بخشی از برنامه‌ی زنده‌ی پلتفرم
نهم دیماه ۱۴۰۳
@kasirian

بخشی از برنامه‌ی زنده‌ی پلتفرم
نهم دیماه ۱۴۰۳
@kasirian

بخشی از برنامه‌ی زنده‌ی پلتفرم
نهم دیماه ۱۴۰۳
@kasirian

به بهانه‌ی تغییر رییس سازمان سینمایی
باید مدیران را پاسخگو کنیم
کیوان کثیریان

ما اهل رسانه- به‌طور مشخص حالا رسانه‌های فرهنگی و سینمایی- چرا مدیران را پاسخگو نمی‌کنیم؟ چه در دوران مسئولیت و چه بعدش. چرا مدیرانی را که دورانشان تمام شده ول می‌کنیم بروند پی زندگی‌شان؟ چرا یقه‌شان را نمی‌گیریم که آقاجان بیا درباره اقداماتی که کردی و تبعاتش پاسخ بده. حالا چه عملکرد مثبت و چه منفی. بیا بنشین و بگو و از عملکردت دفاع کن، دلایلت را بگو. درباره عملکرد مدیرانت حرف بزن. رک و راست و صریح.
بابت همچه کاری که نمی‌گیرندمان. خیلی جاها به عنوان رسانه دست و دهانمان بسته است ولی بعضی جاها خودمان کم کاری می‌کنیم. کارِ حداقلی‌مان را که باید انجام دهیم دستکم.

دوم اینکه چرا ما به سرعت، مدیران جدید را وادار نمی‌کنیم که بیا بنشین ببینیم برنامه‌ات چیست. تو که مسئولیت‌ مهم پذیرفته‌ای بیا ببینیم اصلا برنامه داری؟ حوزه کاری‌ات و اقتضائاتش را می‌شناسی؟ از مشکلاتش خبر داری؟ یا می‌خواهی با تاتی‌تاتی و آزمون و خطا روی کله‌ی کچل ما اوستا شوی؟ بیا درباره عملکرد خودت در چندسال گذشته حرف بزنیم. ببینیم اصلا خودت را جزو بانیان وضع موجود می‌دانی یا نه؟ منتقد وضع موجودی یا مویدش؟ به کجاهایش انتقاد داری و کجاهایش را تایید می‌کنی؟ عملکرد کدام مدیران را تایید می‌کنی، کدام‌ها را نه و چرا؟ بیا بنشین ببینیم اصلا می‌خواهی چه کنی؟ چند مرده حلاجی؟ نباید بگذاریم کسی سه، چهارسال دیگر را با آزمون و خطا و تصمیمات غلط به باد دهد. هر مدیری وقتی می‌خواهد تصمیمی بگیرد باید بداند که هزینه‌ها و مسئولیتش را بپذیرد و پاسخگو باشد. بداند که گریزی از تبعاتش ندارد.
کار اصلی ما به عنوان رسانه باید تحلیل و مطالبه و پاسخگو کردن مدیران باشد، به اشد و اصرحِ وجه. هرکسی مسئولیت می‌گیرد باید بداند که بدهکار ماست نه طلبکار ما. ما باید مراقب حرکات او باشیم نه او مراقب ما، او باید خدمت کند و ما خدمت بگیریم. اینطور هم نیست که پایش را روی پا بیندازد و هرکاری دلش خواست بکند. اینطور هم نیست که وقتی می‌رود کسی نگوید بیا پاسخ بده که چه کردی. این ماجرا فقط به سود مدیران است و به ضرر مردم. رسانه باید جلوی این روال غلط را بگیرد.
من همینجا آقایان خزاعی و فریدزاده را جدا جدا به یک گفت‌وگوی صریح و چالشی زنده در هرکجا که بگویند دعوت می‌کنم. ببینیم کدامتان شجاع‌ترید.... پس خبر از شما.
@kasirian

این بازیکن پیراهن قرمز، وانگ چوکین نفر اول رنکینگ تنیس روی میز دنیاست. نفر روبروی او نوجوان ۱۴ ساله ایرانی که با تیم بزرگسالان به مسابقات قهرمانی آسیا رفته؛ بنیامین فرجی.
فرجی این بازی را که صبح امروز برگزار شد، سه بر دو از غول پینگ پنگ جهان برد. این تنها برد تیم ایران مقابل تیم چین بود. وانگ چوکین بازی بعد را روبروی نوشاد عالمیان سه بر یک پیروز شد. حالا فکر می‌کنید استعداد این نوجوان در ادامه، توسط مسئولان ورزش جدی گرفته خواهد شد؟ یا مثل همه استعدادهای ورزشی و علمی و هنری این کشور خودش باید به داد خودش برسد؟ و یا تداوم و توسعه موفقیتش را آن سوی مرزها جستجو کند؟ پاسخ به این پرسش‌ها معمولا سخت نیست.
پ.ن دم مربی این تیم جمیل لطف الله نسبی گرم که شجاعت کرد و فرجی را در ترکیب این تیم قرار داد.
* این بازی را بطور کامل می‌توانید در ویدیوی بالا تماشا کنید.
@kasirian

??
متن کامل قسمت دهم برنامه خط فرضی در  اعتمادآنلاین

کلی آیه‌ی یاس و یک آرزو
درباره انتخاب وزیر ارشاد دولت چهاردهم

کیوان کثیریان

1. بیایید واقع بین باشیم. حدس زدن اینکه فرهنگ برای دولت چهاردهم نیز همچون دولت‌های پیش، اولویت ندارد، اصلا کار سختی نیست.
   اینکه وزیر ارشاد اختیار بخش زیادی از حوزه تحت مدیریت خود را ندارد هم برکسی پوشیده نیست.
   آنها که از دایره و عمق نفوذ فرهنگ و هنر آگاهند و دارند این حوزه را کنترل می‌کنند، جلوی چشم‌مان نیستند. آنها دارند آن پشت‌ها کارشان را می‌کنند و وزیر و معاونانش در موارد بسیاری یا فقط مجری اوامرند یا تماشاگرانی ساکت.
   سطح ماجرا و بخش‌های بی‌ضرر و نه‌چندان حساس در اختیار وزیر و وزارتخانه است. کار که کمی حساس شد، آنها که آن پس و پشت‌ها هستند، کار را جمع می‌کنند، امنیتی و سفت و سخت.
   توقیف‌ها، فیلم پایین کشیدن‌ها، کنسرت تعطیل کردن‌ها، پلمب کردن گالری‌ها و سالن‌ها، پایین کشیدن تدریجیِ کرکره مطبوعات، وجود مجوز‌ها و دست‌اندازها و سرعت‌گیرها، دادن مجوزهای خاص، بسیاری از سانسورها، اعطای حمایت‌ها و بودجه‌ها و تسهیلات خاص، ممنوعیت کار یا اجازه‌ی کارِ آدم‌ها و موارد مشابه این، اساسا خیلی در اختیار وزیر ارشاد و معاونانش نیست.
   وزیر هم به نوعی مثل رییس جمهور است که نوع خوبش فقط می‌تواند کمتر خرابکاری کند و نوع بدش می‌تواند بیشتر خرابکاری کند. وگرنه مدت‌هاست توقع ساختن و آباد کردن نداریم.

2. مقابله با شرایطی که ذکر آن رفت شجاعتی عمیق، عزمی جزم، همتی عالی و تصمیم و پشتیبانی از بالا را می‌طلبد که به‌نظر نمی‌رسد وجود داشته باشد و گزینه‌های مطرح شده هم توان و انگیزه و حوصله‌ی این نبرد طاقت‌فرسا را داشته باشند. این نبرد آنقدر دشوار هست که نشود به تحول در حوزه فرهنگ و باز شدن محسوس فضا با عملکرد وزیر و معاونانش امید چندانی بست. علاوه بر آنکه شکست‌خوردگان انتخابات به قدر کافی انگیزه و قدرت برای کارشکنی و سنگ‌اندازی دارند تا مثل همیشه کار را برای فعالیت اهل فرهنگ سخت‌تر کنند و دست مدیران دولت مستقر را برای ایجاد هرگونه تغییر و تحول مثبت ببندند.
   تازه این موانع که گفتیم پسینی بود که بعد از انتخاب وزیر خود را نشان می‌دهد. یادمان نرود، یک سلاح مسلح شده‌ی پیشینی هم در اختیار تندروهای شکست خورده است؛ مجلس و رای اعتماد.

3. متاسفانه آنقدر در حوزه فرهنگ همانند سایر حوزه‌ها، آدم‌های تکراری با کارنامه‌های ناکام و ضعیف، از این سمَت به آن سمَت چرخیده‌اند که نیروهای خوشفکر و جوان، مدیریت‌ رده‌‌های پایین‌تر را درست تجربه نکرده‌اند تا با پشنوانه‌ی تجربیات کافی، بتوانند به تدریج و طبق یک فرایند منطقی، مناصب بالاتر را اشغال کنند. سن مدیریت در ایران دهه به دهه بالاتر رفته و دورمان را مدیران پیر و «نرو» و «ول‌نکن» احاطه کرده‌اند. هیچ مدیری خسته نمی‌شود و گمان نمی‌کند جا را برای نسل پس از خود تنگ کرده. از سوی دیگر، تمام مدیران رده اول و دوم و سوم در چهل و پنج سال اخیر مرد بوده‌اند. کمترین مجالی به خانم‌ها داده نشده تا توانمندی‌های خود را بیازمایند و بروز دهند. از دیگرسو هیچ شجاعتی برای جوانگرایی، تربیت نیروهای جدید، میدان دادن و اعتماد به زنان و جوانان و کنار گذاشتن مدیران خسته و ناکارآمد و تکراری دیده نمی‌شود. از ابتدای انقلاب که سن متوسط مدیران بیست تا سی سال بود تاکنون، لااقل دو سه نسل پشت همان بیست سی ساله‌های چهل سال پیش، سوختند و نابود شدند. اما نسل اول مدیران دهه ۶۰ هنوز مانده‌اند و نمی‌روند. ظواهر امر نشان می‌دهد همانطور که پیرترین تیم ملی فوتبال را داریم، پیرترین مدیران و پیرترین و مردانه‌ترین کابینه را هم داریم و خواهیم داشت.

4. اینهمه آیه‌ی یاس خواندم، بگذارید یک آرزو هم بکنم. امیدوارم با انتخاب بهترین، جوان‌ترین، باانگیزه‌ترین و قاطع‌ترین گزینه از میان‌ خیرالموجودین، بهترین اتفاق‌ها برای حوزه فرهنگ رخ دهد و رونق و گشایش را در این عرصه ببینیم. آرزوست دیگر.

سینماسینما - ۳۱ تیر ۱۴۰۳
@kasirian

شرحش بماند به زودی

ادامه از بالا ??

نظرسنجی‌ها، تحلیل‌ها و پیش‌بینی‌های اصلاح‌طلبان از میزان مشارکت نیز درست از آب درنیامد تا آنان، اکثریت هواداران سابق خود را میان آن ۶۰ یا ۶۵ درصد قهر کرده و ناراضی ببینند.
از عملکرد منفعلانه و غیرقابل قبول دولت دوم روحانی هم آسان نگذریم که اعتماد برخی از مردم را نسبت به کارگزاران دولت روحانی سلب کرد و هم اینان افراد موثر ستاد پزشکیان هستند. اصلاح طلبان از سال ۷۶ به بعد همواره روی سبد رای حدود ۱۷ تا ۲۵ میلیونی خود حساب کرده‌اند. روحانی در سال ۹۶، نزدیک ۲۴ میلیون رای داشت و امسال در مجموع شاید نهایتا اصلاح‌طلبان توانستند آرای دو و نیم میلیونی همتی در سال ۱۴۰۰ را برای خود دوبرابر کنند. این نشانه ریزش شدید آرای هواداران اصلاح طلبی است. پس پزشکیان نباید چندان هم خود را وامدار و بدهکار جریان اصلاح‌طلبی بداند گرچه حمایت تاثیرگذار بزرگانِ آنان را نباید منکر شد.
اکثریت مردم، خواسته‌های کاملا مشخص و بنیادینی دارند. آنها با همین انتخابات هم نشان داده‌اند از اصلاح‌طلبی و اصولگرایی عبور کرده‌اند. تکلیف گفتمان پایداری و اصولگرایی که پیشتر روشن شده بود. گفتمان اصلاح طلبی نیز جایگاهش را میان اکثریت مردم شناخت. این دو طیف، یا واقعا متوجه خواسته‌های مردم نیستند یا خود را به ندانستن می‌زنند. مطالبات مردم با شیوه‌ها و رویکردها و برنامه‌های اینان تفاوت ماهوی دارد. مردم، توان و اراده‌ی ایجادِ تغییراتی که می‌خواهند را در جناح‌های موجود نمی‌بینند. ظاهرا تغییرات مویرگی و جزئی و لاس زدن هم متقاعدشان نمی‌کند.
به هر روی به صحنه آوردن آن ۶۰ درصد که به صندوق‌ها و شیوه‌ی کنونی حکمرانی نه گفتند و خواستند مبارزه مدنی خود را از این راه نشان دهند، دشوار و شاید بسیار دشوار است. نمی‌دانم. شاید ترس از حاکم شدن طیف تندرو و خطرناک جلیلی بتواند بخشی از قهرکردگان را به دادنِ رای سلبی، ترغیب کند و پزشکیان را به پاستور بفرستد.

کیوان کثیریان
@kasirian

???
بخشی از حرف‌های دکتر اشکان راد
در هشتمین برنامه "خط فرضی"
سینمای کمدی