*?*? بیانیه مرجع ملی کنوانسیون حقوق کودک در زمینه ممنوعیت انتشار تصویر کودکان در فضای مجازی

"انتشار تصویر کودکان در رسانه­ ها مغایر مصالح عالیه آنان است."**

?یکی از اهداف عملکردی اصلی مرجع ملی کنوانسیون حقوق کودک، جلوگیری از موارد نقض حقوق کودک در سطح ملی و بین المللی است.
به باور این مرجع یکی از موارد فاحش نقض حقوق کودک نشر و بازنشر تصاویر کودکان با اهداف مختلف نظیر نمایش زیبایی ها و استعدادهای کودکان، بر انگیختن حس ترحم مخاطبین، تبلیغ کالا و خدمات در فضای مجازی و رسانه ملی، سایت های خبری و اینترنتی و صفحات شخصی توسط اشخاص حقیقی و حقوقی و حتی والدین می باشد که این امر علاوه بر نقض حریم خصوصی کودکان، نادیده انگاشتن مصالح عالیه انان تلقی می شود و به صورت بالقوه می تواند کودکان را در معرض مخاطرات و آسیب های جسمانی و روانی در آینده قرار دهد. افزون بر این، با عنایت به ماندگاری این تصاویر بویژه در فضای مجازی تصمیم امروز دائر بر نشر تصویر کودک به هر عنوان که ممکن است در آینده کودک از انتشار آن متضرر یا ناراضی تلقی گردد، مغایر حق کودک بر کرامت انسانی، خشونت علیه کودکان، حق بر تعیین سرنوشت آنان و همچنین به واسطه آسیب­ های روحی، جسمی و... مغایر مصالح عالیه کودکان می باشد. از این رو، هرگونه انتشار تصویر کودکان ممنوع و انجام ان نقض صریح حقوق آنان به شمار می رود.

?در روزهای اخیر، قتل فجیع کودک ۱۴ ساله تالشی به دست پدر باعث جریحه دار شدن احساسات جامعه گردید، قطعا" آسیب زدن به دیگری و تصمیم گیری در باره سلب حیات یکی از اعضای خونی خانواده با هر انگیزه ای دارای ابعاد فرهنگی، حقوقی، روانشناختی و اجتماعی است. فارغ از عوامل اجتماعی و روانشناختی، چنین اقدامی تحت هر عنوان و با هر انگیزه­ ای که صورت گرفته باشد، حیات یک انسان را که به تعبیر قرآن کریم حیات تمامی آدمیان است را سلب و وی را به کام مرگ کشانده است. این گونه اقدامات سبعانه که بر خلاف موازین شرعی و قانونی و فرهنگ ملی ایران اسلامی و بیگانه با آموزه­ های وحیانی است، فاقد هرگونه جواز یا تجویز در نظام هنجاری است.

?این مرجع با اغتنام فرصت، انتشارتصاویر کودکان در فضای مجازی و سایت های خبری که علاوه بر نقض حریم خصوصی و حقوق آنها، کودکان را در معرض مخاطره و سوء استفاده قرار می دهد را ممنوع و نقض آشکار حقوق کودک دانسته و از همه رسانه ها بویژه رسانه ملی، کنشگران عرصه حقوق کودک، اشخاص حقیقی و حقوقی و حتی والدین و سرپرستان کودکان می خواهد با احترام به حقوق کوکان و با توجه خاص به مصالح عالیه کودکان، از انتشار تصاویر آنها با هر هدفی در صفحات شخصی، فضای مجازی، سایت های خبری و جراید مکتوب خودداری نمایند.
بدون تردید رسالت سازمان صدا و سیما و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در اطلاع رسانی و فرهنگ سازی این موضوع و حمایت از حقوق کودکان بسیار مهم و برجسته است.

"مرجع ملی کنوانسیون حقوق کودک"

*☑️نامه سرگشاده کمیسیون حقوق بشر کانون وکلای دادگستری مرکز به دادستان کل کشور درباره اتخاذ رویه حمایتی و پیشگیرانه در خصوص خشونت علیه زنان و کودکان *?به نام خدا
حجت‌الاسلام والمسلمین جناب آقای منتظری
دادستان محترم کل کشور**

با سلام و تحیت،
چنانکه مستحضرید در روزهای گذشته خبری مبنی بر قتل دختر 14 ساله‌ای در تالش به علت آنچه که مسائل ناموسی نامیده می‌شود، در خبرگزاری‌های کشور منتشر شد که نگرانی‌های جدی را برانگیخته است.
این نخستین بار نیست که کودکان و زنان قربانی چنین خشونت‌هایی می‌شوند. اخبار دلخراشی در مورد اتفاقاتی از این قبیل همه ساله به گوش می‌رسد. متأسفانه تکرار این چرخه خشونت نشان‌دهنده عدم توجه مؤثر به علل و زمینه‌های موجد چنین اتفاقاتی است.
تردیدی نیست صرف‌نظر از لزوم مواجهه جدی نظام قضایی با مواردی اینچنین به صورت خاص، تمرکز بر آن به عنوان یک مشکل جمعی نیز امری ضروری به نظر می‌رسد. خاصه آنکه فقدان قوانین جامع و مانع، نبود رویکرد پیشگیرانه در محاکم، کمبود امکانات حمایتی، نادیده‌گرفتنِ منفعت و مصلحت عالی کودکان و زنان در تصمیم‌گیری‌ها، اقتدارگرایی مردسالارانه در جامعه به چنین اتفاقاتی دامن می‌زند.
این در حالی است که اصل بیستم و بیست و یکم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران بر تکلیف دولت (حکومت) بر تضمین حقوق برابر برای زنان و کودکان تأکید دارد. اصل یکصد و پنجاه و ششم قانون اساسی نیز به نقش قوه قضاییه برای پیشگیری از وقوع جرم و احیای حقوق عامه و گسترش عدل و آزادی‌های مشروع اشاره کرده است.
از این رو، فارغ از نحوه برخورد دستگاه قضایی با آنچه بر رومینا اشرفی گذشته است که قطعاً با رعایت کلیه موازین قانونی و اصول ناظر بر حقوق کودکان و در راستای عدالت کیفری خواهد بود، احیای نقش پیشگیرانه دادستانی‌ها به منظور اجتناب از بروز چنین خشونت‌هایی بر دختران و زنان این سرزمین ضروری به نظر می‌رسد. طبیعتا اتخاذ رویه‌ای که در آن، دادستان‌ها، بازپرس‌ها و دادیارها و سایر قضات به محض برخورد با این قبیل مسائل از جمله فرار از خانه، ازدواج‌های اجباری و مخفیانه، سوظن و شک مردان و سایر موقعیت‌هایی که در آن حسب شرایط عرفی و بر اساس سنت‌ها و فرهنگ‌های حاکم، احتمال وقوع خشونت علیه زنان و کودکان وجود دارد، اقدامات پیشگیرانه و حمایتی از جمله بررسی دقیقتر و همه جانبه‌تر با جلب نظر کارشناسان و متخصصین، استفاده از ظرفیت مددکاران اجتماعی و عنداللزوم ارجاع افراد به پزشکی قانونی برای بررسی وضعیت روانی، فراهم‌آوردن امکان جدایی قربانی از خشونت‌گر، استفاده از ظرفیت سازمان‌هایی مانند بهزیستی و خانه‌های امن، صدور دستورات مراقبتی از جمله الزام افراد به گذراندن دوره‌های آموزشی مهارت‌های زندگی و کنترل خشم را ضروری بدانند، می‌تواند مانع بروز و گسترش دامنه بسیاری از خشونت‌های احتمالی شده و با اهتمام بیشتر دادستان‌های محترم ناظر تحقق عدالت قضایی ( فراتر از عدالت کیفری ) خواهیم بود .
کمیسیون حقوق بشر کانون وکلای دادگستری مرکز با رویکرد محو کلیه اشکال خشونت علیه زنان و کودکان، ضمن ابراز نگرانی از چنین اتفاقاتی که نه تنها دختران و زنان را به چنین تجربه‌های هولناکی سوق می‌دهد، بلکه احساسات افراد جامعه را نیز مشوش می‌سازد و در عین حال موجب باز تولید خشونت خواهد شد، با توجه به نقش مؤثر دادستانی‌ها در پیشگیری از وقوع جرم، درخواست ورود جدی آن نهاد محترم در موضوعاتی از این دست ( با توجه به اشراف کلیه دادستان‌ها بر عرف حاکم بر هر منطقه ) و لحاظ اقدامات پیشگیرانه مقتضی را دارد.
امید است با استفاده از ظرفیت جامعه مدنی و به کار گیری روش‌های متناسب حمایتی، چرخه خشونت فعلیت نیابد و از رنج و درد مداوم زنان و کودکان قربانی و اجتماع کاسته شود.

کمیسیون حقوق بشر کانون وکلای دادگستری مرکز
http://icbar.ir/News/5598

*✔️* ویژگی های کودکان و انعکاس آن در وجود کریستالی

✍️ مصطفی ملکیان**

? روسو می‌گوید: «ببینید بچه‌ها تا به دست ما بزرگ سال‌ها ضایع نشده‌اند، چه ویژگی‌های جالبی دارند!». سپس، پنچ ویژگیِ کودکان را می‌شمارد و معتقد است: این که مسیح در سه انجیل از چهار انجیل می‌گفت «تا کودک نشوید، وارد ملکوت پدر آسمانی من نمی‌شوید» به خاطر همین پنج ویژگی است که بچه دارند. امّا این پنچ ویژی اصلاً در ما بزرک سال‌ها نیست.

1️⃣ ویژگی اوّل این که بچه‌ها تا وقتی که احتیاج به چیزی نداشته باشند، سراغ‌اش نمی روند. یعنی تا گرسنه نشوند سراغ غذا نمی‌روند. و تا احتیاج‌اش برطرف شد، از آن چیز دست می‌کشد. امّا ما بزرگ‌سال‌ها درست عکسِ این هستیم. به چیزی احتیاج پیدا نکرده، به آن اقبال می‌کنیم. بعد هم که احتیاج‌مان برآورده شد، باز دست بردار نیستیم.

2️⃣ ویژگی دوّم بچه‌ها در این‌جا و اکنون زندگی کردن است. هیچ بچه‌ای در گذشته و آینده زندگی نمی‌کند. در این‌جا و اکنون زندگی می‌کند. امّا ما بزرگ سال‌ها در اینجا و اکنون زندگی نمی‌کنیم.

3️⃣ این که بچه‌ها تظاهر ندارند. بچه اگر الآن خشم نشان می‌دهد، واقعاً خشمگین است. امّا ما بزرگ‌سال‌ها گاهی دارد قند توی دل‌مان آب می‌شود، ولی، به تظاهر، خشم نشان می‌دهیم. این به خاطر مصلحت‌هایی است که در نظر می‌گیریم. مثلاً می‌دانیم که احتیاجاتی نسبت به طرف مقابل داریم. به خاطر همین، با این که در دل می‌خواهیم خونِ طرف را بریزیم، در ظاهر لبخند می‌زنیم و ماچ و بوسه و صبّحکم الله و.. از این بازی‌هایی که بلدیم در می‌آوریم. امّا بچّه‌ها این‌جور نیستند. بچّه‌ها اصلاً فیلم‌بازی نمی‌کنند. ما دائماً در حال فیلم‌بازی کردن هستیم. یعنی تهِ دلمان یک چیز است، امّا دستمان پی یک کار دیگر می‌رود. زبان‌مان چیزی می‌گوید، دلمان چیز دیگری. ولی بچه‌ها ظاهر و باطن همین‌اند که هستند. تا از یک دوست‌اش بدش می‌آید، می‌گوید که : «من با تو قهرم!». با خودش نمی‌گوید: «بگذار محاسبه کنم ببینم به نفع‌ام هست با او قهر کنم یا نه! اگر قهر کنم، این قهر یک تبعاتی خواهد داشت. مثلاً فردا ممکن است من از پاک‌کن بخواهم و او ندهد. یا اصلاً شاید یک روز شیرینی‌ای داشت که من خیلی دوست داشتم..». ولی وقتی هم که آمد و گفت: «من با تو آشتی‌ام!»، واقعاً دیگر کینه‌ای از طرف به دل ندارد. امّا من و شما خیلی وقت‌ها با هم قهریم، در حالی که واقعاً با هم آشتی هستیم. خیلی وقت‌ها هم با هم آشتی‌ایم، در حالی که واقعاً با هم قهریم. که این دوّمی اش بیشتر است. خب، این بازی‌ها در ما بزرگسال‌ها وجود دارد و در بچه‌ها نیست.

4️⃣ ویژگی چهارم اینکه بچه‌ها فاصلۀ بین احساسات عواطف‌شان خیلی کم است. نمی‌دانم شما هیچ‌وقت توجّه کرده‌اید که گاهی بچه هنوز اشک دارد از چشم‌هایش می‌سُرد پایین، هوز به گونه‌اش نرسیده، ازدیدنِ یک چیزِ خنده‌دار مي‌زند زیرِ خنده. امّا مثلاً ما اگر در جلسه‌ای از یک چیزی ناراحت شویم، حالا ولو این که بعد از گذشت زمانی آن ناراحتی برطرف شود و در دل شاد هم باشیم، با خودمان می‌گوییم نباید به این سرعت شادی‌مان را بروز دهیم. باید چند ساعتی بگذاریم بگذرد، بعد. می‌ترسیم بگویند: «این چه حالی است که این آقا دارد؟ الآن غمگین بود، حالا می‌خندد..!». پس سعی می‌کنیم آهسته‌آهسته از شادی به غم، و از غم به شادی، تغییر چهره دهیم. چون برایمان مهّم است که دیگران دربارۀ ما چه نظری داشته باشند. امّا بچه‌ها این‌جور نیستند.

5️⃣ و ویژگی پنجم این که بچه‌ها خیلی گریه می‌کنند. ما بزرگ‌سال‌ها گریه کردن را زشت تلقّی می‌کنیم. نمی‌دانیم که چقدر، از لحاظ روانی، گریه کردن برایمان سلامت می‌آورد.
حالا اگر ازهمۀ حرف‌هایی که ممکن است راجع به این ویژگی‌ها گفته شود بگذریم، بالاخره ژان ژاک روسو می‌گفت: شما بزرگ‌سال‌ها کدام‌تان این‌جوری هستید؟ هیچ کدام‌مان نیستیم. بعد می‌گفت: چرا تا وقتی بچه بودید این‌گونه بودید، نازنین بودید، و حالا که بزرگ شده اید این‌گونه نیستید؟
اوّل تو چنان بُدی که کس چون تو نبود
و آخر تو چنان شدی که کس چون تو مباد..!

❇️گزیده‌ای از«مبانی معرفت‌شناسی و روش‌شناسی علوم‌انسانی»

⭕️ مصاحبه دریادار امیر سیاری با خبرگزاری ایرنا که تنها چند ساعت بر روی سایت این خبرگزاری قرار داشت و سپس حذف شد!