ማናችን እንሆን...ከወንጀል የጠራነው በየትኛው መንገድ ይሆን መልካም ሰሪ ብቻ የሆነው በይፋም ሆነ በድብቅ ስንት ወንጀሎችን እንሰራለን...ነገር ግን የኛ ሩህሩና አዛኝ የሆነው አላህ ወደ እሱ በቀረብን ቁጥር ሁሉንም ወንጀላችንን ይምረናል እንደ ሰው ድጋሚ ሳያነሳ ወንጀላችንን ሁሉንም በምህረቱ ያልፍልናል ታዲያ ይሄን የመሰለ ጌታችንን ማመፅ እንዴት ቀላል ሆነ...?
.
.
@Re_Ya_zan

እድሜ

ልጅነት የተለየ አለም አለው። ደስታ፣ ጨዋታ፣ መቦረቅ፣ መደባደብ… ከኛ ከትልቆቹ አለም እጅግ ይለያል። በጣም ጣፋጭ የማይገኝ የሚናፍቅ ጊዜ ነው "ኧረ ልጆች ልጆች እንጫወት በጣም፣ ከእንግዲህ ልጅነት ተመልሶ አይመጣም…" እያልን ትርጉሙን ሳናውቀው እየዘመርን ቦረቅንበት። ትልቅ መሆን እንደተመኘን ነፃነት ያለው እየመሰለን እየጓጓንለትም አደግን። ነገር ግን ስናድግ ትልቅነት እንዳሰብነው የሚናፈቅ አለም ሁኖ አላገኘነውም። ልጅ ሁነን እጃችን ላይ ትንሽ ነገር ከቧጨረን ሳምንቱን እንደ ህመምተኛ እጄን ነካብኝ፣ አያስበላኝም፣ አያስተኛኝም ብለን እንዳልቀበጥን ሁሉ፣ አሁን መች እንደቆሰለ ራሱ የማናውቀው ብዙ ቁስል ሰውነታችንን ሞልቶታል። መች እንደቆረጥነው ሳናውቅ ረጥቦን ስንመለከተው እየደማ እንደሆነ የምናውቅባቸው አጋጣሚዎች ጥቂት አይደሉም። በማደግ ውስጥ አለመታመም ኑሮ ወይስ የውስጣችን ህመም በዝቶ ይሆን ሲቆስል የማትታወቀን ባይገባኝም ትልቅነት ግን የሚያጓጓ ጊዜ አልነበረም።

በትልቅነት ውስጥ አዕምሯችን ይበሰልም አይብሰልም ሀላፊነቶችን የመወጣት ግዴታ ይኖርብናል። አሁን ላይ እያንዳንዱ ጥቃቅን ስህተት "ልጅ ናት አታውቅም" ተብሎ አይታለፍልንም። "ትልቅ አልደለች እንዴ?!" ብሎ ተቆጪው ወቃሹ ብዙ ነው። የስኬት መንገዶች ላይ ድሮ ልጅ እያለን የማናውቀውን "ምቀኛ" የሚባል ቃል እንማራለን። በየምንገዱ ማልቀስ ላገኙት ሁሉ መዘርገፍ የማያዋጣ ነገር ይሆናል። ድሮ ልጅ ስለሆንን "እንዳያስቡ!" ተብለን የተደብቅናቸውን ችግርና ፈተና የሚባሉ ነገሮችን በተግባር እንማራለን። ከዛም ትልቅነት ያስጠላናል፣ የምንነፋረቅበት እቅፍ ይናፍቀናል። ወደ ልጅነት መመለስን ብንሻም በምኞት ውስጥ ስንዋልል ቁሞ የሚጠብቅ እድሜ የለንም። ከኋላችን እርጅና ያሳድደናል አሁን ከምንኖረው የባሰ የሆነ እድሜ። ቁጭ ብሎ ወጣትነትን እያስታወሱ ራሳችንን የምንወቅስበት እድሜ። መለስ ብለን ስናስበው ብንመለስበት ብዙ ማሳካት የምንችልበት እንደሆነ እንዲሰማን የሚያደርግ፣ አሁን ብዙ ያደከመንን ፈተና "ለዚህ ነው?" ብሎ የሚያስንቅ እድሜ ወደፊት ይጠብቀናል። ምኞት ብቻ ሁነን መስሪያ ጉልበቱን የምናጣበት፣ ለነገ ብለን የገፋነው ሁሉ ተጠራቅሞ የሚጠብቅብን፣ አንገፋው ወደፊት የለን…አንሰራው አቅሙ የለን… እንዲሁ ሁነን እንባክናለን። ከዛም ለምን ወጣትነት ላይ ፈተና እና ችግር እንደሚበዛ ይገለጥልናል። የተሻለ የእርጅና ዘመን ላይ መኖር እንችል ነበር። ነገር ግን ነጋችንን ሳናቅድ ኑረነዋልና ያተረፍነው ነገር ምን እንደሆነ አይገባንም። ከዛም ዳግም ለምን ወጣትነቴን ሳልጠቀምበት የሚል ቁጭት እናስከትላለን። ይህን የሚያውቁ አዛውንቶችም በቻሉት መጠን ሊመክሩን ይጥራሉ። ሁሉም ባለፈበት እንድናልፍ አይመኝልንም። ትንሽ የሚንቀሳቀስ ወጣት ሲያዩ ይደሰታሉ። ሁሉም ወጣቱን ህዝብ ይፈልገዋል፣ ለስኬት አስፈላጊ እንደሁነ ስለሚያውቅ ያለፈውን እድል ወጣቱን ተጠቅሞ እንዲሳካለት ይለፋል። ምክንያቱም አስቦበትም ይሁን ሳያስብበት ሀላፊነትን የተሸከመው ወጣት እሱ ብቻ እንደሚያሳካው የሚያውቁት እድሜውን ያለፉት ብቻ ናቸውና። እናማ… ህመሙ፣ ችግሩ፣ ሀላፉነቱ ቢበዛም ሁሉን ችሎ ትልቅ ቦታ የሚደርሰው የወጣትነት ሀይል ያለው ብቻ ነውና ችለን ነጋችንን መገንባት ትልቁ ስኬታችን ነው። የእድሜያችን ፈተና ይህ ስለሆነ!

@Re_Ya_Zan

በምድር ላይ ባለህ ቆይታም ከመልካሞች ጋር ተወዳጅ...እነርሱ ከመካከላቸዉ በጠፋህ ጊዜ ፈላጊዎችህ ናቸዉ፣ መንገድ ስተህ ባዩህ ጊዜም ይመልሱሃል፣ በተዘናጋህ ጊዜ ያነቁሃል፣ በራቅካቸዉ ልክም ይናፍቃሉ፣ ከጌታቸዉ ጋር በተንሾካሾኩም ቁጥር ስምህን አይረሱም...?

@Re_Ya_zan

ንጋት...

ሲነጋ አይኖች ሲከፈቱ፣ አዲስ ቀን ብቅ ያለ ይመስላል። ነገር ግን ንጋት ሁሌ አዲስ ተስፋ አይደለም። የትናንቱን ኮተት ሰብስቦ የሚመለስ፣ ፀሀይ መውጣቷ ብቻ የሚለየው ዳግማው ትናንትም ይሆናል። እድሜያችንም የነዚህ ቀናት ጥርቅም ነው። ዳግማዊ ትናንቶች በየቀኑ ሲደጋገሙ ህይወታችን ወጥ ይሆናል። ዛሬዎችን ማጣት ህይወትን ይበልጥ አሰልችና የሚያስመርሩ ያደቸዋል። በነዚህ ቀናት ስናልፍ አልፎ አልፎ ብቅ የሚሉ አዳዲስ ንጋቶች፣ አዲስ ቅርፅ ያለው ዛሬን ሲሰጡን ትላልቅ የደስታ ቀናት እናልፋለን። የደስታ ቀናችንንም አንድ ብለን ከቆጠርናቸው ብዙ ዳግማዊ ትናንቶች ጋ ደምረን አንድ እርምጃ እንደተንቀሳቀስን ሁሉ.... ዳግም ወደቆጠራ ተመልሰን ሁለት እንላለን። እድሚያችንም ይበልጥ ያጥርብናል። ብዙ የተቃጠለ እድሜም እንዳለ ይሰማናል። ዳግማዊ ትናንቶችን መደምሰስ ባንችልም ግን ከትናንቱ የተወሰነ ልዩነት ለማምጣት ብለን እስካልተነሳን ድረስ አዳዲስ ዛሬዎች ይበልጥ እየራቁን ይመጣሉ። ስለዚህ ቢያንስ ትናንትን ከዳግማዊ ትናንት ለመለየት የቀኑን አጀማመራችንን እንለውጠው ወይንም አጨራረሳችንን። አንድን ቀን ሁለቴ ላለመኖር ያክል ብቻ…

@Re_Ya_zan

....የሆነ ጥሩ ቀን ላይ ደግሞ... መውደድ... ከፍቅር ቃላት ውጪ የሚገለፅበት ብዙ መንገድ እንዳለው ድንገት ብልጭ ይልልሃል። አለም ስለተስማማበት የተግባር አገላለፅ ሳይሆን... ከቃላት መካከልም በቦታቸው ተብለው፣ በኋላ ላይ ልብ ስትላቸው ከሌላው ልቀው ስለሚገኙት ነው የምልህ። ለምሳሌ... የእናትህን "ጨርሰህ ካልበላህ ወየውልህ!" አይነት... የአባትህን "የት ነው ያመሸኸው?" አይነት... ከተግሳፅ ውጪም ሌሎች ውስጣቸው መውደድን የደበቁ አገላለፆች... አንዳንዴ "ይቅርታ"ን... አንዳንዴ "እወድሃለው"ን ተክተው እንዳሳደጉህ ትዝ ይልህና ፈገግ ትላለህ።

....ከሁሉም ደግሞ... ጉዳዩ የአኽላቅ ተምሳሌት የሆኑት ተወዳጅ ሀቢብ ስለመረጡት አገላለፅ ሲሆን ሚዛኑ ፍፁም ሌላ ታሪክ ይሆናል። እናታችን ዓኢሻ (ረ.0) ጋር ከሚቆዩባቸው ቀናት በአንዱ እንግድነት ከመጡ ሶሃቦቻቸው ጋር ተቀማምጠው ሳለ፣ ከሚስቶቻቸው አንዷ በአንድ አገልጋይ ወደሳቸው ምግብ ወዳስላከችበት ወደዛ ቀን እንሳፈር። ዓኢሻ በድርጊቱ ተበሳጭታ የአገልጋዩዋን እጅ ትመታታለች፣ ምግቡም ከነ ሰሃኑ መሬት ላይ ወድቆ ይሰበራል። ታዲያ እንደማንኛውም አባወራ ያዙኝ ልቀቁኝ በሚያስብለው በዚ አጋጣሚ ላይ ሃቢቡና ቀለል አድርገው "እናታቹ ቀንታ ነው" በሚል ፈገግ በሚያደርግ ማስተባበያ ሸፍነውላት፣ ምግቡንም በምግብ፣ ሰሃኑንንም በሰሃን እንዳስተኩ ይነገራል። "እናታቹ ቀንታ ነው"... ምን አይነት ሰኪና... ምን ያለ ሂክማ ነው! አላልክም?... የማን ጭንቅላት ላይ እንዲ ሁሉን በአንድ የያዘ አገላለፅ ይመጣል? አንድም ንዴቷ እሳቸውን የመውደድ መሆኑን ሲረዱላት የሷን መውደድን.... አንድም እንግዶቹ ስሟን ይዘው እንዳይሄዱ ሲሰትሯት የሳቸውን መውደድን.... "ስለምወድሽ መውደድሽን ተረድቼ አልፌልሻለሁ" አይነት.... ማንስ ቢወዳቸው፣ ቢቀናባቸው መች ይገርማል?.... "በሳቸው ውስጥ መልካም መከተል (ምሳሌ) አለላችሁ" የተባልነውን ልዩ ሰው መከተልን.... ካስተማሩን ብዙ ብዙውን መተግበርን ራህማኑ ይወፍቀን።

@Re_Ya_zan

በዘመናችን ግራ ከገባቸው አረዳዶች መሃል የሶሻል ሚድያ "የግል" ትርጉም ይመስለኛል። እንደ አንድ ሙስሊም በጥሩ ማዘዝና ከክፉ መከልከል (ስርዓቱን ከጠበቀ አገላለፅ ጋር) ግዴታችን መሆኑ እንዳለ ሆኖ፣ አንዳንዴ የተቀባዩ አካል ገርበብ ያለ ወላዋይ አቀባበል ያስደነግጣል። ለምሳሌ፤ ሱና እየሆነ ከመጣው ለሰርግ ብቻ ሂጃብ ማውለቅ ባህላችን ጋር.... ከሂጃቡ አለመለበስ፣ ሙሉ ሰርጉ ተቀርፆ ሚድያ ላይ ሲቸበቸብ መታየቱ አስደንጋጭ ሆኖ ሳለ... የሙስሊም ወንድም/እህትነት ምክራቹን ስትለግሱ የሙሽሮች "በግል ህይወታችን አይመለከታቹም" ይበልጥ ጥያቄ ይፈጥራል። ትንሽ የተዘነጋው ነገር... ገመናህን አንዴ ሚድያ ላይ እንዲወጣ በር ከከፈትክ በኋላ "የግል ህይወት" የሚባል ነገር የለም አኺ.... ከጅምሩም ገመናዬ ገመናቹ፣ ሚስቴ ሚስታችሁ ብለህ ስትጋብዘን እንደሚመለከተን አምነህበት አይደል? ባይሆንማ ትናንት ማታ የተገባበዛቹት ራት፣ ሰርፕራይዝ መደራረጋቹ፣ ከእንቅልፋቹ እንዴት እንደተነሳቹ ከኛ ህይወት ጋር ምን አገናኝቶት አጋራኸን?

....የማንንም የሶሻል ሚድያ መብት በመጋፋት አይነት ሳይሆን ሲወደዱ ብቻ የጋራ፣ ሲነቀፉ የግል የሚሆነውን "ህይወታችንን" ስትሻማን ቅር ስለሚል ነው። እንደኔ እንደኔ.... ቢጥምም ቢመርም ካካፈልከኝ አይቀር በገዛ "ሚስታችን ቀሚስ"፣ በገዛ "ልጃችን ባህሪ"፣ በገዛ "መኝታችን ዲዛይን"፣ በገዛ "ውሏችን ፍሰት" የተሰማኝን ከማካፈል ወደኋላ አልልም። ምናልባት ያኔ... ለየትኛው ሰላም፣ መብቃቃት እና ጣፋጭ ኑሮ ሲባል ከአይኖች ደበቅ ማለትን እንደታዘዝን ከመረዳት ጋር፣ "የግል" ምንነት ይገለፅልን ይሆናል። ራህማኑ ወደሱ የሚያቃርቡን ነገሮች ላይ መስራትን ይወፍቀን።

@Re_Ya_zan

ነገሮችን ያለ ቦታቸው ፈልገህ ታውቃለህ?.... እኔ አውቃለሁ። አባቴን ብዙ ጊዜ ልጅ እያለን አንጠልጥሏቸው በሚገባቸው ፌስታሎች ውስጥ ፈልጌ አጥቼዋለሁ። አባትነት እንደዛ አይነት ነገር ነው.... ሁሉም የዩሱፉ ያዕቁብ አይሆንም፤ ስስቱን ቶሎ አታውቅበትም። አልያም ደግሞ... ፊቱን ያን ያህል የምትመረምርበት ጊዜም አይኖርህም... ምክኒያቱም ብዙ ራቶችህ ላይ ሳትተኛ ባለመድረሱ አትተዋወቁም። ወሳኝ ቀኖችህ ላይ እንኳን በታዳሚያን መሃል ፈልገህ አታገኘውም። ግን ልክ.... የህይወት ናዳ ላይህ ላይ ሊከመር ሲሞክር የሆነ የሚጠብቅህ ዳመና ነገር እንዳለ ልብ ብለህ ቀና ያልክ ቀን... ያኔ የተሳሳተ ቦታ ላይ ስትፈልግ እንደኖርክ ይገባሃል። ሆኖም ማስተዋል እስኪመጣ አንተም ሳታውቀው ሌላ ጎጆ ውስጥ ሌላ ተፈላጊ ሆነሃልና አሁንም የጋራ ጊዜ ማሳለፍ ቀጠሮ ላይ ይቀራል። ግን ተራ ተቀያይራቹ.... ከሱ ይልቅ ባንተ ጊዜ ማጣት መገናኘታቹ ሲቀንስ፣ ደግህን ሲያዩ በኩራት ትከሻህን የደገፉ እኚያ ክንዶች እገዛህን መሻት ሲጀምሩ፣ ጉዳትህን ሲያዩ የሚከስሉ እኚያ ቆዳዎች ከተሸበሸቡ መሰንበታቸውን ስታስተውል... ያኔ ነገሮች ወደ ማረፋፈዱ ከዞሩ ቆይተዋል።

.....እኔን ከጠየቅከኝ.... አባትህን በፍቅር ቃላት ጎርፍ መሃል አቅፎ የሚያባብል ክንድ የመጠበቅ አይነት እየፈለግከው ከሆነ ብዙ ትጠብቃለህ። አባትነት ዱዳ ነው... ቋንቋውን እንድታውቅለት ይፈልጋል። ራሱን አሳልፎ ሲሰጥ እውር ነው... እናትነትን በመረዳትህ ብቻ ይረካል። አባትነት... ስለመከበሩ ነው፣ በዙሪያህ ያሉት እንዲያከብሩት ባደረግከው ልክ ያስከብርሃል። እንዲፈሩት ባደረግከው ልክ ያስጠብቅሃል። ብስጩነቱ መብዛቱን አትቁጠርበት እልሃለው.... ከጎንህ አለመገኘቱን አትይበት። ፍላጎቶቹን በድርቅናህ አትፎካከርበት። በእጁ ላይ ከምንም የማትቆጠር ደካማ ነገር ቢያመጣም ውደድለት። የከለለህ ዳመና በህይወትህ ሙሉ ሊከተልህ የታደለ ዘላቂ እንዳልሆነ ስትረዳ.... ያኔ እስከዛሬ ከምንም የቆጠርከው ትንሹም ትልቁም የሚናፈቅ የፍለጋህ መልስ እንደነበር ይገለፅልሃል። መልካም እድል።

@Re_Ya_zan

....ለማስታወስ ያህል...
.
.
....መስታወትሽ ዋሽቶሻል፣ አስቀያሚ አይደለሽም። ገና የሚስማማሽን የመዋብ ምርጫሽን በመፈለግ ላይ ብቻ ነሽ። መስታወትሽ ዋሽቶሻል፣ የአለም ቆንጆ አይደለሽም። አይተሽ ካልጠገብሽው መልክሽ በላይ የተዋበን ሌላ የፈጣሪሽን ስራ ስላልደረስሽበት ብቻ ነው።
.
....አልችልም አትበይ.... ከማብሰሉም፣ ከጥልፉም፣ ከማንበቡም፣ ከፅዳቱም የማትታማዋን አንቺን እስክታገኛት አትቦዝኚ። ሁሉንም እችላለሁ አትበይ.... ጌታሽ የሚያስከብርሽን አሳውቆ ፈጥሮሻልና ያለ ቦታሽ ተፎካክረሽ አላዋቂ አትሰኚ።
.
....አላረጀሽም.... ነገሽ የማያስችልሽን አእላፍ ሸክም ዛሬ አንፏቀሽው እደሪ። ገና ልጅ አይደለሽም.... ከሚፈስ የእድሜ ጅረት ጋር ትናንቴን ካልደገምኩ በሚል ስትታገይ ራስሽን አታድክሚ።
.
....ውበትሽን መሃከለኛነት ላይ ፈልጊው። በመወደድና ባለመወደድ መሃል የሰላም ጎጆ ይኑርሽ። በመሄድና በመቅረት መሃል ልብሽ ሚዛን ይርገጥ። በዝምታና በጨዋታ መሃል አስታራቂ ዳኛ ሁኚ። አንገት ለማቅናትና ለመድፋትም ተራ ስጪ። እህቴ ሆይ.... አለም ለአስተዋይ ሴት ልዩ ዙፋን አላት።

@Re_Ya_zan

....እስኪ ደግሞ... ደግመን ከተቀማመጥን አይቀር ስለዛ የጌታህ ተዐምር እናውራ.... ስለዛ ስሜት ነው የማወራው..... "ሰው" ከመባላችን ውጪ ምናችንም ከማይገናኝ ሌላ ፍጡር ጋር ለብቻችን ለመኖር ድፍረት ስለሚሰጠን ስለዛ የብቸኝነት ስሜት..... ከተወለድን ጀምሮ ጥበቃን፣ ደስታን፣ ምክርን... ለመኖር አስፈላጊ ያልነውን ሁሉ ሲሰጠን ከኖረው አካል (ቤተሰብ) ጨክኖ የመውጣትን ድፍረት ስለሚሰጠን ስለዛ የጉድለት ስሜት.... በእውነቱም የራህማኑ አፈጣጠር ድንቅ ነው።

.....ማለት.... እሷኮ እንዴት እንደምታስደስታት ቀርቶ እንዴት መልስ ልትሰጣት እንደሚገባ ያልደረስክበት ውስብስብ ፍጥረት ናት። አንዳንዴ ስሜት የሌለህ ሁሉ ይመስላታል.... እንዴት እንደምታሳያትም ግራ ይገባሃል.... እሷ የተሰጣትን ያህል የቃላት ግርታ እንዳልገራልህ ታውቀዋለህ... ታውቀዋለችም እኮ.... ሆኖም አልተረዳኸኝም በሚል ታኮርፋለች። ነገሮችን በማይገባህ መልኩ ታወሳስባቸዋለች.... እስኪ አሁን ዛሬ ከአንደበትህ የወጣው "አንቺን ደስ እንዳለሽ" ሚኒሊክ ልጅ እያሉ ከሞተው የአክስቷ ባል ውሻ ጋር ምን አገናኘው?.... እምባዋ ቅርብ ነው.... ድንዳኔ በሞላው አለምህ ውስጥ ትንሽዬ ብርጭቆ ናት.... እንዴትም ብታነሳው በጠነከሩ ጡንቻዎችህ እንዳይሰበር ትሰጋለህ። ውስጧ የሰፈሩ ልዩ የፈጣሪዋ ኒዕማዎች አንተ ጋር የሉም.... ያማታል.... ያነጫንጫታል.... ልታጠጋጋው የምትሞክረው የትኛውም አይነት ህመም እያስረዳችህ ካለችው ህመም ጋር አይገጥምም.... ትጨነቃለህ። ስስ ናት.... ግን ደግሞ አንዳንዴ ልታስበው ከምትችለው በላይ የህመም መቋቋም አቅሟ ያስደንቅሃል... ሰው እንዴት ዘይትና እሳትን ይደፍራል?... ትንሽ ከመሆኗም ጋር አለቃ ናት... በጉልበቷ ሳይሆን በማሳዘኗ የፈለገችውን ስታስደርግህ ራስህን ታገኘዋለህ። አንዳንዴ አፍቃሪ ናት.... ሲላት ደግሞ የምታሳያት ፍቅር ሁሉ የሚያንገሸግሻት ራስወዳድ። "የሷን ስሜትና ንግግሮች ከመፍታት ለወፍ ማትስ ማስጠናት ይቀላል" ታስብልሃለች። ሳትወስዳት በፊት ይሄን ሁሉ ታውቅም ነበር...... ግን ታስፈልገኛለች ብለህ ያባትህን ቤት ትተህ ለሷ ጎጆ ለመቀለስ ስትወስን.... እዛ ጋር ይሄን ያዘናጋህ የጌታህ አንድ ተዐምር ነበር።

.....እስኪ አስቢው.... እሱኮ ምንም ነገር ብታስረጂው አንቺ በፈለግሽው መጠን የማይረዳሽ የሆነ አራት ማእዘን ኸልቅ እኮ ነው። ሰው እንዴት ዳቦ ግዛ ሲሉት ዳቦ ብቻ ገዝቶ ይመጣል?.... እንዴት ያ የተለመደው አቀማመጥሽ ሲቀየር እንደከፋሽ፣ የሆነ ትኩረት፣ የሆነ ፍቅር እንዳስፈለገሽ ወዲያው አይገባውም?.... ለአንድ ሰአት ተኩል አንዲትን ኳስ ሲያሳድድ ያልደከመው.... ለግማሽ ሰዐት የምታስረጂውን ትኩረት ሰጥቶ ማዳመጥ እዳ ይሆንበታል። ያንቺ አርቆ አሳቢነትና ፈትፍቶ ማስረዳት ለሱ ጭቅጭቅ ነው። አንዳንዴ.... ትንሽ ነገር ያስደስተዋል። የሆነ... ባለ በሌለ አቅምሽ ከቀያየርሽውን የሳሎን ቅርፅ ይልቅ ሩዋንዳ ውስጥ ያለ፣ ማንም ግድ የማይሰጠው ፖሊሲ መቀየር አጀንዳ ሆኖ ያስቦርቀዋል። አንዳንዴ ደግሞ ከሱፍራ ሙሉ ምግብ የአንዱ ጨው ማነስ ያስደነፋዋል። ለሱ ህይወት ጥቁርና ነጭ ቀላል ናት.... የምለብሰው የለኝም ስትዪው አደምና ሃዋ ዱንያ ላይ ሳይገናኙ በፊት የገዛልሽን ቀሚስ ይጠራል። ሳይነግርሽ ለሱ አሁንም ቆንጆ እና የሚወድሽ እንደሆንሽ እንድትረጂው ይጠብቃል.... ትናንት ነግሮሽ፣ ጠዋት ቢደግመው... ሲመሽ ቢሰልሰው ያልቅበታል እንዴ?... "በቃ ያን በሚያክል የጡንቻ ስብስብ ውስጥ ሁለት የአእምሮ ሴል ነው ያለው ማለት ነው?" ያስብልሻል። ሳትሄጂ በፊት ታውቂም ነበር...ግን ያስፈልገኛል ብለሽ ከናትሽ ቤት ወተሽ ወደጎጆው ልትከትሚ ስትወስኚ.... እዛ ጋር ይሄን ያዘናጋሽ የጌታሽ አንድ ተዐምር ነበር።

وَمِنْ ءَايَٰتِهِۦٓ أَنْ خَلَقَ لَكُم مِّنْ أَنفُسِكُمْ أَزْوَٰجًۭا لِّتَسْكُنُوٓا۟ إِلَيْهَا وَجَعَلَ بَيْنَكُم مَّوَدَّةًۭ وَرَحْمَةً ۚ إِنَّ فِى ذَٰلِكَ لَءَايَٰتٍۢ لِّقَوْمٍۢ يَتَفَكَّرُونَ

ለእናንተም ከነፍሶቻችሁ (ከጎሶቻችሁ) ሚስቶችን ወደእነርሱ ትረኩ ዘንድ መፍጠሩ፣ በመካከላችሁም ፍቅርንና እዝነትን ማድረጉ ከአስደናቂ ምልክቶቹ ነው፡፡ በዚህ ውስጥ ለሚያስተውሉ ሕዝቦች ተዓምራቶች አልሉ፡፡
(30 : 21)

....ጀባሩ ታላላቅ ተዐምራቶቹን ከጠቀሰበት ቅደም ተከተል መሃል ከራሳችን ለራሳችን ጥንዶች የተፈጠሩን መሆኑን ስለመጥቀሱ ነው የማወራው። በእርግጥም የሱ ተዐምር ሆኖ ጎዶሎነት፣ መሞላላት የሚያስፈልገን መሆናችንን የሚያስገነዝበን ያ ስሜት ባይኖር ይሄን ውሳኔ ባልደፈርን ነበር። ችግሩ ይሄ አደፋፍሮ ያስገባን ስሜት በተሟጠጠ ጊዜ፤ ራህማኑ እንዳዘዘን አንዳችን የአንዳችን ሰኪና መሆናችን በቀረ ጊዜ፤ ፍቅር እና እዝነት ሚዛናቸውን ጠብቀው መተካካት ባቆሙ ጊዜ.... ከእንቅልፉ እንደባነነ ሰው ሁሉም በአንዴ እንዳዲስ ዱብዳ ይሆናል። ለያዥ ለመካሪ አስቸግረን የገባንበትን ትዳር ወር ተስተካክሎ ሳያልፍ ካልወጣሁ ብሎ መጋደሉ ከመብዛቱ ጋር... እስኪ መነሻችንን አንዴ ደግመን እንፈትሸው። በእውነት ጠቃሚ ኡማ የሚያፈራ ትዳር የመመስረት ትክክለኛ ወንድነት ላይ ደርሰህና ተዘጋጅተህ፤ ወይስ ትዳር ሲባል ያቺ ተቃራኒ ፍጡር እስከዛሬ ጠብቃ ያቆየችው አካል የግልህ ሊሆን እንደሆነ በማሰብ ለሚከንፈው ሃሳብህ በመሸነፍ የወሰድከው እብደት ነበር?.... ብልሃትሽን፣ ትእግስትሽን፣ ውበትሽን አላህ ለወደደው ቤት ተጠቅመሽ የሞቀ የኢማን አለም ልትፈጥሪ ዝግጁ ሆነሽ፤ ወይስ እስከዛሬ ከመነካት ቀርቶ ከመታየት በተጠበቅሽው ልክ ከፍጥረትሽ ተቃራኒ የሆኑ ጠንካራ ክንዶች መሃል ለመታቀፍ የምትፍጨረጨረው ልብሽ አሳስታሽ?.... ከምን አንፃር ዝግጁነት እንደሚለካ ለመጪው የቤት ስራ ይሁነንና... ብቻ ራሳችንን አለም በፈሰሰበት የትዳር ቦይ ተከትለን ተንቧቡተን በሌላኛው ጎን የፍቺ ውድቀታቸው ላይ ሲፈሱ የምንከተል ሆነን እንዳናገኘው ሰከን እንበል። ወላሁል ሙስተዐን።

@Re_Ya_zan

እለተ ጁምዓ

አዲሱ ጀምበር፣ ህይወታችንን ያስጀመርንበት ነብዩሏህ አደም ነፍሳቸው ህይወት የተዘራበት የኛ የሰው ልጆች ታሪክ አንድ ብሎ የጀመረበት አዲስ ምዕራፍ ሆነ። ይህ ሁሉ ለመከሰት ግን አንድ ጀምበር በቂው ነበር። ለረጅም ጊዜ ወደ ተግባር ለማምጣት በማሰብም ሆነ ባለማሰብ ሲጠነሰስ የኖረ ነገርን ወደ ክስተት ለመለወጥ እንደ ሂደቱ አዳጋች አይደለም። እንዲሆን ከተወሰነ ቡሃላ ሁኖ ለማየት ምናልባት ሰከንዶች በቂ ይሆናሉ። የህይወት ዙረትም ልክ እለተ ጁምዓ ከብዙ ሂደት ቡሃላ ብዙ ክስተቶችን እንዳስተናገደች ሁሉ፣ ህይወታችንም በአንድ ጀምበር ብዙ ክስተትን ያስተናግል። ይከሰት ይሆን ብለን የሰጋነው፣ አይከሰትም ብለን በጭፍን ያመንነው ሁሉ ወደሆነ ምስቅልቅል ይለወጣል። አንዳንዴ ሁሉም አዲስ ጀምበር የሚናፈቅ አይሆንም። ትናንት እንዳይከሰት ስንፈራው የነበረው በስጋት ቀጠናችን ውስጥ ሲመላለስ የኖረውን ሀሳብ ዛሬ እውን ሆኖ እንደ ተለምዷዊ የአኗኗር ዘይቢያችን እየኖርነው ይሆናል። እዚህ አዲስ ጀምበር ላይ አንድ ቀን ስንቆም ከክስተቱ አስደንጋጭነት በላይ የሚከብደው ጭንቅላታችን ሲሰራ የኖረው እንዳይከሰት በመፍራትና በመጠንቀቅ እንጂ ቢከሰት ምን ማድረግ እንዳለበት በመስራት ላይ አለመሆኑ ነው። ያኔ መላ ቢስ ሁነን እንቀራለን። አዲስ ምዕራፍን ከህይወት ገፅ ላይ ከፍቶ የሚፅፉበትን ነገር አለማወቅ እጅግ በጣም ፈታኝ ክስተት ነው። ነገሩን ይበልጥ የሚያከብደው ደግሞ የሚፃፈውን ካለማወቅ በላይ ገፁን ለመሙላት ዝግጁ የሆኑ ችግሮች መብዛታቸው ነው። የሚናፈቅ ጀምበር እንዳለ ሁሉ የሚያስፈራና የሚጨንቅ ጀምበር በየህይወታችን ውስጥ እየተፈራረቀ ይገኛል። ህይወት የሁለቱ ጀምበር ጥምረት ነውና።

@Re_Ya_zan