با محتسبم عیب مگویید که او نیز؛
پیوسته چو ما در طلب عیش مدام است

چه برانی
چه بخوانی
چه به اوجم برسانی
چه به خاکم بکشانی...
نه من آنم که برنجم،
نه تو آنی که برانی..
نه من آنم که ز فیض نگهت چشم بپوشم،
نه تو آنی که گدا را ننوازی به نگاهی
در اگر باز نگردد...
نروم باز به جایی
پشت دیوار نشینم چو گدا بر سر راهی...
کس به غیر از تو نخواهم،
چه بخواهی چه نخواهی...
باز کن در
که جز این خانه
مرا نیست پناهی...

هر چیزی که دیرتر از زمانش برسد دیگر معنایی ندارد.

بعد از مردن من گلها را دور بیاندازید سنگهای قبر چیزی از دلتنگی نمی دانند. هر چیزی که دیرتر از زمانش برسد دیگر معنایی ندارد.

بعد از مردن من گلها را دور بیاندازید سنگهای قبر چیزی از دلتنگی نمی دانند.

میبینی چه شب ساکتی است؟

انگار هیچکسی در دنیا نیست

یا شاید

من در دنیای هیچکس نیستم.

راهب: من از دست شما به خدا پناه می‌برم.
روشنفکر: چند دفعه؟ خدا از دست شما به کجا پناه ببره؟
— چهار صندوق

احتمالا برایش دوران سختی بود؛ دورانی که تقلا می کرد زندگی کند پیشرفت کند، خوشحال باشد، اشک بریزد اما خاموش نشود نفس بکشد بدون درد نترسد، بجنگد نرود و بماند بسازد، انسان باشد.

زنده بماند، زنده بماند، زنده بماند

فکر نکن دوری و اینجا نیستی
قلب من اونجاست، تو تنها نیستی
@Bresilence

‏زندگی‌ام پر شده است از کتاب‌های نصفِ نیمه خوانده.
فیلم‌های نصفِ دیده و نقاشی‌های نصفِ‌کاره.
غذاهای نصفِ خورده و سریال‌های نصفِ رها شده.
زبان‌هایی که نصفِ یاد گرفتم.
و کلاس‌هایی که نصف نیمه رفتم.
انسان‌هایی که تا نصف راه همراهم بودند.
خسته از نصفِ‌نیمه‌های تمام نشدنی‌ام.

هیچ عبادتی را کوچک نشمارید

آب دادن گلها
احوالپرسی همسایه ها
نجابت و تکریم مردم
رعایت حال انسانها
پاکیزگی محیط اطراف
آرامش دادن به زمین و زمان

اینها همه عبادتند
شما هم عابد...