@hadi_heidari

?چنین بود فرمان یزدان پاک/ که بیدادگر شاه گردد هلاک | هزار و هشتاد و چهارمین سال تولد حکیم #ابوالقاسم_فردوسی | #هادی_حیدری | یکشنبه سی‌ام دی‌ماه هزار و چهارصد و سه
.
#ایران #زبان_فارسی #فردوسی #ادبیات #ادبیات_فارسی #شعر
.
@hadi_heidari

@hadi_heidari

?ستون آخر! | یاد #ابراهیم_نبوی که چهارشنبه‌ی گذشته در سن شصت و شش سالگی و در غربت به زندگی خود پایان داد! | #هادی_حیدری | طرح صفحه‌ی یک #روزنامه_هم_میهن | شنبه بیست و نهم دی‌ماه هزار و چهارصد و سه
.
#داور_نبوی #طنز #طنزنویس #غربت #ایران
.
@hadi_heidari

?ناگهان پیام فَروَرتیش را در تلگرامم دیدم؛ نوشته بود: «تسلیت»!
پرسیدم بابت کدامشان؟!
گفت: «نَبَوی»!
منظورش #ابراهیم_نبوی بود.
دلم ریخت! تلخ شدم و باز مثل خیلی لحظه‌ها که خبر درگذشت عزیزی را می‌شنوی، خاطرات از جلوی چشمانم رژه رفتند.
نبوی، میانه‌ی دهه‌ی هفتاد، پیشقراول طنز مطبوعات بود در عصر پوست‌اندازی جامعه‌ی ایران.
او با طنزهای روزانه‌اش در #روزنامه_جامعه با عنوان #ستون_پنجم، طنز مطبوعاتی را دچار دگرگونی و نامش را بلندآوازه کرد.
فشارها و سختی‌های زندان و محدودیت‌ها سبب مهاجرتش.
هرچند بیرون از ایران در قالب‌های مختلفی چون استندآپ کمدی و نوشته‌های جسته‌گریخته‌ی طنز و پژوهش درباره طنز، فعالیتش را ادامه داد اما هرگز نتوانست توفیق دهه‌ی هفتاد را برای خودش تکرار کند.
سال هشتاد و نه، یک‌بار چراغ چَت فیسبوکم را روشن کرده بودم که ناگهان با سلامی از طرف ابراهیم نبوی مواجه شدم. پس از مهاجرت، با او هم‌کلام نشده بودم. گویی دنبال فردی می‌گشت که برایش درد دل کند. به تلخی وضعیتش را توصیف کرد و می‌گفت که آن‌جا در حال پوسیدن است و افسردگی به او هجوم آورده است!
ابراهیم نبوی پیش از مهاجرتش با تشویق و معرفی‌ام به #علیرضا_بهشتی_شیرازی (که آرزوی سلامتی و آزادی‌اش را دارم)، سبب انتشار اولین کتابم در #نشر_روزنه شد
طنز مطبوعاتی ایران، بسیار مدیون اوست و فقدانش، جبران‌ناپذیر.
یادش گرامی که لبخند را بر لبان بسیاری نشاند اما تلخ‌کام به زندگی‌اش پایان داد و از دنیا رفت. | #هادی_حیدری | ساعت سی و پنج دقیقه بامداد پنجشنبه بیست و هفتم دی‌ماه هزار و چهارصد و سه
.
@hadi_heidari