انقدر غمگینم که امروز داشتم با کیان
برای شیرین و حیدر گریه میکردم.

من هیچوقت کسی که بهم وابسته است و رها نمیکنم
مثلا چند روزه تختم خیلی بهم وابسته شده
هی می‌خوام برم درس بخونم، نمیزاره?

کار خیر کنید بشه توشه آخرتتون وگرنه پرتمون میکنن
توی جهنم سیدا.

از لحاظ روحی به دو تا بال نیاز دارم.

خدایا پس کی قراره خط تولید
انسان بالدار و راه بندازی؟!

شاید بال نداشته باشیم اما این به این معنا نیست
که نمیتونیم پرواز کنیم.

مگه نمیگن آدمای موفق ۷ صبح از خونه میزنن بیرون؟
پس چرا جز منو رفتگر های زحمتکش کسی نیست؟
پس پولدارا کجاااااااان؟!