تندیش که خیلی درموردش حرف می‌زدن قابل تحمل و خوب بود
ولی یجوری ترش و حال به هم زن بود که نمیخوام دیگه دست بزنم بهش

به ظاهرش نمی‌خورد همچین زهرماری باشه

برای دلم هم که شده دورچین کیم چی هم سفارش میدم بعدا بخورم

تو عمرم انقدر سر یه سوزش کوچیک ننه من غریبم بازی درنیاورده بودم

بالاخره پیرسینگ زدم

فقط دو روز مونده تا "خانومم مانتوت جلو بازه"، "هودی و کلاه ممنوعه"، "چرا لباست کوتاهه" و...

فقط بیست واحد توی چارت...
غم انگیزم نزدیکم نشوید.

دعا کنین بتونم بیشتر از بیست واحد بردارم.

آره بازی کردن جالبه
ولی شده هردفعه ببازی؟