🗒⁩ مقاله

🔴 رقص مومیایی‌ها در معبد «رژیم‌چنج»!

🖊امیرحسین محمدی فرد
شهریور 1396

♦️ توضیح: از روزی که ترامپ به قدرت بازگشته و سیاست «فشار حداکثری» از سر گرفته شده است، جنب‌وجوش نیروهای متعلق به جنبش ناسیونالیسم پروغرب، این مومیایی‌های معبد رژیم‌چنج نیز بیشتر از قبل به چشم می‌آید. از جریان‌های قوم‌گرای کُرد تا فالانژهای ناسیونالیست ایرانی، به‌خصوص شخص رضا‌ پهلوی، سینه جلو می‌دهند و از همین امروز به تلاش خود افزوده‌اند، تا شاید در این فرصت کوچک موجود در نظر دولت‌های غربی و هیات‌حاکمه‌ی آمریکا مقبول افتند؛ تا جایی که بازمانده‌ی ذکور خانواده‌ی پهلوی دوباره سرآسیمه شده و شرایط را پس از سقوط اسد و پس از روی کار آمدن ترامپ، برای رژیم‌چنج مناسب ارزیابی کرده است و از روی میل ملوکانه، به خود لقب «رهبر دوران گذار» را اعطا کرده است. لذا بازنشر این مقاله که در این راستا واقعیت‌هایی را بازگو کرده است، هنوز هم می‌توانند نکات تاثیرگذاری را در رابطه‌ی دولت‌سرمایه با اپوزیسیون پروغرب بازگو کنند.

📌 https://t.me/Link_note

🗒⁩ مقاله

🔴 عروسک‌ها آزادی‌خواه نمی‌شوند
( نقدی بر پژاک و کودار)

🖊امیرحسین محمدی فرد
بهمن 1403

🔎ازمتن:

🔻«به هر حال جریانی که رهبران و سیاسیون و نمایندگان آن، اعتراض‌های ضد دولتی و ضد استبدادی را به «پروژه‌ی» آمریکا و رژیم جنایتکار اسرائیل و برای «رژیم‌چنج» نسبت می‌دهند، نه تنها در جایگاه نیروی پرورژیمی حق ندارد مدعی نفوذ بیان در ابداع شعار «زن، زندگی، آزادی» باشد، بلکه پتانسیل و انگیزه‌ی کافی و استعداد لازم را دارد، تا از ساکن عاریه‌ای در بلوک منطقه‌ای به دشمن اجاره‌ای تغییر چهره دهد!»

🔻 «از طرف دیگر از آنجا که به تعبیر این تئوری قرار است که «دولت-ملت» از طریق همکاری «مسالمت‌آمیز» از سوی دولت‌ها، جای خود را به حکومت مبتنی‌بر «خود مدیریتی دمکراتیک» بدهد، دیگر جایی برای خاصیت تعیین‌کنندگی مبارزات ضد دولتی و کشمکش‌های طبقاتی باقی نمی‌ماند.»

📌 https://t.me/Link_note

🗒⁩ مقاله

🔴 عروسک‌ها آزادی‌خواه نمی‌شوند
( نقدی بر پژاک و کودار)

🖊امیرحسین محمدی فرد
بهمن 1403

🔎ازمتن:

🔻«از زمانی که دولت «کوردی» در عراق زیر چکمه‌های سربازان آمریکایی و بر روی آوارهای زندگی انسان‌های بی‌شمار در مناطق غیرکُردنشین ساخته شد، همه‌ی جریان‌های قوم‌گرای کُرد سرنوشت و حتی بقای خود را به شکاف و شقاق بلوک‌های منطقه‌ای و اردوگاه‌های جهانی الصاق کردند. استراتژی «پژاک» و سازمان تازه تاسیس «کودار» نیز مبنی‌بر مقبول افتادن در نظر حکومت ایران تازگی ندارد؛ از بدو ساخته شدن ماکت «هم‌زیستی مسالمت‌آمیز» با دولت حاکم تحت عنوان «کودار» واضح بود، این پروژه‌ی کذایی که پشت سیاست پوپولیستی «دمکراتیزه کردن»(5) جامعه اطوارِ اپوزیسیونِ خشونت‌پرهیز به خود می‌گیرد، تاکتیک جدیدی برای تداوم در پروژه‌ی قدیمیِ پذیرفته شدن و «قانونی شدن» در ساختار سیاسی نظام بردگی مزدی است.»

📌 https://t.me/Link_note

‍ ‍ ‍ ?یادداشت

?صدای پای سناریوی سیاه می‌آید!

?امیرحسین محمدی فرد
19 آذر 1403

1-بازتاب کشمکش‌های دولت‌های امپریالیستی و جدال‌های دولت‌های مرتجع در خاورمیانه، در بسیاری از جوامع منطقه، فقط آوارگی و کشتار مردم و عروج دوباره‌ی باندهای قومی و مذهبی است، که چنین از فلسطین تا اوکراین و از سوریه تا لبنان را در بر می‌گیرد. امروز آینده‌ی مردم خاورمیانه بیش‌ازپیش تحت تاثیر جنگ و رقابت قدرت‌های کاپیتالیستی جهان و حکومت‌های عقب‌مانده و مستبد منطقه است، به نحوی که فضا را برای زندگی ضد بشری باندهای جنایی قومی و مذهبی می‌گشاید.

2-بازگشت ترامپ و سیاست فشار حداکثری بر حکومت ایران، در کنار اتفاقات جاری در خاورمیانه مانند جنایت در غزه و مانند سقوط اسد به این شیوه و به دست نیروهای ته‌مانده‌ی داعش، گویا خون تازه‌ای در رگ‌های نیروهای قومی و مذهبی در اپوزیسیون بورژوایی ایران جاری کرده است؛ چنان‌چه از فاشیست‌های ایرانی تا ناسیونالیست‌های کُرد، به دنبال روزنه‌ای می‌گردند که نسخه‌های آزمایش شده در جوامع خاورمیانه را برای مردم ایران تجویز کنند.

3-وجود مساله‌ی ملی در منطقه‌ی کردستان ایران، زمینه‌ی لازم را برای جریان‌های قوم‌گرا آماده کرده است، تا مجرای مناسبی برای تسویه حساب دولت‌های خاورمیانه و آمریکا و اسرائیل با دولت ایران باشند. احزاب دمکرات کردستان و کومه‌له‌ی مهتدی از همین امروز خیز برداشته‌اند که سناریوی سیاه را علیه مردم ایران اجرا کنند. از طرف دیگر چنان‌چه دولت سرمایه در ایران می‌تواند خود عاملی در اجرای سناریوی سیاه باشد، این عاقبت شوم به کردستان محدود نمی‌ماند و به کل جامعه سرایت خواهد کرد.

4-در نتیجه هر نوع امید بستن به دخالت‌های خارجی و قدرت‌های امپریالیستی، از محاصره‌ی اقتصادی و حمله‌ی نظامی و جنگ نیابتی گرفته تا رژیم‌چنج در هر منطقه‌ای از جغرافیای ایران، بی‌تردید اقدامی علیه خیزش‌های انقلابی و علیه جنبش انقلابی جاری است و بی‌گمان در خدمت تحمیل کردن سناریوی سیاه به مردم جامعه‌ی ایران قلمداد می‌شود.

5-لذا مبارزه‌ی آزادی‌خواهانه در کردستان ایران و مبارزه علیه ستم ملی در چهارگوشه‌ی ایران، بخشی از مبارزه‌ی مردم متمدن، سکولار و انقلابی در کل این جامعه است، که پس از خیزش‌های انقلابی، در مبارزات طبقه‌ی کارگر و در جدال‌های طبقاتی در کل جامعه انتگره شده است. پس مبارزه برای آزادی و برابری نمی‌تواند از مبارزه علیه هویت‌های کاذب قومی و مذهبی جدا باشد و از طرف دیگر مبارزه برای رفع ستم ملی نیز از مبارزه برای آزادی و رفاه و امنیت جدا نیست.

https://t.me/Link_note

https://telegra.ph/%D8%AF%D8%B1-%D9%85%D8%A8%D8%A7%D8%B1%D8%B2%D9%87-%D8%A8%D8%A7-%D8%B3%D9%86%D8%AA-%D9%86%D8%A6%D9%88%D8%AA%D9%88%D9%87%E2%80%8C%D8%A7%DB%8C%D8%B3%D9%85-%D8%A8%D8%AE%D8%B4-%D8%AF%D9%88%D9%85-11-28

?⁩ مقاله

? در مبارزه با سنت نئوتوده‌ایسم
بخش دوم:
مبارزات سیاسی، انقلاب و سوسیالیسم

? امیرحسین محمدی فرد

?ازمتن:

?خطوط سیاسی منبعث از سنت توده‌ای-اکثریتی هیچ‌وقت نماینده‌ی گرایشی در جنبش طبقه‌ی کارگر نبوده‌اند و حتی هرگز صدای اعتراض کارگران علیه نظام سرمایه‌داری را در عرصه‌ی سیاست بازتاب نداده‌اند؛ همان‌طور که حزب توده و سازمان فداییان اکثریت از آغاز در مشایعت با حکومت جدید از خانواده‌ی سیاسی مشترکی متولد شدند و به این اعتبار فضای سیاسی برای این جریان‌‌ها تا حدی مساعد بود که بتوانند، به دولت سرمایه فشار آورند تا با دوریِ هرچه بیشتر از غرب و آمریکا به اتوپیای سرمایه‌داری «ملی» و «مترقی» باور کند، امروز نیز خط سیاسی نئوتوده‌ایسم از شور شیفتگی به بورژوازی خودیِ ضد آمریکایی و از فرط دولتگرا ‌بودن مجبور است همچنان زندگی‌اش را در شکاف سیاسی بین هیات حاکمه‌ی آمریکا و دولت حاکم در ایران ادامه دهد.(13) هر دو جریان در دو مقطع زمانی معین و در شرایط سیاسی متفاوت و از یک جنبش اجتماعی و از یک سنت سیاسی، کارکردهای مشابهی داشته‌اند و تنایج یکسانی به‌بار آورده‌اند؛ هر دو جریان منافع بورژوازی «ضد امپریالیسم» را به جنبش کارگری صادر کردند و با بی‌شرمی اعتراض علیه دولت را با برچسب «پروامپریالیستی» مستحق سرکوب دانستند. آن دستگاه فکری و سیاسی که کنار رفتن دولت‌های خودکامه‌ی حاکم بر جوامع «پیرامونی» را به‌بهانه‌ی پوچ جنگ سردیِ مبارزه با غرب با جدیت نفی می‌کند، همان دستگاه قدیمی و تکراری و شکست‌خورده‌ی منشویکی را جلوی جامعه می‌آورد، که وقتی به تبعیت از سنت‌های برآمده از جنبش ناسیونالیسمِ «چپ» با دُز بالایی از شرق‌زدگی و شوونیسم و ضد آمریکایی‌گری قاطی می‌شود، از خود واکنش منفی علیه انقلاب و انقلابی‌گری نشان می‌دهد و شکل و شمایلی به خود می‌گیرد، که در سپهر سیاسی جامعه‌ی ایران غیر از «توده‌ایسم» هیچ حاصلی ندارد.

https://t.me/Link_note

https://telegra.ph/%D8%AF%D8%B1-%D9%85%D8%A8%D8%A7%D8%B1%D8%B2%D9%87-%D8%A8%D8%A7-%D8%B3%D9%86%D8%AA-%D9%86%D8%A6%D9%88%D8%AA%D9%88%D8%AF%D9%87%E2%80%8C%D8%A7%DB%8C%D8%B3%D9%85-%D8%A8%D8%AE%D8%B4-%D8%AF%D9%88%D9%85-11-28

?⁩ مقاله

? در مبارزه با سنت نئوتوده‌ایسم
بخش دوم:
مبارزات سیاسی، انقلاب و سوسیالیسم

? امیرحسین محمدی فرد

?ازمتن:

?صحبت درباره‌ی‌ سنت سیاسی قدیمی و البته ویژه‌ای است، که هردفعه با سیاست‌های مشخصِ تکراری در دل یک جنبش خاص بورژوایی پدید می‌آید؛ این جنبش واقعی بورژوایی که در امتداد منافع قشریِ سرمایه‎داری داخلی، تحرک جریان‌های برانگیخته از سنت «نئوتوده‌ایسم» را سامان می‌دهد، در پاسخ به مسائل مبرم جامعه و در به‌کارانداختن مکانیسم‌های اجتماعی همیشه افق ضد غربی و ضد آمریکایی را به جامعه منتقل کرده است، تا بتواند حاکمیت سرمایه‌داری در جامعه‌ی ایران را روی پایه‌های تقابل با غرب و غربگرایی استوار و پایدار کند. نیروهای سیاسی متعدد متلون و محافل سیاسی متعین متنوع که با ایدئولوژی‌های گوناگون به این کمپ بورژوایی تعلق دارند، اگر در مدت هم‌زیستی‌شان بارها با یکدیگر خصومت و ضدیت شدید و تاریخی داشته‌اند و حتی اگر علیه یکدیگر جدال‌های خونینی از سر گذرانده باشند، اما خاستگاه اجتماعی-طبقاتی مشترکی دارند، و از فرهنگ‌ و منش سیاسی مشابهی ‌تبعیت می‌کنند.

https://t.me/Link_note

‍ ?یادداشت

? ایست! متوقف شوید!
(پیرامون بحث‌های جاری در جنبش چپ)

?امیرحسین محمدی فرد

این‌که شخصیت سیاسی و منش مبارزاتی «سنوار» ربطی به «چه‌گوارا» و آزادی‌خواهی ندارد، این‌که «حماس» را تحمیل شرایط غیرانسانی به مردم فلسطین آفریده است، و این‌که محور مقاومت نمی‌تواند آرامش و امنیت را برای مردم فلسطین و مردم منطقه بیاورد، هیچ مجوزی را برای ایستادن در سمت جنگ‌طلبی صادر نمی‌کند. چه نیروهایی مثل حزب «حمید تقوایی» و طرفداران «مهرنوش موسوی» که از جنگ‌افروزی‌های اسرائیل رژیم‌چنج و سرنگونی را انتظار دارند، و چه جریان نئوتوده‌ایسم مثل «بهمن شفیق» که جنبش انقلابیِ جاری را هم‌دست اسرائیل و مانع اصلی در رفتن هیات‌حاکمه‌ی ایران به جنگ همه‌جانبه اعلام می‌کند، هر دو طیف را با این سیاست‌ها به جنگ با مردم خاورمیانه می‌آورد.

از طرف دیگر آن‌چه کشته شدن رهبران «حماس» را مهم کرده، افشای سیاست‌های جنگ‌طلبانه‌ی رژیم جنایتکار اسرائیل و متحدان جهانی‌اش است؛ برخلاف ادعاهای پوچ رژیم فاشیستی اسرائیل و برخلاف تبلیغات سمی رسانه‌های جریان اصلی و برخلاف باور کور جریان‌های پروغرب، مبنی‌بر اقدام تلافی‌جویانه علیه «حماس» و مبنی‌بر استفاده کردنِ رهبران حماس از گروگان‌ها به‌عنوان «سپر انسانی»، کشته شدن رهبران حماس و به‌ویژه نحوه‌ی کشته شدن «سنوار» نشان می‌دهد که اسرائیل برای حذف کردن مردم فلسطین از صحنه‌ی خاورمیانه به میدان آمده است و این نسل‌کشی و این تعرض ضد انسانی همچنان ادامه خواهد داشت، تا این‌که کشمکش‌های بلوک‌های کاپیتالیستی به‌هدف تقسیم مجدد جهان پایان بیابد.

اما در مقابل جنگی که دشمنان مردم در خاورمیانه راه‌انداخته‌اند و در مقابل سناریوی سیاه علیه مردم ایران، یک جریان ضد جنگ در جهان و در ایران اعلام موجودیت کرده است، که برای خاورمیانه امنیت و آزادی می‌خواهد. مردم آزادی‌خواه جهان و مردم انقلابی ایران که به این قطب سکولار و انسانی تعلق دارند، برای زندگی آزاد و امن تلاش می‌کنند و انزجار خود را از عاملان جنگ و همدستان‌شان بارها اعلام کرده‌اند. این قطب ضد جنگ ضرورت خود را از ختم شدن این سیاست‌ها به سناریوی سیاه می‌گیرد و به این اعتبار در عرصه‌ی پیش‌روی برای جریان‌ها، نیروها و محافل سیاسی که آینده‌ی خاورمیانه و ایران را با سیاست‌های‌شان بیش‌ازپیش ناامن می‌کنند، توصیه‌ای جدی دارد؛ متوقف شوید و به جنگ در خاورمیانه دامن نزنید!

زنده باد آزادی
زنده باد برابری

مهر 1403

https://t.me/Link_note

?⁩ مقاله

? در مبارزه با سنت نئوتوده‌ایسم
بخش دوم:
مبارزات سیاسی، انقلاب و سوسیالیسم

? امیرحسین محمدی فرد

?ازمتن:

?چون مارکسیسم از اساس تئوری ایجاد کردن تغییر و مبانی به‌وجودآوردن انقلاب است، و چون مارکسیسم امر تغییردادن جهان را با نقد تاریخی همه‌جانبه به وضع موجود پیش می‌برد، پس تاریخ واقعی نیز حول رابطه‌ای قرائت می‌شود، که عنصر تغییردهنده‌ی تاریخ با تحولات انقلابی برقرار می‌کند. همچنین اگر تاریخی که حاکمان می‌نویسند، به بیان سراسر مجعول از واقعیت می‌پردازد، آن‌وقت تاریخ‌نگاری شکست‌خوردگانِ همیشگی تاریخْ سراسر علیه تغییر در واقعیات اجتماعی و به‌تبع علیه مقوله‌های «سرنگونی» و قیام و انقلاب نگاشته می‌شود. درحالی‌که تاریخ واقعی سرگذشت مردم پیکارگری است، که در طول تاریخ مبارزات طبقاتی همواره برای زندگی بالنده و برای زیست متعالی جنگیده‌اند؛ تاریخ واقعی بشر که ...

https://t.me/Link_note

در مبارزه با سنت نئوتوده‌ایسم
بخش اول:
جبر و اختیار: جایگاه پراتیک انقلابی در متدولوژی مارکسیسم

امیرحسین محمدی فرد

https://t.me/Link_note