2024 بدون این که
از یونگِ من عذرخواهی کنه
تموم شد.

«بذار دم صبحی لبامون صلح داشته باشن برگِ چایی. ? اگه دلتم جنگم می‌خواد، چنگ بنداز اون موهات و‌ پریشون کن. یک‌کمی خوشکلی کنه صورتت دلم جلا بیاد! چشام از کشیک دیشب هنوز خشکن.»

Kiss me to the end of love منو تا آخر عشق ببوس

- یه روز یکیشون اومد سراغم. نمی‌دونستم کیه. فقط گفت "دایی" صداش بزنم و ازش چیزی نپرسم. من ازش چیزی نپرسیدم، "دایی" هم صداش نزدم. شبیه "دایی" نبود به مولا!
یه تیکه اشغال بود که دنبال سرنگ می‌گشت.
گشنه شده بود. شایدم تشنه. ختمش این که داشت بال‌بال می‌زد واس یه‌قرون.
من چی؟ یه قرون داشتم؟!
+ داشتی؟!
- نداشتم!
اونجا کوبیدم تو صورتم با دست که تو یه قرونت کجاست؟ حالا که نمیخوای این داییت باشه، خودت خان‌داییت باش!
دیدی بچه؟! خودم خان‌داییم‌ام که یه خان‌باجی نمی‌خوام.
+ یاد اون روزی افتادم که گفتی "خانوم خودت باش برگ چایی"
- هنوزم میگم!
که خانومِ خودت باش برگِ چایی.
?*

• تهش چی شد؟
  - تهش یارو مفنگی بود. میگن مرده. افتاد گوشه یه قبرستونی و تلف شد. ناراحت شدم؟
  نشدم!
  واس چی باید غمم می‌گرفت؟
  خودم دستم و پیچیده بودم دور گردنِ غم!
  داشتم خفه‌ش می‌کردم!
  فک کردی می‌ذاشتم بیاد بپیچه دورم؟ من که کسی و نداشتم، اون از کجا یهو پیداش شده بود؟

دخترک چشم چرخوند، کنجکاو بود!

• واقعا داییت بود؟
  - نمیدونم. گُلی یه شبی باهام حرف زد و تو همون یه شب هم نگفت دایی داشتم یا نه. ولی من چشماش و می‌شناختم. چشماش و دیده بودم.
  چشماشون شبیه هم بودن. وقتی مامان حرف میزد بهش نگا نمی‌کردم ولی یه وقتایی که ساکت بود هم ساکت نبود. چشای بی‌مروتش هی دهن باز می‌کردن و بهم می‌گفتن من و نمی‌خوان.
• گُلی.. مامانت تو رو نمی‌خواست؟
  - داستان این یکی رو که می‌دونی، نمی‌دونی؟

• می‌دونم تو رو نمی‌خواست. پس چرا باهاش موندی؟
  - هشت سالم بود. باهاش نمی‌موندم چی کار می‌کردم؟
  بلد نبودم که مثل الان گلیمم و بکشم بیرون!
  یه پام اینور جوب بود، یه پام اونور.
  روزی چهل بار می‌افتادم تو اون چاهی که باید ازش اب می‌کشیدم.
  لوله‌کشی نداشتم. گِل زندگیمون و برمی‌داشت اگه یه شیر و باز می‌کردیم. منم نمی‌خواستم کتک بخورم. ولی الان بهش فک کردم و یادم اومد.

• چی رو؟
  - که داییمه.

• از کجا مطمئنی؟
  - گُلی معتاد بود. یادمه یه بار یه چیزی پیدا کردم زیر تختش که بو گوه می‌داد. می‌خواست بهونه بیاره ولی برام مهم بود؟
  نبود!
  بهونه اورد و سه روز بعدش مرد.
• راحت ازش حرف می‌زنی!
  - تو هم یاد میگیری. راحت حرف زدن و. گلی مامان بود. خودش اینجوری فک می‌کرد.
• راحت حرف‌زدن راحته؟
  - نیست.

دخترک دست لای پاهاش جمع کرد، ماجرای گُلی بیشتر از این که غمگینش کنه کنجکاوش می‌کرد.
+ وقتی مرد چی شدی؟

مخاطبِ سوال رئیس‌طور تلخند زد، زانوی چپش روی تیکه‌ چوب بالا اومد.
- چندتا همسایه داشتیم. می‌دونستن مردش گلی رو کتک می‌زنه.
- مردش؟!
- بابا.
- یه جوری اسمشون و نیار که انگار غرییه‌ان!

سمت دخترش برگشت.
طفل بی‌بال‌ و پرش می‌دونست غربت چیه؟!
اصلا می‌دونست غریبه کیه؟

- نباس هیچ‌وقت غریبه‌ها رو بشناسی برگِ چایی.
آدما دروغ میگن که فلانی غریبه‌ست؛ که نمی‌‌شناسنش!
یارو تا یه جایی آشنا بوده که تهش بوی غریبگی نشسته رو لباسش. خاکِ غربت هم پاک نمیشه.
چه فاصله دو قدم باشه، چه دو فرسخ؛ کسی که ازت محافظت نمی‌کنه یه جایی بین "غین" و "گاف" گم شده.
از بس خاک نشسته روش دیگه دیده نمی‌شه.
+ گُلی چی؟

لبخند زد و جلو اومد.
- گُلی هر روز خودش و یه جایی بین غین و گاف قایم می‌کرد. بلد نبود از یه دونه دخترش محافظت کنه! منم تو غریبگی دفنش کردم.

چند قدم برداشت و تبر و از رو زمین بلند کرد.
- از اون روزه که خوب بلدم با بیل چاله بکنم.*