هنر در ابراز است.

درواقع این ماییم که به اتفاقات معنا می دهیم
وگرنه یک اتفاق بیرونی باید برای همه یک واکنش و برداشت داشته باشد، اما اینطور نیست و هر فردی ادراک و احساس مختص به خودش را دارد.
یکی غرق در پاییز می شود
دیگری عاشق بهار است
آن یک تابستان ها خلق شادتری دارد
و یکی منتظر بارش برف است.
یکی کافه نشینی دنیایش را شکل داده است.
دیگری پیاده روی در هوای نم آلود و بارانی
یکی نشستن کنار ساحل
دیگری شنا در رودخانه و‌دریا
هر کسی احساس خودش را دارد
و همه ی رخدادهای طبیعت و زندگی فقط می تواند
نقش برانگیزاننده را ایفا نماید.
... و معلوم نیست که این برانگیزانندگی لزوما خوشایند باشد.

رحیم گشتی

به باران بعد از تو
می اندیشم
و به کوچه ای که
از این پس باید
قدم های تنهاییم را
تحمل کند
این چتر آویخته
دنبال دست های توست
و دست های من
روزی هزار بار
به سمت شیشه ی عطری می رود
که یادت درونش زندگی می کند

رحیم گشتی

ما فکر می کنیم
پس هنوز ادامه داریم

رحیم گشتی