**هفتم آبان، سال‌روز ورود کورش بزرگ به کهن‌شهرِ بابِل و صدور منشور حقوق بشر، گرامی‌باد!

هفتم آبان، روزی برای بزرگ‌داشت کورش؛ بزرگی که با یکی کردنِ بخش‌های گاه در آشوب و تعارضِ حوزه‌ی تمدنی ایران، به مهر، کشور ایران را بنیاد نهاد.**

بشود که دل‌ها شاد گردد!
(از منشور کورش بزرگ)

کورش بزرگ را به جهان‌گیری و رواداری دینی و سیاسی می‌شناسیم و کمتر با رویه‌ی جهان‌داری‌اش آشنا هستیم. آن‌چه در پی می‌آید بخشی کوچک از این موضوع و برگرفته از جستار «سیاست کورش» در کتاب کوروش رهایی‌بخش، پژوهش و تألیفِ دکتر شروین وکیلی (شورآفرین ـ ۱۳۹۳) است:

کوروش با سازماندهی منابع آبی و مديريت ماهرانه‌ی زمين‌های کشاورزی، زندگی کشاورزانه را آسان و راحت کرد و شهرنشينی و يکجانشينی را توسعه داد.

در نتيجه، انباشتی از ثروت در شاهنشاهی ايجاد شد که مازادی از آن در قالب خراج از استان‌های تابع دريافت می‌شد. اين خراج در زمان کوروش مقداری داوطلبانه بوده است. يعنی مردمِ تابع سالی يک‌بار (احتمالاً در مراسم جشن نوروز)، در ابتدای کار به هر ميزانی که می‌خواستند خراج می‌دادند. در زمان کمبوجيه هم اين داوطلبانه بودنِ مقدار خراج به قوت خود باقی بود، هر چند شاه از دريافت خراج‌هايی که به نظرش بی‌ارزش می‌رسید خودداری می‌کرد؛ چنان که کمبوجيه خراج يونانيانِ مقيم کورنه ــ در شمال آفريقا ــ را که پانصد تالان نقره بود رد کرد، اما رفتاری در راستای گرفتن خراج بيشتر از آن‌ها يا تنبيه‌شان از او سر نزد.

اين خراج از دوران داريوش به بعد نظام يافت. داريوش بر اساس مساحت زمين و نوع و ميزان محصولات کشاورزی برداشت‌شده از هر منطقه، مالياتی را برای هر استان مقرر داشت که مقدارش نسبت به خراجی که شاهان بومیِ قبلی از مردم تابع‌شان می‌گرفتند بسيار کمتر بود. با وجود اين، به دليل گستردگی قلمرو پارس، همين خراج به انباشت سرمايه‌ی قابل توجهی منتهی می‌شد بی‌آن‌که به نارضايتی اقتصادی بينجامد.

سرمايه‌ای که به اين شکل گردآوری می‌شد، صرفِ انجام برنامه‌های عمرانی کلانی می‌شد که کشيدن جاده‌های تجاری، تأسيس بندرگاه‌ها و امن‌سازی راه‌ها بخشی از آن بود. خودِ این برنامه‌ها به بهره‌وری اقتصادی بیشتر می‌انجامید و به شکلی هم‌افزا مالیات دریافتی را هم در یک چرخه‌ی بازخوردیِ مثبت، افزایش می‌داد.

به اين ترتيب، دومين محور سياست داخلی هخامنشيان، توليد و انباشت ثروت و توسعه‌ی اقتصادی بود. یکی از مبانی این توسعه، ترويج کشاورزی پيشرفته بود که ارکانش عبارت بودند از بهسازیِ آبرسانی (کندن آبراهه‌، حفر کاریز) و بهسازی نظام کشت (کشت عمیق از راه خیش آهنی، انتقال بذرهای نو به اقلیم‌های تازه).

از اين‌روست که می‌بینیم فن‌ كندنِ كاريز كه ابتدا در دو قطبِ مستقلِ بلخ و اورارتو ابداع شده بود، در همه جا فراگير می‌شود، و استفاده از خيشِ آهنی و بازبینی فنون شخم زمين، گذار از دوران كشاورزی ابتدايی به كشاورزی پيشرفته را ممكن می‌سازد. اين به معنای فراوان‌تر شدنِ غذا، بارورتر شدنِ زمين و رونق گرفتن مراكز جمعيتی يكجانشين بود.

مبنای دیگر، پشتیبانی از بازرگانی بود. این کار از مجرای راه‌سازی و راه‌داری و هم‌سان‌سازی قيمت‌ها و يکاها انجام می‌پذیرفت.

منابع و توضیح بیشتر در کتاب

#هفتم_آبان
#كورش_بزرگ
#کارگروه_تاریخ

@anjomanafraz
www.anjomanafraz.com

Telegram

Sherwin Vakili (شروین وکیلی)

***▫️***عیدی ۱۴۰۱: ۱۱۱ کتاب: ***✅*** کتاب «کوروش رهایی‌بخش» ***✅*** مجموعه‌ کتابهای تاریخ تمدن ایران #۱۱۱کتاب #تاریخ @sherwin\_vakili

نامه‌ی گلایه‌آمیز هاشمی رفسنجانی به امام خمینی:
شما از حضور زنان بی‌حجاب در ادارات مانع بودید... آیا رواست که به خاطر اجرای نظرات جناب‌عالی ما درگیر باشیم

✍️بعد از پیروزی معمولا ما مسامحه‌هایی... داشتیم و جناب‌عالی مخالف بودید، اما نظرات شما را با تعدیل‌هایی اجرا می‌کردیم؛ شما اجازه‌ی ورود افراد تارک‌الصلوه یا متظاهر به فسق را در کارهای مهم نمی‌دادید، شما روزنامه‌ی آیندگان و... تحریم می‌کردید، شما از حضور زنان بی‌حجاب در ادارات مانع بودید، شما از وجود موسیقی و زن بی‌حجاب در رادیو تلویزیون جلوگیری می‌کردید... آیا رواست که به خاطر اجرای نظرات جناب‌عالی ما درگیر باشیم و متهم و جناب‌عالی در مقابل این‌ها موضع بی‌طرف بگیرید؟ آیا بی‌خط بودن و آسایش‌طلبی را می‌پسندید؟...
تاریخ نامه: ۲۵ بهمن ۵۹

?منبع: علی‌اکبر هاشمی رفسنجانی، «کارنامه و خاطرات سال ۵۹؛ انقلاب در بحران»، به کوشش عباس بشیری، تهران: دفتر نشر معارف انقلاب، چاپ دوم، ۱۳۸۹، صص ۳۶۱-۳۶۶.

#هاشمی_رفسنجانی
#مهسا_امینی
#گاهنامک
@gahnamak

?قطع‌نامه اجتماع زنان در دادگستری علیه حجاب اجباری

? نظر به این‌که انسان آزاد آفریده شده و موهبت آزادی صرف‌نظر از جنس، رنگ، نژاد، زبان و هر نوع عقیده به همه آدمیان یکسان ارزانی شده است.
نظر به این‌که نیمی از نفوس ملت ایران را زنان تشکیل می‌دهند و تاثیر این اکثریت قابل توجه، هم از جهت تربیت نسل آینده و هم از نظر مشارکت آنان در امور اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و اقتصادی غیر قابل انکار است.
نظر به این‌که مشارکت بی‌دریغ زنان ایران در مبارزه با امپریالیسم و استعداد [استعمار]بخش مهمی از انقلاب ایران را تشکیل داده و نقش آنان در پیروزی انقلاب مورد قبول و تایید تمامی اقشار سازنده انقلاب بوده است.
نظر به این‌که در روز‌های سخت و بحرانی این مملکت زنان مبارزات و فداکاری‌های چشم‌گیری از خودشان نشان داده‌اند که مورد تایید رهبر انقلاب بوده است و به گواهی پیام‌ها و مصاحبه‌ها و اعلامیه‌هایی که صادر فرموده‌اند وعده آزادی، برابری و برخوردای از کلیه حقوق اجتماعی و سیاسی را به زنان داده‌اند، حتی صریحا متذکر شده‌اند که هزار و چهارصد سال به عقب برنمی‌گردند، اینک ما زنان ایران خواست‌های خود را به شرح ذیل نامه زیر اعلام می‌کنیم:
۱- ما زنان دوش به دوش مردان وظایف اجتماعی خود را در قبال کشور انجام می‌دهیم و در خانه تربیت نسل آتی مملکت را به عهده داریم دارای اهلیت کامل هستیم و بر حفظ شئون و شخصیت و شرافت خود وقوف کامل داریم، و با ایمان راسخ به لزوم حفظ حیثیت زنان معتقدیم که عفت زن در فرم و شکل پوشش خاصی متجلی نمی‌شود و پوشش متعارف زنان باید با توجه به عرف و عادت و اقتضای محیط به تشخیص خود آن‌ها واگذار شود.
۲- حق برخورداری مساوی با مردان از حقوق مدنی برای زنان کشور شناخته شده و هر نوع تبعیضی در این قانون و قوانین مربوط به حقوق خانواده از میان برداشته شود.
۳- حقوق سیاسی و اجتماعی و اقتصادی زنان بدون هیچ تبعیضی حفظ و تامین گردد.
۴- امنیت کامل زنان در استیفای از حقوق و آزادی‌های قانونی تضمین شود.
۵- برخورداری واقعی از آزادی‌های اساسی، آزادی قلم، آزادی بیان، آزادی عقیده، آزادی شغل و آزادی اجتماعات برای زنان و مردان کشور تضمین گردد.
۶- هر نوع نابرابری بین زن و مرد در قوانین موضوعه مملکتی من‌جمله قانون کار و قوانین استخدامی کشور مرتفع گردد.
۷- مواضع شغلی فعلی زنان حفظ شود.
۸- ضمن تایید و تجلیل از تصمیم دولت مبنی بر ابقای اجرای قانون حمایت خانواده، نقایص این قانون در جهت تامین هرچه بیش‌تر حقوق از دست رفته زنان مرتفع گردد.
ما از دولت موقت جناب مهندس بازرگان مصرا خواستاریم که نظرشان را در قبال خواست‌های زنان موضوع این قطع‌نامه اعلام فرمایند.

?اطلاعات؛ شنبه ۱۹ اسفند ۱۳۵۷

@gahnamak

دومین شمارۀ فصل‌نامۀ سیاست‌پژوهیِ اسلامی ایرانی، منتشر شد.
مقالات این شماره عبارتند از:
روش تاریخ نگاری در اندیشه سیاسی خواجه نظام الملک طوسی
صفحه 1-17
مهین نیرومند آلانکش؛ گارینه کشیشیان سیرکی
https://iirp.ahvaz.iau.ir/article_693949_361b723a5deb15b0c885b34ba5857ebc.pdf

مفهوم و مبانی خرد سیاسی در کلیله و دمنه
صفحه 18-46
مهدی حسنی باقری شریف آباد؛ حامد حسینخانی
https://iirp.ahvaz.iau.ir/article_693950_2c316913c449728f20b1a2276ad8c2de.pdf

سنت قرآن پژوهی سیاسی‌اجتماعی در ایران معاصر (شیخ هادی نجم آبادی و اسدالله خرقانی)
صفحه 47-78
سید محسن آل سیدغفور؛ منا حمیدی‌نسب
https://iirp.ahvaz.iau.ir/article_694255_d16678dd628e18a2ada8c676c9d8ac75.pdf

اندیشه نوسازی در بستر دولت مدرن و جنبش انقلابی در ایران معاصر
صفحه 79-97
سعید حاجی ناصری؛ صادق ظفری حاتم خانی
https://iirp.ahvaz.iau.ir/article_694275_f11e985870145ed69a80fa86ea00ed29.pdf

وجوه واقع‌گرایانه مفهوم ایرانشاهی در اندیشه سیاسی خواجه نظام‌الملک طوسی
صفحه 98-124
https://iirp.ahvaz.iau.ir/article_694566_62568dcdb0ec957d5482d89de3cb31bf.pdf

حاکم و ویژگی های آن در تفکر سیاسی جاحظ
124-140
علی شیرخانی؛ حسین شیرخانی
https://iirp.ahvaz.iau.ir/article_694567_932f567432fc97e4cc73871de5305494.pdf

این فصلنامه توسط دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز و با همکاری انجمن مطالعات سیاسی حوزه منتشر می‌شود.
مدیر مسئول: دکتر حامد عامری گلستانی (استادیار علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اهواز)
سردبیر: دکتر علی شیرخانی (استاد علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قم)
سایت: https://iirp.ahvaz.iau.ir/
ای‌میل:[email protected]
تلفن، واتساپ و تلگرام نشریه: 09352216987