ما رفتیم:)

امیدوارم بودم کلاسای هفته بعدمون ی طوری کنسل شن که آخر هفته رو برگردم خونه ولی متاسفانه تعطیلی فردا گند زد بهش و اگه فردا تعطیل نمیشدیم میتونستم شب یلدا رو تو جمع عزیزام باشم:)

آدم ها چقدر پر از رمز و رازن:)
چقدر پر از قِصه ان..

مخصوصا اگه کلیییی درس انباشته شده داشته باشی:)??

به این باور برسین که امسال آخرین سال کنکورتونه و متناسب با اینکه آخرینشه تلاش کنید.بهتون قول میدم میرسین.

ولی ساینا می‌دونی چیه اگه واقعا به این باور و آگاهی برسی که این بهمن ماه واقعا واقعا اخریییییین بهمن ماهیه که تو کل دوران زندگیت کنکوری هستی ،مطمئن باش از ذره ای تلاش دریغ نمیکنی!

ساعت پنج صبحه و درحالی که بی هدف داشتم تو اکسپلورم می‌گشتم اتفاقی پیج یک جراح چشم‌پزشک رو پیدا کردم.وقتی نوشته هاش از مسیر سختی که در طول سالهای طولانی طی کرده بود رو می‌خوندم احساس میکردم قلبم داره تند تر می کوبه.از سختیاش نوشته بود و اینکه حالا داره آرزوهاش رو زندگی می‌کنه و یک جراح سرشناس تو آمریکا شده.پیدا کردن پیجش رو یک اتفاق نمیدونم.چون بهم نشون داد که قلبم پیش پزشکیه.حتی اگه مغزم بهم میگه دندون پزشکی، قلبم با تمام وجودش پزشکی رو می‌خواد.خیلی زیاد میترسم.میترسم از آینده ای که مبادا اونطور که می‌خوام پیش نره.میترسم از عوض کردن تصمیمم.میترسم از اینکه فردا صبح اولین کاری که قراره انجام بدم جابه جا کردن کد رشته ی پزشکی و دندونه.میترسم از انتخاب پزشکی اما میدونم به اندازه ی ترس هام ،اون آینده رو می‌خوام.
نمیدونم ده سال بعد از تصمیم بیستم شهریور ماهم پشیمون میشم یا نه.تنها چیزی که میدونم اینه که در روز های بیست سالگیم دلم میخواد خودم رو ده سال آینده پزشک ببینم.

استرس این روزای انتخاب رشته هم تموم شه اینکه دیگه هیچ وقت قرار نیست استرسی بابت کنکور و حواشیش داشته باشم خوشحالم می‌کنه.