تصور: جنوبم و پابرهنه رو شن‌های داغ میرقصم و با خودم تکرار میکنم؛ همه‌ی اون روزها به همین یک شب می‌ارزید.

رویاش هست!؟ سرجاشه.

گاهی یه اتفاقایی می‌افتن که قدر دایره کوچیک آدمای امن اطرافمون رو بیشتر بدونیم.
اَدیبان اگر تو و ژیِ عزیزم نبودید همه‌چیز سخت‌تر میگذشت
مرسی برای همه‌چی.

۱۴۰۲ سال عجیبی بود، خیلی چیزهارو تجربه کردم و باعث شد بزرگ‌تر از قبل بشم اما من تو این سال خیلی چیزهارو هم بدست آوردم، روژی، نیلو و پارمیدا تبدیل به یکی از بهترین قسمت‌های زندگیم شدن.
و البته داشتن یک نفر دیگه که بودنش آرامش.

قلب من یه صدای اضافی میده که قلب اون، اون صدا رو نمیده.

هروقت از ته قلبم احساس خوبی دارم از این خواننده گوش می‌کنم.

«وقتی بپذیری نصف راه رو رفتی.»

Gitme, kal.