🔘 دموکراسی‌سازی و تقویت جامعه سیاسی میانه‌رو✍ مجید شیعه علی

بریده از متن:

▪️در طی چند دهه گذشته مطالبه آزادی‌های سیاسی و دموکراسی‌سازی در بخش گسترده‌ای از جامعه به عنوان یک مطالبه جدی مطرح شده است. با این وجود، شاخص‌های مراجع جهانی مانند خانه آزادی، اکونومیست، وی_دم و ... خبر از کاهش یا دست‌کم عدم‌افزایش سطح آزادی و دموکراسی در ایران می‌دهد.

▪️پژوهشگران برجسته دموکراسی و دموکراسی‌سازی در یک و نیم دهه گذشته در حال بررسی موضوع افول دموکراسی در سطح جهان هستند. مراد از افول دموکراسی کاهش سطح دموکراسی در کشورهای دموکراتیک و حتی کاهش شاخص‌های آزادی و دموکراسی در کشورهای اقتدارگرا و همچنین توقف گذار به دموکراسی پس از ٢٠٠۶ است.

▪️از جمله مسائلی که به آن بی‌توجهی می‌شود این است که در تجربه‌های پیشین دموکراسی‌سازی تمام روش‌های متفاوتی که کنش‌گران سیاسی آن‌ها را به عنوان عوامل شکست نام می‌برند توانسته منجر به دموکراسی شود. هر چند انقلاب‌های دارای خشونت مانع گذار به دموکراسی است، اما مقاومت مدنی خشونت‌پرهیز چنان که در جنبش سبز تجربه شد در بسیاری از کشورها دموکراسی ساخته.

▪️جبهه اصلاحات با وجود آن‌که سال‌ها است شعار اصلاح‌طلبی جامعه‌محور را مطرح می‌کند اما بدنه آن انگیزه‌ای برای حضور گسترده‌تر درون جامعه را ندارد و در عمل گامی در این جهت برداشته نشده است.

متن کامل

منبع: هفته نامه صدا شماره ٢٢١-٢٧ بهمن ١۴٠٣

ـــــــــــــــــــــــ
#سیاست
#هوس_قمار_دیگر
#صدای_نوین_خراسان
@qomaredigar
🆔 @VoNoKh

🔘 چگونگی فروپاشی حکومت‌های ایران

✍ یدالله کریمی‌پور

چگونگی و شیوه فروپاشی خاندان‌‌های حکومت‌گر در ایران‌ طرحواره‌ای نیست که مرا در آن جایی باشد، چرا که به رشته تحصیلی‌ام بر نمی گردد؛ بنابراین از همین جا برای ورود به آن پوزش می‌خواهم.
۱- فروپاشی پهلوی با انقلابی به نسبت آرام و بدون جنگ مسلحانه و خونریزی گسترده و سریع رخداد.

گرچه در قانون اساسی شمار کشته‌های انقلاب اسلامی ۶۰هزار تن پنداشته شده، ولی بیشینه کشته‌های انقلاب ۵۷ از ۳۵۰۰ بیشتر نبود. حتی بر پایه آمار بنیاد شهید کل شهدای عصر پهلوی از فروردین ۱۳۰۰ تا بهمن ۱۳۵۷ کمتر از عدد اخیر است. به هر روی فروپاشی پهلوی بومی و بدون دخالت آشکار و لشگر کشی خارجیان بود؛
۲- فروپاشی قاجار نیز طی جنبش مشروطه تا کودتای اسفند رضاخان میرپنج، به نسبت آرام، کم‌ تلفات و بدون لشگرکشی خارجی بود؛
۳- فروپاشی خاندان‌‌های حکومت‌گر زند و پیشتر از آن افشار، در مقیاس کلی جنبه داخلی داشت و نقش لشگرکشی خارجی در این دو نمایان نبود؛
۴- ولی در فروپاشی شاهنشاهی یا حکومت صفوی، دوعامل تقریبا توامان و همراه ناخشنودی داخلی و حمله خارجی زمینه فروپاشی این سلسله حکومتی را فراهم ساختند.

به سخن دیگر به رغم ستمکاری‌ها و سختگیری‌های فرمانروایان صفوی بر رعیت، قیام‌های کوچک‌ ناحیه‌ای درونی پاسخ نداد و این سلسله با وجود آشکار شدن و بلکه فراگیر شدن فساد همچنان به سیطره‌اش بر توده‌ها ادامه می‌داد. تا این که هجوم ابدالی‌ها و غلجایی‌ها (افاغنه) از حاشیه قلمرو صفویه آغاز شد و البته عثمانی‌ها نیز به عنوان نیرو و ارتشی خارجی برای پشتیبانی این دو قبیله شتافته و کار صفویه را در کمال بی‌تفاوتی رعایای ایران، بس ساده و بی‌مقاومت‌ جدی تقریبا به پایان رساندند. در واقع معادله فروپاشی حکومت صفوی چنین بود:

ناخشنودی درونی + حمله خارجی = فروپاشی

فروپاشی شاهنشاهی ساسانی نیز بی‌شباهت به فروپاشی صفوی نیست. در واقع نارضایتی سخت رعایا از ستم حکومت مذهبی ساسانی، بستری را مهیا کرد که دستجات عرب تازه مسلمان، بساطش را در هم‌ ریختند. به گونه‌ای که ایرانیان که از ستم حکومت به ستوه آمده بودند، در برابر عنصر مهاجم خون‌ریز و برباد دهنده عرب چندان ایستادگی نکردند. جنگ سلاسل را خوانده‌اید؟ آنگاه که برای جلوگیری از فرار جنگاوران ایرانی در برابر اعراب بدوی، به پاهایشان زنجیر بستند؟! و یا فرایند سقوط اصفهان توسط افغان‌ها را؟!

کوتاه این که فروپاشی حکومت‌های عرفی و معمولی در ایران با انقلاب، جنبش و یا نبردهای قبیله‌ای با اتکا به قوای داخلی شدنی و بلکه رایج بوده است. بر عکس فروپاشی حکومت‌های متکی به مذهب یا حکومت‌های ایدئولوژیک، مانند ساسانی و صفوی، تنها با تجمیع خواسته و ناخواسته دو نیروی رعایا و دشمن خارجی امکان پذیر شد. چرا؟!

نخست آن که تا جایی که به ایران بر می‌گردد، حکومت‌های‌ مذهبی درصدی از مردم را به هر طریق ممکن‌ برای پاسداری از خود تربیت کرده و آنان را با شست و شوی مغزی و... به عناصری وفادار در جهت ایجاد سپر خود تبدیل می‌کنند.

دوم‌ آن که به هنگام‌ فشار بزرگ و تهدید فراگیر داخلی مردمان، به لطائف الحیل، از علائق و دلبستگی‌های ملی-مذهبی مردم از راه پروپاگاندا و در جهت ایجاد شکاف و شقاق بین مردم سود برده و بدین وسیله مانع یکپارچگی مردم‌ علیه خود می‌شدند.

ـــــــــــــــــــــــ
#سیاست
#تحکیم_ملت
#صدای_نوین_خراسان
@tahkimmelat
🆔 @VoNoKh

🔘 حاكميت، مردم و وفاق

✍ محمدرضا يوسفي

دو انتخابات ۱۴۰۰ و ۱۴۰۲ با كاهش مشاركت مردمي مواجه شد. در انتخابات ۱۴۰۰ با وجود حمايت برخي از چهره‌هاي اصلاح‌طلب از يك كانديدا، مشاركت پايين بود. در انتخابات ۱۴۰۲، روند نزولي مشاركت ادامه يافت و بحران مشاركت به عنوان زنگ خطر به صدا در آمد. طبيعي است پيامد افت شديد مشاركت، بحران مشروعيت خواهد بود. از اين رو در انتخابات سال جاري، فضا به طور محتاطانه براي مشاركت مردم و جناح‌ها تا حدودي باز  شد. آقاي پزشكيان نيز با درك بحران يادشده، هدف از كانديداتوري خود را افزايش مشاركت مردم بيان كرد. وي در موارد متعدد از تعبير "دعوا نكنيم" استفاده كرد و به مرور بحث وفاق از سوي ايشان طرح شد. اما تاكنون وفاق مفهومي مورد وفاق نيافته‌اند.

از سويي، پروژه خالص‌سازي با شكست مواجه شد و دولت سيزدهم نتوانست به وعده‌هاي خود عمل كند كه نتيجه آن را در همان ريزش نيروهاي همسو و عدم مشاركت مردم در انتخابات ۱۴۰۲ مي.توان مشاهده كرد. بنابراين مسئله وفاق در ابتدا مسئله حاكميت بود. اما وفاق كدام گروه با كدام گروه، وفاق كدام جناح با كدام جناح، هنوز در هاله ابهام است. بحث وفاق از سوي مردم، كاهش شكاف دولت ـ ملت و در نهايت كاهش آلام زندگي و دستيابي به يك زندگي متعارف است. به نظر مي‌رسد دولت چهاردهم به اين موضوع توجه كافي نداشته است.

اتخاذ سياست‌هاي اقتصادي مالي و پولي و ارزي حكايت از عدم درك مقامات كشور نسبت به دامنه توان پذيرش مردم دارد. شايد يكي از علل آن تداوم قرار گرفتن افراد در مقامات مختلف كشور بوده كه مانند قانون انرژي كه از بين نمي‌روند بلكه از پستي به پست ديگر تغيير مي‌يابند، موجب شده تا توان فهم صبر و تحمل از آنان سلب شود. آنان شايد نمي‌دانند كه بي‌توجهي به زندگي مردم موجب خواهد شد كاهش مشاركت حتي از انتخابات ۱۴۰۲ نيز بيشتر كاهش يابد.

اتخاذ سياست هاي مالياتي همراه با شرايط ركودي فشار بيشتري به توليدكنندگان وارد مي‌آورد. گران كردن خدمات دولتي به خانوارها به بهانه‌هاي مختلف، موجب فشار بيشتري بر خانوارهاي ضعيف مي‌شود. سياست‌هاي ارزي موجب افزايش نقدينگي و تورم خواهد شد. فروش يك ميليون سكه با اين گمان كه نقدينگي را كنترل مي‌كند صرف نظر از از دست دادن منابع ملي، فضاي دلالي را تشويق مي‌كند و از طرفي به ركود دامن خواهد زد. براي رهايي از وضعيت كنوني لازم است از تمامي ظرفيت‌هاي موجود استفاده شود.

يكي از محورهاي وفاق كه مي‌تواند براي مردم نيز دستاوردي داشته باشد اين است كه با توجه به اينكه بخش عمومي غيردولتي مانند بنيادها و قرارگاه‌ها و... كه سهم بزرگي از اقتصاد ايران را در اختيار خود دارند با دولت مدعي وفاق هماهنگ شوند. پروژه‌هاي خود را با توجه به نيازهاي دولت تعريف كنند و سود خود را از اين پروژه‌ها نيز ببرند. اين امر نيازمند تاكيد شخص رهبري بر ضرورت چنين همراهي بوده و به عنوان مصداق بارزي از وفاق بايد تلقي گردد. دولت نيز بايد براي تعريف طرح‌هاي با بازدهي بالا كه در توان مالي و تخصصي بنيادهاي يادشده است، گروهي را تعيين كند. تحقق اين نكته مي‌تواند تا حدي به كاهش آلام زندگي مردم بينجامد.

ـــــــــــــــــــــــ
#اقتصاد #وفاق_ملی
#شرق
#صدای_نوین_خراسان
@yousefimohamadreza
🆔 @VoNoKh

? "لایحه حجاب"؛ آزمونی نفس‌گیر

✍️ علی زمانیان

الف) شرم نیابتی دین‌داران

وقتی خطایی چشمگیر و غیراخلاقی از کسی و یا کسانی سر می‌زند، دو گروه، ممکن است دچار "شرم نیابتی" شوند. یعنی به جای رفتار خجالت‌آور خاطی، حسی از شرمندگی، شرمساری و سرافکندگی، وجودشان را دربرگیرد:

اولا، کسانی که با شخص خطاکار، بستگی خویشاوندی و یا تعلق و پیوند عاطفی دارند.

ثانیا، کسانی که از جهاتی، شبیه شخص خاطی هستند و همین تشابه سبب شرمساری آنان را فراهم می‌کند.

نحوه‌ نامعقول و شرمسارانه‌ نظام سیاسی در مواجهه‌ با آن‌چه بی‌حجابی می‌نامندش، نه تنها مسئله‌ حجاب را حل نکرده و نخواهد کرد، بلکه در روندی وارونه، آن‌را به بحرانی لاینحل تبدیل کرده‌است. از سویی سبب رشد فزاینده‌ مقاومت‌ها و نارضایتی‌های اجتماعی شده و از سویی دیگر، بانوان محجبه را به نحو اخص و دینداران را به طور اعم، در موقعیتی بسیار دشوار قرار داده است. بانوانی که با انتخاب شخصی، حجاب شرعی‌شان را با پوشش چادر، رعایت می‌کنند اما از عمل حکومت در برخورد با مسئله‌ حجاب،  شرمسارند. "شرم نیابتیِ" بانوان محجبه، و نیز به طور کلی دین‌داران، رنجی است که خطای حکومت، بر آنان تحمیل می‌کند. از این رو چیزی شبیه "لایحه‌ حجاب" فقط زنان بدون حجاب را جریمه نمی‌کند، بلکه زنان با حجاب را با تنش شرمسارانه مواجه می‌سازد. همین شرم است که:

اولا، گسست و شکاف میان شبیه‌ترین شهروندان به ایدئولوژی نظام را با حاکمیت مستقر افزایش می‌دهد. به همین علت، شهروندان حامی، به تدریج حمایت‌های‌شان را از سیاست‌های نظام کم و کمتر می‌کنند. 

ثانیا، برخی بانوان محجبه، برای کاستن از شباهت خود با دستورات و اجبارهای حکومتی از حجاب خود می‌کاهند و یا دست کم چادر را با شیوه‌ جدید کناری می‌نهند. آنان با این عمل، جریانی از "شباهت‌زدایی" را با شیب تند پی می‌گیرند.  "شباهت‌زدایی" واکنشی است به رنج ناشی از "شرم نیابتی". "شباهت زدایی"، مکانیسمی زیرکانه برای کاهش چالش اجتماعی میان باورمندان و ناباورمندان به حجاب است.

شرم نیابتی، علاوه بر فرسایش روان‌شناختی، حوزه‌ی باور و اعتقادات را نیز دچار فرسایش و فرسودگی می‌کند.

ب) دلالت‌های معنایی "لایحه حجاب"

تصویب نابخردانه‌ لایحه‌ی حجاب، و اجبارهای ناشیانه‌ حکومت در این امور، واجد پنج‌ معنای بنیادین است. دلالت‌ پنج‌گانه‌ "لایجه حجاب" عبارت است از:
۱- واکنش غضب‌آلود نظام در تصویب "لایحه‌ حجاب"، با تصویب جریمه‌های سنگین و گسترده و مقابله‌ قضایی محدود کننده‌ حقوق شهروندی، نشان می‌دهد که دستگاه ایدئولوژیک نظام در خلق باور و پایبندی به "حجاب"، سترون شده است. ناتوانی در بازتولید باور به حجاب، باعث شده است که حاکمان به سمت سخت‌گیری بیشتر و اعمال جریمه و زندان کشیده شوند. "لایحه‌ی حجاب" روپوشی است بر "عقیم‌شدگی ایدئولوژیک" و عجز در نیروهای باوراننده که از بازتولید باور به حجاب ناتوان است.

متن کامل

ــــــــــــــــــ
#سیاست
#اندیشه_دینی_معاصر   
#صدای_نوین_خراسان
@andishedinimoaser
? @VoNoKh