِ ارادۀ دولتِ حاکم.

🔺وقتی دین در جامعه‌ای نیرویی سیاسی، یعنی یکی از دستمایه‌های سیاست، می‌شود ناگفته پیداست که روزنامه‌ها نه تنها می‌توانند بلکه باید دربارۀ سؤال‌های سیاسی بحث کنند. بدیهی می‌نماید که فلسفه، یعنی حکمت دنیوی، در قیاس با حکمت اخروی، یعنی دین، حق بیشتری دارد برای پرداختن به قلمرو این جهان، یعنی به موضوع دولت. سؤال اینجا این نیست که آیا واجب است فلسفه دربارۀ موضوع دولت فکر کند یا نه. سؤال این است که تفکر فلسفی در زمینۀ دولت کارش را درست به آنجام می‌رساند یا غلط، فلسفی یا غیرفلسفی، با یا بی پیش‌داروی، با یا بدون آگاهی، با یا بی انسجام، کاملاً عقلانی یا شبه‌عقلانی. اگر دین را به صورت نظریه‌ای دربارۀ قانون اساسی درآورید، آنوقت لاجرم خودِ دین را بدل به قسمی فلسفه خواهید کرد.

منبع:
Rheinische Zeitung No. 195, July 14, 1842, Supplement

@thesis11site