ای که هرگز فرامشت نکنم
هیچت از بنده یاد می‌آید؟

•سعدی

زیاد امید ندارم
که از تپیدن قلبم
گلی دوباره بروید

مگر بهار که سر شد
کنار سنگ مزارم
دلی دوباره بکارید

•حسین صفا

از سر ناز وز سر خوبی
هر دمی با منت عتابی بود

وعده‌های خوشم همی‌دادی
گویی آن وعده‌ها سرابی بود

روزگار وصال چون بگذشت
گویی آن روزگار خوابی بود

•سعدی

باری،
پیوسته شطّ خون و سکون بوده‌ست
که آسیابِ این تاریخ را می‌گردانده‌ست؛
آری،
پیوسته شطّ خون و سکون بوده‌ست.

اما
این آسیاب دیگر فرسوده‌ست.
از من به یزدگرد بگوئید:
سنگِ صبورِ زیرین دارد می‌ترکد.

تا رُستنِ هزار فواره خون
‌                               ‌دیگر
‌                             ‌ تنها
‌                           ‌فریادی مانده‌ست.

•اسماعیل خویی

بگریخت امام، ای موذن!
خاموش فرو رو از مناره

غزلیات شمس

‏زِ بس سودای زلفش بر دلِ غمدیده پیچیده
نفس چون دود، ره طی می‌کند پیچیده پیچیده

دلی دارم پریشان، خاطری از دل پریشان‌تر
چو دستاری که مجنون بر سرِ ژولیده پیچیده...

طالب آملی

از شدت کم‌خونی که از اصلی‌ترین عواملش پریودیه، همین الان که دارم تایپ می‌کنم انگشتام به گز‌گز افتادن. بعد نر ایرانی ذیل آمار ۴ درصدی خون دادن زن‌ها می‌نویسه این آمار نشون می‌ده زن‌ها نماد عشق و ایثار و ازخودگذشتگی نیستن. تمثیل بلاهت.

در دلم هیچ نیاید مگر اندیشه‌ی وصلت
تو نه آنی که دگر کس بنشیند به مکانت

در اندیشه ببستم، قلم وهم شکستم
که تو زیباتر از آنی که کنم وصف و بیانت

سعدیِ عزیزم:*

چندان تنگ خفته‌اید که نیمی از خواب را تو می‌بینی و نیمی را او.

•بیژن الهی