نیاز دارم برگردم به دورانی که گفتن "دارم از افسردگی خفه می‌شم" عادی نبود تو جامعه و واقعا به دادم می‌رسیدن.

مریضایی که صبح اومده بودن تازه الان کارای نوشتنی‌شون تموم شد. اومدم شام بخورم زنگ زدن گفتن تا ۱۰ سه تا مریض دیگه هم میاد🙏

یکی از بچه‌ها اومد اتاق استراحت گفت احساس می‌کنم یه چیزی یادم رفته، مهم نیست. یه ساعت نشست حرف زدیم و قهوه خوردیم یهو زد تو سرش گفت دماسنج گذاشتم زیر بغل مریض گفتم تا برنگشتم برش نداری 😭

بعد تهش اون پا باید قطع بشه و فحشش رو پزشک می‌خوره.

احساس می‌کنم عالمان طب سنتی بعضی درمان‌هاشون رو فقط برای خنده ابداع می‌کنن و ول میدن تو جامعه تا ببینن کی تا این حد رد داده که انجامشون بده، و بعد ملت انجامشون میدن.

من موندم چه عقل سلیمی میاد روی پایی که به علت دیابت حسش رو از دست داده آب جوش بریزه. هیچ‌جوره توی مغزم نمیره این چطور مد شده، و اصلا بیمارا چطور می‌پذیرن اینکارو انجام بدن. انتظارات من همینطوریش از جامعه پایین بود ولی نه دیگه تا این حد. طرف یک ثانیه با خودش فکر نکرده اینکه پاش کلا حس نداره ممکنه یک دلیل درونی داشته باشه و آب جوش ریختن روی سطح پوست بهش کمک نمی‌کنه؟ دوست دارم برم ازشون بپرسم اگر اندام جنسیتون هم بی‌حس شده بود روش آب جوش می‌ریختید که روی پاهاتون ریختید؟

پست بالا رو خیلی دوست دارم. تنها مشکلم اینه که توی عکس اول راوی یه جوری نگاهم می‌کنه انگار توی مهمونی خانوادگی شلوارم رو کثیف کردم. غیر اون به نظرم تک‌تک حرفایی که می‌زنه درستن.

کاش منم میرفتم تو یه غاری و هزارسال میخوابیدم

اونجایی خستگی کامل رو حس کردم که دیدم حوصله ندارم حتی تبلیغای یوتوب رو اسکیپ کنم

تنها تغییری که با انتخاب پزشکیان در مملکت ایجاد شد این بود که اصلاح طلبا تونستن با کاپشنش جق بزنن.