خوش است خلوت اگریار یارمن باشد

نه من بسوزم و آن شمع انجمن باشد

من آن نگین سلیمان به هیچ نستانم

که گاه گاه بر او دست اهریمن باشد...

میگه:

جغرافیای کوچک من بازوان توست،ای کاش تنگ ترشود این سرزمین من.

گریه کن عیبی ندارد دل سبک ترمی شود

درگلوبغضت بماند چشم دل تر می شود

زندگی بالا و پائین دارد اماچاره چیست؟

گربخواهی گرنخواهی زندگی سر می شود
✌🏻👈🏼

حافظ
حافظ » غزلیات »
غزل شمارهٔ ۳۷۴

بیا تا گل برافشانیم و می در ساغر اندازیم

فلک را سقف بشکافیم و طرحی نو دراندازیم

اگر غم لشکر انگیزد که خون عاشقان ریزد

من و ساقی به هم تازیم و بنیادش براندازیم

شراب ارغوانی را گلاب اندر قدح ریزیم

نسیم عطرگردان را شِکَر در مجمر اندازیم

چو در دست است رودی خوش بزن مطرب سرودی خوش

که دست افشان غزل خوانیم و پاکوبان سر اندازیم

صبا خاک وجود ما بدان عالی جناب انداز

بود کان شاه خوبان را نظر بر منظر اندازیم

یکی از عقل می‌لافد یکی طامات می‌بافد

بیا کاین داوری‌ها را به پیش داور اندازیم

بهشت عدن اگر خواهی بیا با ما به میخانه

که از پای خمت روزی به حوض کوثر اندازیم

سخندانیّ و خوشخوانی نمی‌ورزند در شیراز

بیا حافظ که تا خود را به ملکی دیگر اندازیم

بر نیامد از تمنای لبت کامم هنوز
بر امید جام لعلت دردی آشامم هنوز

روز اول رفت دینم در سر زلفین تو
تا چه خواهد شد در این سودا سرانجامم هنوز

(حافظ)

لبش به حلقهٔ آغوش خط بدان ماند
که خضرتنگ به برمی‌کشد مسیحا را

عدمسرای دلم کنج عزلتی دارد
که راه نیست در او وهم بال عنقا را

??

منتظر حضورِ گرمتان هستیم❤️