بدنم اینجوریه که دیگه نمیتونم
مغزم :ادامه بدهههههههههههههههههههههههههه

خنده عصبی

در نهایت همه ی ما پا سوز اعتماد شدیم

هیچ حواسم نبود...
دو فنجان ریختم...
(آلیستر دانیال، اندوه)

روز ها می‌گذرند ، زمان از دل آدم ها عبور میکند، همه چیز را با خود می‌برد نوبت عشق که شد می ایستد و دیگر عبور نمیکند ...

عشق مثل ستاره میمونه،
بعضی از ستاره ها سال هاست که مردن
ولی نورشون هنوز باقی مونده

بی دوربین دیده می‌شه بهشت اَ چشات
به زیباییت هیچی نیست چی بکشم به‌جات؟

به وقت نفس های آخرم ، تمام آن یک ثانیه در چشمانت خلاصه میشود ...

کیرم توشششش