قصه شب یلدا
به روایت سهیل رضایی

مدت : ۹ دقیقه

ما در نیمه دوم عمر خود، به شب های تاریک طولانی برخوردهای زیادی داشتیم...
شبی که چیز ارزشمندی را در زندگی از دست دادیم
شبی که خبر بدی را شنیدیم
شبی که عزیزی را از دست دادیم
و....

این شب ها به نظر قرار نبود به پایان برسند
ولی.....

اگر والد برون گرا باشد، می خواهند بچه عصبی بایستد و مسأله را حل کنند. وقتی بچه درون گرا به اتاقش می رود، فکر می کنند از روبرویی با مسأله فرار می کند.

کودک برون گرا حرفش و حسش را رک می زند، والد درون گرا نامش را پررو می گذارد و محکم با او برخورد میکند!

والد بچه برون گرا فکر می کند، نقل مکان خانه خیلی برای بچه خوبه! ولی اشتباه میکنند. او حال میکند در مدرسه نام او را بدانند. دوستی باشد که او را به خانه دعوت کند!

کودک درون گرا برای رفتن از یک برنامه به برنامه دیگر نیاز به «زمان استراحت» دارد. والد برون گرا یک برنامه فشرده برای او میگذارد و دست آخر که همراهی نمی بیند، فرزندش متهم به «تنبلی» می شود.

بچه برون گرا هر چه به مخش می‌رسد ،آنی می گوید. مثلا می آید خانه و می گوید می خواهد ترک تحصیل کند. بنده خدا والد درون گرا او را جدی میگیرد....

بعد از کلی سخنرانی در مورد خوب بودن مدرسه و نگران شدن، متوجه می شوند او اعصابش از تکلیفی که امشب دارد داغان بوده !!!!

خلاصه خیلی از اتهامات سر به هوا، بی اعصاب، شلخته، بلاتکلیف، پرخاشگر، از آدم به دور و... فقط یک تعداد اتهامند. دلیلش هم نشناختن تیپ روانی بچه هاست.

گاهی در رابطه از عصبانیت منفجر می شویم ،پرخاشگر و عصبی می شویم

بهتر است در این گونه مواقع از خود بپرسیم:
این رفتار چه ربطی به گذشته من دارد؟

مثلا من وقتی همسرم چیزی را گم می‌کند فارغ از ارزش ریالی و قابلیت جبران آن، من از کوره در می روم‌

کمی که به گذشته برمیگردم یاد پدرم می افتم که موقعی که چیزی را گم میکردم، چنان منفجر می شد و ما را منکوب و سرکوب می کرد که حالم از خودم و زندگی بهم می خورد

اگر در جاهایی که منفجر می شویم، کمی دقت کنیم متوجه می شویم دستور کارهای مخفی از گذشته وجود دارد که در لحظه اکنون فرصت بروز یافته است

این ها مین هایی است که توسط من در رابطه گذاشته شده و همسر من به محض آن که روی آن رد می شود ،من ناخودآگاه منفجر می شوم. او مثلا یک اسکناس ده هزار تومانی گم میکند، من کلی حس بی کفایتی و بی لیاقتی به او منتقل میکنم

سرزنش کردن و مقصر دانستن طرف دیگری بعد از انفجار مین، حالتی است که اکثر طرفین رابطه آن را دارند.

گوش دادن به اظهار نظر بی پرده دیگری، کاری است فروتنانه و در عین حال سخت و تهدید کننده است. اما اگر دل به آن بسپاریم، مشکلی که در گذشته است، عیان شده و ما فرصتی برای رشد می یابیم.

گم شدن سالم ترین اتفاق برای شروع موفق یک تغییر است ، براتون در خطوط بعدی مسئله را کامل باز میکنم تا شما هم شاید دوست داشتید و گم شدید ،
وقتی یک عمر در یک وضعیت تعریف شده زیست کردی ،سلول به سلولت با اون محیط و اون خلق خو عجین شده و قرار نیست با یک تصمیم ارادی برای تغییر وضعیت بتوانی همه چیز را با هم هماهنگ کنی وعالی پیش بری ،
چون اراده حاصل یک بخش روان ماست که دوست دارد چیز تازه ای خلق کند ،اما سایر بخش‌های روان ما قطعا و حتما نتنها از این تغییر خوشحال نیستند بلکه به شدت دچار اضطراب شده و تمام قوای خود را به کار می‌گیرند تا مانع این تحول شوند چون آنها دوست ندارند امنیت خود را با هیچ چیزی عوض کنند
وقسمت دیگر ماجرا این است ؛
زمانیکه شما این جاده قدیمی را انتخاب کردی به احتمال بسیار قوی بر اساس ترومای و زخم های زندگی این انتخاب انجام شده ،پس انتخاب صورت گرفته به زخم ها وترس ها واحساس حقارت ها قول داده است کع آنها در امان کامل خواهند بود .وحالا از نظر آنها خیانتی عظیمی صورت گرفته ،پس یاران قدیمی شما در روان دیگه حاضر نیستند یک قدم با شما جلو بیایند پس حس عمیقی از غم ،درد ،رنج وتنهایی شما را تصرف خواهد کرد .
واز همه مهمتر چون دیگه قرار نیست شما با مشورت وطبق میل آنها تصمیم بگیرید پس همه چیز وارد ابهام و دلهره می‌شود و شما فکر می‌کنید این ترس متعلق به آینده است پس باید از آینده ترسید !
اما حقیقت این است که شما از خودتان می‌ترسید از خودی که در طول این سال‌ها بهش اعتماد نکردید وپرورشش ندادید و تازه کلی هم سرزنش وتحقیر از دست شما کشیده ،پس چرا توقع دارید مثل رستم قد علم کند و تمام لشکر دشمن را برای شما قلع وغم کند !
____
واما شفای شما
شفای شما در این است که همزمان با تغییر مسیر شغلی حتما روی التیام تروماهای خود تمرکز کنید و با گوش دادن به کلاس صوتی شفای پادشاه زخمی و حضور در اتاق درمان که قطعا توصیه اکید من است
وبعد از آن هم بپذیرید که قرار نیست به فوریت به آرامش و قطعیت گذشته برسید چون شما یک نوزاد تازه متولد شده دارید که نیازمند: تغدیه جسمي سالم ،کار روی تنفس های شکمی ،تمرینات تن آرامی ،مطالعه درباره توسعه مهارت های حرفه ای و تخصصی،ساختن یک شبکه ارتباطی به منظور گرفتن حمایت عاطفی و پشتیبانی دانشی و ابزاری،،داشتن یک کوچ برای راهبری در لحظات مهم تصمیم گیری وبا وجود همه اینها بدانیم که منحنی کاهش استرس با پیش بردن هر کدام از مطالب دکر شده به مرور افت می‌کند اما هیچوقت به صفر نخواهد رسید چون دوام این اضطراب شما را قبراق آموختن و رشد و هشیاری نگه خواهد داشت
سهیل رضایی
کانالی برای نقشه راه درست زندگی بعداز ۳۰ سالگی

نوشتاردرمانی|مریم معتمدی راد

میگویند از دل که بربیاید بر دل مینشیند.
حرفها را میگویم. حرفها تسبیحی از کلماتند.    
کلمات که خسته باشند، به جانت نمینشینند.
گرد و غبار که بگیرند ملول میشوی و مکدر میکنی.
انسان مدام در دست‌اندازهای زندگی له و لورده میشود. بقول 《میکی هارت》 زندگی یعنی ضرب‌آهنگ. ما جوش وخروش داریم.
تاب آوردن دراین جوش و خروش‌ها درمان میخواهد.

ما انسانها جزو گونه‌های فوق العاده سرسختیم.
از زمان‌های کهن تاکنون، ازجنگهای پی درپی، بلایای بی‌شمار، خشونت و خیانت در زندگی جان سالم به دربرده‌ایم.
تجربه‌های منجر به تروما ازخود ردی بجا میگذارندونامحسوس از نسلی به نسل دیگر منتقل میشوند. اثراین تجربه‌هاروی ذهن و هیجانات و سیستم ایمنی تاثیر میگذارد.
نوشتن یکی از آن درمان‌های ناب است.
نوشتن برای خود و برای دیگران به طرز معجزه‌آسایی، درمانگر و فرح‌بخش است.
یک مطالعه جدید نشان میدهد که نوشتن در مورد تروما می‌تواند به اندازه بازگو کردن آن برای یک درمانگر مفید باشد.
نوشتن را جدی بگیرید.?

https://t.me/motamediradmaryam