«ایران، ۱۳۵۳»

ویدئویی باکیفیت از ایرانِ ۵۳. تصویری کاملاً مدرن که همهٔ نشانه‌های اوایل دههٔ ۱۹۷۰ را در خود دارد. در نگاه به گذشته تنها می‌توان از شکاف‌هایی که میان ظاهر و باطن این جامعه وجود داشت حیرت کرد. هیچ منجمی نمی‌توانست پیشگویی کند این جامعه یک دههٔ بعد چه شکل و شمایلی خواهد داشت. امروز هم چنین شکافی در ظاهر و باطن جامعه — البته به نحوی معکوس — وجود دارد. و چه کسی می‌تواند بگوید ایرانِ ۱۴۱۳ چگونه خواهد بود... گرچه می‌توان بو کشید. درست مانند وقتی بوی دریا به مشام می‌رسد، اما هنوز یکی دو کوه مانده تا لاجورد دریا نمایان شود...

دیدن این پنج دقیقه را بسیار توصیه می‌کنم. امیدوارم در انتخاب موسیقی و ادیت چندان بدسلیقگی نکرده باشم.

#مستند

@tarikhandishi  |  تاریخ‌اندیشی

ایلیچ رامیرز سانچز ملقب به کارلوس تروریست مشهور مارکسیست در پایان دهه هفتاد میلادی به استخدام دستگاه اطلاعاتی حافظ اسد درآمد و یک شبکه تروریستی نیرومند در اروپا برای رژیم سوریه بنیان گذاشت. نگاهی به پرونده کارلوس که در دهه هفتاد میلادی مشهورترین تروریست جهان و به اصطلاح مطبوعات آن دوران سلیبریتی جهانی تروریسم بود، بر ضلع تاریک دیگری از کارنامه رژیم اسد در سوریه نور خواهد افکند. زمانی که به اشاره حافظ دفتر روزنامه وطن‌العربی در پاریس منفجر شد و سپس سفیر فرانسه در بیروت و چندین روزنامه‌نگار و فعال سیاسی مخالف سوریه در لبنان کشته شدند، مدتی طول کشید تا دستگاه‌های اطلاعاتی غربی دریابند که مسئول این جنایات گروه کارلوس است.

کارلوس فرزند یک کمونیست ثروتمند ونزوئلایی بود که سه پسرش را بر اساس اجزای سه گانه نام بنیانگذار شوروی سوسیالیستی نام‌گذاری کرده بود: ولادیمیر، ایلیچ و لنین. کارلوس پیش از آنکه در سال هفتاد و نه به استخدام حافظ اسد در آید، مسئول ارشد عملیاتی جبهه خلق برای آزادی فلسطین شاخه ودیع حداد بود که توسط عراق، لیبی، شوروی و یمن جنوبی حمایت می‌شد. گروه حداد مسئول پر سر و صداترین عملیات تروریستی آن سال‌ها از جمله گروگان‌گیری سران اوپک در وین بود که به سفارش صدام حسین صورت گرفت.

کارلوس با کشتن سه افسر امنیتی فرانسه در پاریس در سال هفتاد و چهار مشهور شد و پیش از آن مدیریت عملیات گروگان‌گیری سفارت فرانسه در لاهه توسط ارتش سرخ ژاپن را هم بر عهده داشت. او در جلسه مشهور بغداد که در آن یوری آندروپوف رئیس مقتدر کا‌گ‌ب سفارش ترور انور سادات را در مقابل تمام گروه‌های به اصطلاح مبارز عرب مطرح کرد، حضور داشت‌

زمانی که در نتیجه برخی اختلافات، کارلوس از حداد و عراقی‌ها جدا شده و تنها شده بود، سوری‌ها با پیشنهاد وسوسه‌کننده‌ای سراغش آمدند. آنها با استفاده از روابط نزدیک خود با بلوک شرق، یک پایگاه عملیاتی دائمی در بوداپست و یک خط امن ترانزیت اسلحه از دمشق به مسکو و برلین شرقی برای گروه کارلوس تامین کردند. کارلوس مهمترین اعضای گروهش را از دوستان آلمانی‌اش یعنی بقایای گروه تروریستی مارکسیست بادرماینهوف در آلمان غربی انتخاب کرد. یکی از زبده‌ترین آنها بیوه آلمانی محمد بودیه از اعضای ارشد گروه حداد بود که در سال هفتاد و سه توسط موساد در پاریس کشته شده بود. یکی دیگر ماگدالنا کوپ بود که با کارلوس ازدواج کرد و دو سال بعد در یک عملیات بمب‌گذاری در پاریس که سفارش حافظ اسد بود، دستگیر شد. کارلوس ضمن درخواست آزادی او تهدید کرد که پاریس را به خون می‌کشد. بی اعتنایی به درخواست کارلوس موجب شد که او در واکنش در یک عملیات وحشیانه و خونین یک قطار درون‌شهری در پاریس را منفجر کند. مرحله نهایی عملیات یعنی قرار دادن ساک بمب درون قطار توسط بیوه آلمانی محمد بودیه انجام گرفت. پس از تهدیدات ریگان و وحشت شدید مسکو و بوداپست، مجارستان گروه کارلوس را در سال ۸۶ ۱۹ اخراج کردند و آنها ناچارا به سوریه آمده و تحت حفاظت دستگاه اطلاعاتی سوریه قرار گرفتند. کارلوس در چهار سال باقیمانده فعالیتش چند عملیات ترور دیگر را برای رژیم اسد به انجام رساند. از جمله ترور دو فعال سوری اخوان‌المسلمین در آلمان و یک یا دو فعال لبنانی مخالف سوریه در بیروت. هنگامی که دیوار برلین فروریخت و بلوک شرق در آستانه سقوط کامل گرفت، سوری‌ها برای آنکه خطری متوجه آنها نشود، کارلوس را اخراج کردند. کارلوس که بیمار شده و شرایط دشواری داشت، در سودان عمرالبشیر پناه گرفت تا آنکه دستگاه اطلاعاتی فرانسه او را شناسایی و در سال ۱۹۹۴ دستگیر کرد. او محاکمه و به حبس ابد محکوم شد. او اکنون در فرانسه زندانی است. هوگو چاوز چند سال پیش او را قهرمان آزادی نامید. اینها را گفتم تا بدانید که رژیم اسد به هیچ‌وجه یک حکومت معمولی اقتدارگرای سکولار نبود که در واکنش به سرشت مخالفانش مجبور به خشونت بی حد و مرز شده باشد.

تصویر متعلق به الویس برونر افسر ارشد عضو اس‌اس و همکار آدولف آیشمن در ستاد فرماندهی هولوکاست در جنگ جهانی دوم است که بعد از جنگ دوم به سوریه گریخت و طراح سیستم مخوف بازجویی و شکنجه در سازمان امنیت حکومت بعثی حافظ اسد و اسلافش شد. برونر و چند همکار دیگر آلمانی‌اش که اعضای سابق گشتاپو بودند، سال‌ها در سیستم امنیتی حافظ اسد نقش کلیدی ایفا کردند. پس از یک تلاش ناموفق در دهه شصت میلادی سرانجام موساد در سال هزار و نهصد و هشتاد یک بمب نامه‌ای برای برونر فرستاد که یک چشم و سه انگشتش را گرفت. مقایسه حکومت خاندان اسد در سوریه با دیکتاتوری‌های معمولی غیر ایدئولوژیک و متحد غرب در جهان سوم، وقاحت یا بلاهت محض است. ایدئولوژی بعث آمیزش شومی از نازیسم و استالینیسم است. میشل عفلق تئوریسین ارشد ایدئولوژی بعث رسالت سیاسی پیروانش را متحد کردن تمام اعراب در یک واحد سیاسی و مبارزه بی امان با امپریالیسم غرب می‌دانست. او اعراب را امت واحدی می‌دانست که رسالتی جاودانه دارند: اعاده عظمت گذشته و به خاک مالیدن پشت امپریالیسم غرب در خاورمیانه. اینها بندهای مهم اساسنامه حزب بودند که در سال چهل و هفت میلادی در جلسه‌ای در قهوه‌خانه الرشید دمشق تصویب شد و برای ده‌ها سال خاورمیانه را در امواج مخوف قتل‌عام و شکنجه غرق کرد. ایدئولوژی بعث سه ضلع داشت: وحدت اعراب، آزادی از یوغ امپریالیسم غرب و سوسیالیسم. میشل عفلق دقیقا همچون علی شریعتی به دیکتاتوری ارشادگر و هدایت کننده اعتقاد داشت و دمکراسی لیبرال را یک فریب غربی زیان‌بخش تلقی می‌کرد. شباهت بسیاری از اندیشه‌های عفلق با علی شریعتی حیرت‌انگیز است. عفلق هم همچون شریعتی و نظایرش عمیقا به سوسیالیسم معتقد بود اما با مارکسیسم مرزبندی داشت. عفلق سکولار معتقد بود که مارکس و مارکسیست‌ها جنبه معنوی و روحانی انسان را فراموش کرده‌اند. از دل این اندیشه‌ها مخوف‌ترین سیستم حکومتی غیر کمونیست در جهان سوم متولد شد. بعثی‌ها علیرغم ستیز با غرب و نزدیکی به شوروی، نقشی همانند نازی‌ها را در برابر کمونیست‌های خاورمیانه ایفا کردند. در سال‌های دهه پنجاه و شصت میلادی بیش از پنجاه یا شصت هزار نفر در نزاع وحشتناک بعثی‌ها و کمونیست‌ها در عراق و سوریه سلاخی شدند. تصادفی نیست که امروز زندان صیدنایا به عنوان مخوف‌ترین مکان جهان و آشویتس خاورمیانه شناخته شده‌است. خشونت بعثی‌ها به هیچ وجه همچون یک دیکتاتوری معمولی، واکنشی و صرفا در جهت بقا در قدرت نبود. خشونت بی منتهای آنان، ترکیب وحشتناکی از خشن‌ترین نسخه‌های بدویت کهن و خون آشام در بابل و امپراتوری عربی و الگوهای توتالیتر نازیستی و استالینی بود، خشونت همچون عضوی از بدن یا دستگاه تنفسی‌شان بود. بعثی‌ها با خشونت رابطه‌ای شورمند و زیبایی شناسانه داشتند. هم ایدئولوژی‌های جدید الهام بخششان و هم فرهنگ سیاسی کهن و بدوی آنها در ترکیبی شوم و غریب به آنها اجازه می‌داد که به انسان‌ها نگاهی همچون تکه‌های چوب داشته باشند و هیچ دغدغه‌ای درباره وحشیانه‌ترین سطح متصور از جنایات بیهوده و بی دلیل به خود راه ندهند.

‏ایگور کریلُف فرمانده‌ی دفاع بیولوژیکی و شیمیایی ارتش روسیه و دستیارش در اثر انفجار بمب کشته شدند. این بمب در یک اسکوتر پارک‌شده جنب مجموعه‌ای آپارتمانی در مسکو جاسازی شده بود.

@Soudabeh_Qaisari

.
‏از خونه فرار کردم و رفتم درکه به امید هوای سالم‌تر! اونجا هم به حدی آلوده بود که سردرد و چشم‌درد گرفتم. برگشتم خونه وسط شهر.
فقط یه شوفاژ کوچک روشنه، یه لامپ کم مصرف و یخچال. دارم یخ می‌زنم و حالا پیام رئیس‌جمهورشون رو دیدم که درخواست همراهی ازمون داره. امر دیگه‌ای ندارید ارباب؟
من معمولا زمستان‌ها ترجیح میدم لباس بیشتر و جوراب بپوشم تا این که خونه رو زیادی گرم نگه دارم. کلا با گرما مشکل دارم‌ با این حال، مرتبا پیام هشدار مصرف برام میاد!
از شدت آلودگی داریم خفه می‌شیم و با انواع بیماری‌های حاصل از اون درگیریم. دیگه چی از جون ما می‌خواهید؟!
🔺️گه تو مدیریت‌تون.‌..

@Soudabeh_Qaisari

روش‌های دموکراتیک فقط در جایی امکان‌پذیر است که همه احزاب سیاسی بر بیشترین اصول توافق دارند.دلیلی قوی وجود ندارد که هر تغییر بنیادی می‌تواند به شکلی صلح‌آمیز بدست آید.

فاشیسم و دموکراسی
جورج اورول

به گزارش الجزیره، رغید الططری، خلبان سوری پس از گذراندن ۴۳ سال در زندان‌های رژیم سوریه به‌دلیل امتناع از بمباران شهر حما در سال ۱۹۸۲، آزاد شد.
الططری همراه با دیگر زندانیان از زندان مرکزی در طرطوس، غرب سوریه، آزاد شده است.
این خلبان زمانی که ۲۷ ساله بود دستگیر شد و اکنون در اوایل دهه هفتاد زندگی خود به سر می‌برد.

اخوان المسلمین در سال ۱۹۸۲ علیه حافظ اسد، رهبر پیشین سوریه و پدر بشار قیام کرد. ارتش بعث سوریه در آن سال با کشتار هزاران نفر آن قیام را سرکوب کرد.
@VahidOOnLine

📡 @VahidOnline

سقوط رژیم اسد در پی جنگ دو ماهه لبنان، چیزی فراتر از یک زلزله استراتژیک در منطقه خواهد بود. نه سال پیش نوشتم بقای رژیم اسد بدترین و ترسناک‌ترین پیام سیاسی ممکن را دارد: یک حکومت در معرض سرنگونی در نتیجه شورش اکثریت مردم، می‌تواند با توسل به بالاترین سطح قابل تصور از خشونت و توحش و قتل عام صدها هزار نفر از شهروندان سرپا باقی بماند، بدون اینکه کوچکترین امتیازی داده یا تغییری ایجاد کند. این پیام شوم تاثیرات منفی بسیاری در منطقه داشت اما امروز خوشبختانه این موج معکوس خواهد شد. از سوی دیگر بقای حکومت اسد به معنای ادامه حیات تنها بازمانده از الگویی شوم و منحوس یعنی ناسیونالیسم غرب‌ستیز و فاشیستی عرب بود. آخرین بازمانده از جنبش خون آشام ضد استعماری و ضد امپریالیستی جهان عرب که با عبدالناصر و میشل عفلق آغاز شد و با عبدالکریم قاسم، برادران عارف، امین حافظ، صدام حسین، حافظ اسد، قذافی، یاسر عرفات و ابونضال ادامه یافت. میراث این جنبش به جز دریای خون و شکنجه، تباهی اقتصادی و ترور و تجاوزگری در خارج از مرزها، چیزی نبود. امروز افرادی از زندان‌های سوریه آزاد می‌شوند که به سبب یک اعتراض ساده پنجاه سال در بدترین شرایط زندانی بوده‌اند و یا به سبب بی توجهی به ایست بازرسی چهل سال زندانی شده‌اند. حکومت اسد از جنس حکومت صدام بود که در آن پلیس‌های راهنمایی و رانندگی اسلحه و مجوز دستگیری داشتند و برخی افراد به سبب جرائم راهنمایی و رانندگی، هیچگاه از سیاهچال‌ها زنده بیرون نیامدند و نیز از تبار دولت قذافی بود که در آن می‌شد هزار نفر از افراد قبیله‌ای را به سبب مخالفت با ازدواج دختر قبیله با رهبر زنده به گور کرد. اسد، صدام و قذافی خویشاوند سیاسی ابونضال رهبر منشعب از ساف بودند که مخالفانش را با دست خود قطعه قطعه می‌کرد و در زیر میز کار و باغچه خانه شخصی‌اش دفن می‌نمود. بله این چهره واقعی ناسیونالیسم چپ‌گرا و ضد استعماری عربی بود. جنبش ضد استعماری/ضد امپریالیستی جهان عرب همان بود که بمباران غیر نظامیان با سلاح شیمیایی را توسط عبدالناصر در یمن بنیان گذاشت و بعدا بدست حافظ اسد، بشار و صدام حسین در برابر شهروندان خودشان در ابعاد مافوق تصوری تکرار کرد‌. این جنبش همان بود که نماینده‌اش قذافی تظاهرات انبوه مردم غیر مسلح را با بمب‌های سنگین میگ‌های ساخت شوروی سلاخی کرد. این نوع اتفاقات، جای دیگری از جهان رخ نداده‌اند.