?????

تصویر بالا جوخه تیرباران چند یهودی اوکراینی را در منطقه ایوانهورود Ivanhorod نشان می‌دهد که در سال ۱۹۴۲ انجام گرفت. آینزاتس‌گروپن تحت فرماندهی کارل یگر، صدها مورد از این جوخه‌ها را در مناطق تحت اشغال آلمان برپا کرد.
او بعدهد به آلمان بازگردانده شد و در دفتر ورماخت مشغول کار شد اما نکته جالبی که وجود دارد این است که رفتار بیمارگونه او گویا به حدی بود که بعدها حتی SS هم از ترفیع درجه بیشتر او به دلیل عدم کنترل بر رفتار خودداری کرده است. کارل یگر بعد از جنگ موفق شد که برای سال‌ها در گوشه‌ای مخفیانه به عنوان یک مزرعه‌دار به زندگی‌اش ادامه بدهد تا اینکه در نهایت دستگیر شد و در تاریخ ۲۲ مِی ۱۹۵۹ هنگامی که در زندان Hohenasperg منتظر برگذاری دادگاه به اتهام نسل‌کشی بود با سیم رادیو خودکشی کرد.

@mohammadaleph

اگر غرب بیدار نشود،...
در فضای مجازی امریکا و بریتانیا از حضور فعال کمونیست‌ها و مارکسیست‌ها در قالب ووک و پروگرسیو می‌نالند که:
?️چه نشسته‌اید که سالهاست رسانه‌ و دنیای آکادمیک و به اصطلاح روشنفکران به مغزشویی مشغولند و استارمر و اوباما و شرکا و نیابتی‌هایشان در اتحادیه اروپا بر ضدِ فرهنگ و تمدن و تاریخ غرب شورش کرده‌‌اند و دیکتاتوری خزنده در جریان است. تاچر، چرچیل، ریگان و جورج واشنگتن ناگهان از قهرمان و پیشرو به استعمارگر و نژادپرست تبدیل شده‌اند! از قطع و اختلال اینترنت و بازداشت‌ها به دلیل پست نظر شخصی در فضای مجازی می‌گویند و از سی‌ان‌ان و گاردین که از کامالا هریس بی‌سواد، ناجی افسانه‌ای ساخته‌اند!!!
?️کاملا روشن است که هر گونه تغییر غرب به سوی فضایی بسته و توتالیتر، بی‌تردید بر سرنوشت ما هم موثر است. حتی اقتصاد ضعیف و غیر آزاد در غرب نیز در زندگی پر مصیبت ما نقش دارد و راستش این موضوع به شدت نگرانم می‌کند. اما...
اگر مردم کشورهای واقعا اسیر توتالیتاریسم و دیکتاتوری با نام و نشانی مستعار مجبورند در فضای مجازی عجز و ناله کنند، چاره‌ای ندارند چون سالهاست با اعتراض در خیابان‌ها کشته و مجروح می‌شوند و جوانی‌شان پشت میله‌های زندان تباه می‌شود.

?️اگر مردم کشورهای سوریه، روسیه، ونزوئلا، کوبا، کره‌شمالی، عراق، لیبی، ایران و... به رغم تلاش جانفرسای سالیان دراز نتوانسته‌اند از توتالیتر خلاص شوند، چون چیزی به نام انتخابات آزاد معنا نداشته و مردم حتی در صورت انتخابات مجبور بوده‌اند به کسانی رای دهند که مورد تایید گروه حاکم بوده و کسی خارج از این دایره اصولا تایید نمی‌شود که مردم انتخابش کنند.
?️اما آیا مردم ایالات متحد، بریتانیا و اروپا هم می‌توانند چنین ادعایی را مطرح کنند؟

مردم غرب سالهاست هشدار امثال هیچنز، سلمان رشدی، گد سعد، تیم رابینسون و امثالهم را شنیده‌اند، اما به ضرب‌المثل "ایشالا بزه" پناه برده و بی‌خیال، مشغول بازی رژه‌های پراید، رنگین کمانی‌ها، ترنس‌ها و اخیرا مردانی که خود را زن جا می‌زنند، ووک‌ها و مترقی‌ها، جنگ زرگری بین سفید و سیاه، فقیر و بیلیونر، استعمارگر و مستعمره، راست و چپ، کنسل کالچر و کوفت و زهرمار شده‌اند و سیاسیون با فراغ بال قوانین انتخابات را به میل خود تغییر می‌دهند، مردم را به خاطر پست تصویر یک پرچم و میم دو سال زندان می‌کنند، قوانین جدیدی علیه آزادی بیان وضع می‌کنند و الی آخر.
و باز همان مردمِ غافل پای صندوق‌های رای به گروهی رای می‌دهند  که طی ۱۶ سال هر بار آزادی‌شان را محدودتر کرده است و باز هم به حزبی رای می‌دهند که در اولین روزهای قدرت جز دستگیری و حکم‌های سنگین زندان برای مردم بریتانیا چیزی به ارمغان نیاورد و به راحتی تظاهرات میهن‌دوستان در اعتراضِ به نابودی فرهنگ‌شان و از بین‌رفتن آزادی‌ و امنیت خودشان و فرزندانشان را با انگ "راست افراطی" سرکوب کرد.
?️بله، مردم غرب در فضایی آزاد و با سازوکارهای لیبرال، نمی‌توانند از فریب‌خوردن و "نمی‌دانستیم" برای بی‌عملی و تنبلی‌شان بهانه بتراشند و اگر به خود نجنبد، دیگر نه از آزادی نشانی می ماند، نه از دموکراسی و نه از لیبرالیسم.

@Soudabeh_Qaisari

اگر غرب بیدار نشود،...
در فضای مجازی امریکا و بریتانیا از حضور فعال کمونیست‌ها و مارکسیست‌ها در قالب ووک و پروگرسیو می‌نالند که:

@Soudabeh_Qaisari

ادامه در ⬇️⬇️⬇️

?️برخی دوستان می‌گویند طبق متمم اول و دوم قانون اساسی امریکا، نه حزب دموکرات و نه جمهوریخواه یا هر گروه دیگری نمی‌تواند آزادی‌های امریکاییان را به خطر بندازد.
?️می‌دانیم که طی ۱۶ سال گذشته- دو دوره اوباما، یک دوره ترامپ و یک دوره بایدن- بزرگ‌ترین بلا بر سر آمریکا آمده؛ آن‌هم دو دستگی شدید بین مردم، مغزشویی کودکان از سال‌های اولیه تحصیل و اوج آن در دانشگاه‌ها، کمرنگ‌کردن حس میهن‌دوستی بین جوانان، نفرت از نژاد و کشور و پرچم خود، ایجاد احساس گناه در سفیدپوستان، از بین‌بردن تفکر انتقادی و ساختن کالت از دموکرات‌ها و جنسیت‌های مختلف و ... به مرور و به روش قورباغه پخته توسط بخش رادیکال دموکرات‌ها و البته الیت دانشگاهی و رسانه‌ها که اندیشه‌هایشان به مارکسیسم پهلو می‌زند انجام شده است و بخشی عظیم از خودِ امریکاییان نیز خطر جدی را احساس کرده‌اند، طوری که برای نجات کشورشان از بحران اقتصادی و فرهنگی حاضرند حتی به فردی نسبتا پوپولیست چون ترامپ متوسل شوند.
?️اما بحث من چیز دیگریست. حتی در امریکا نیز قانون اساسی نمی‌تواند تا ابد، صددرصد ضامن آزادی‌های فردی یک ملت باشد. چه کسی فکر می‌کرد با روی کار آمدنِ حزب کارگر در بریتانیا، مردم را با انگ "راست‌افراطی" حتی برای پست یک میم یا یک شعار به دو تا سه سال زندان محکوم کنند؟!
?️حمله به قانون اساسی ایالات متحد نیز به شکلی زیرپوستی چند سالیست شروع شده تا به مرور زمینه را برای تغییرش آماده کنند.
دقیقا امروز نیویورک تایمز مقاله‌ای مبسوط چاپ کرده با عنوان "قانون اساسی مقدس است، آیا خطرناک هم است؟" مقاله بسیار ملایم و ظاهرا منطقی شروع می‌کند و کم‌کم خواننده را به جایی می‌رساند که ابدا هم مقدس و محترم نیست و برای مصالح کشور خطرناک است. مقوله خطرناک بودن برای مصالح کشور و مردم مقوله‌ای آشنا نیست؟
?️در ۲۰۱۸، ریان کوپر در "دِ ویک" نوشت: "قانون اساسی امریکا وحشتناکه، بیایید بندازیمش دور و از اول شروع کنیم. قانون اساسی امریکا منسوخ و بدرد نخوره و درست کار نمی‌کنه. The American Constitution is an outdated, malfunctioning piece of junk — and it's only getting worse."
?️و البته این نوع مقاله‌ها و نشر آنان تازگی ندارد. این کار از سال ۲۰۱۳ شروع شد و حالا با مطرح‌شدن کامالا هریس دارد اوج می‌گیرد. به عنوان نمونه به تصاویر چند مقاله در سال‌های ۲۰۱۳، ۲۰۱۸، ۲۰۲۲، ۲۰۲۳، در دِ ویک، نیویورکر و امروز در نیویورک تایمز دقت کنید.

@Soudabeh_Qaisari

ادانه در ⬇️⬇️⬇️⬇️

گوسفند نباشیم!

✅ جشن استقلال اوکراین در خانه‌ی پوتین

?? #گزارش_جنگ

روز استقلال اوکراین است، کشوری که قرار بود ۲.۵ سال پیش با حمله دومین ارتش قدرتمند جهان ? نابود شود اما حالا رییس‌جمهورش، پرزیدنت زلنسکی (که عمرش دراز باد و دستانش پرتوان) در خاک روسیه، روز استقلال اوکراین را به اوکراینی تبریک می‌گوید. اکنون دو هفته پس از آفند توفنده‌ی اوکراینی‌ها به منطقه‌ی کورسک در خاک روسیه، اوضاع از این قرار است:

اوکراین بخش زیادی از منطقه‌ی کورسک را در اختیار گرفته و به قدری پیش‌روی داشته‌ که توانسته یک عقبه‌ی نظامی در بخشی از منطقه‌ی کورسک و در داخل خاک روسیه تدارک ببیند. هم‌اکنون حدود ۱۳۰۰ کیلومتر مربع از خاک روسیه در تسخیر اوکراینی‌هاست؛ آن‌ها بر بیش از صد منطقه‌ی مسکونی و روستای روسیه، مسلط شده‌اند و نخستین شهر روسیه که سقوط کرده، شهر سودژا در ۱۰ کیلومتری مرز اوکراین است. در این شهر، پرچم اوکراین بالا رفته که ننگی بزرگ برای دولت پوتین به شمار می‌رود. در مقابل، اوکراین اکنون با اعتماد به نفس زیادی، عملیات اخیرش را «عملیات آزادسازی شهر سودژا از دست نیروی اشغال‌گر» نامیده است‌.

این آفند موفق، نشانه‌ای از چند واقعیت روی زمین در نبرد اوکراین و روسیه است؛ مهم‌ترین آن‌ها اما اثرگذاری جدی سلاح‌های پیش‌رفته‌ی آمریکا و کشورهای غربی در تغییر موازنه‌ی جنگ است. اوکراین که به دلیل مخالفان هواداران ترامپ در کنگره‌ی آمریکا و ایجاد مانع بر سر راه ارسال کمک‌های تسلیحاتی آمریکا، برای چندین ماه با دست خالی می‌جنگید و زمین‌های زیادی را در این مدت از دست داد، حالا با جنگ‌افزارهای جدید در موقعیت قدرتمند حمله به روسیه قرار گرفته. این تغییر چهره‌ی ارتش اوکراین در تقریبن ۶ ماه از ارتشی که در حال عقب‌نشینی در سرزمین خودی بود تا ارتشی که در حال پیش‌روی در زمین دشمن است، بیش از هر چیز به لطف برتری چشم‌گیر جنگ‌افزارهای آمریکایی به نسبت جنگ‌افزارهای فرسوده و قدیمی روسیه به دست آمده و تنها یک چیز را برای بار هزارم ثابت می‌کند:

هیچ سرمایه‌گذاری‌ای در جهان نیست که به اندازه‌ی سرمایه‌گذاری روی اوکراین سودمند و پربازده باشد، آن‌ها با یک ارتش کوچک، روسیه را سرافکنده، فرسوده و مضحکه کرده‌اند.

آن کسانی در غرب که این جمله‌ی سرراست، ساده و دارای فکت روشن را نمی‌فهمند، در خوش‌بینانه‌ترین حالت "احمق‌های مفید" ارباب پوتین هستند!

? در این ویدیو به شکل کامل توضیح داده‌ام که در کورسک چه خبر است، چرا اوکراین به روسیه وارد شده و سرنوشت جنگ در این ناحیه چه خواهد بود. ویدیو را ببینید (کلیک کنید)

✔️ @SasanAghaei
#روابط_بین‌الملل

‍ ‍‌
? اگر مصدق پیروز می‌شد، ایران به آغوش کمونیست‌ها و شوروی می‌افتاد

✍️ بیژن اشتری

در این هفت دهه‌ای که از واقعهٔ بیست‌و‌هشت مرداد می‌گذرد، سؤال اصلی این بوده که این واقعه، "کودتا" بود یا "قیام ملی"؟ اما من می‌خواهم در اینجا سؤال دیگری مطرح کنم:
اگر "دکتر" مصدق در بیست و هشت مرداد ۱۳۳۲ [خورشیدی] از صحنهٔ سیاست ایران حذف نمی‌شد و توفیق می‌یافت که به حکومت خود ادامه دهد چه بر سر ایران می‌آمد؟

دوستداران "دکتر" مصدق و کلاً دموکراسی‌خواهان معتقدند که یک نظام دموکراتیک ملی در ایران برقرار می‌شد و کشور در مسیر آزادی و رفاه قرار می‌گرفت. به نظرم این دیدگاه بیش از حد خوشبینانه است. برقراری یک حکومت دموکراتیک در ایرانِ آن زمان به‌نظرم ناممکن بود. دموکراسی، پیش‌شرط‌هایی دارد که در ایرانِ هفتاد سال پیش مطلقاً فراهم نبود. خود "دکتر" مصدق هم بیش از آن که سیاستمداری دموکرات باشد، سیاستمداری انگلیس‌ستیز بود و محبوبیتش هم در واقع بیشتر به خاطر همین به اصطلاح‌ استعمارستیزی‌اش بود تا دموکراسی‌خواهی‌اش.

حالا فرض کنید مصدق، موفق می‌شد [محمدرضا] شاه [پهلوی] را کنار بزند و حاکم کشور شود. بیایید به صحنهٔ سیاسی کشور در آن زمان نگاه کنیم:
حزب توده بی‌هیچ شک و تردیدی قدرتمندترین تشکل سیاسی در کشور است. این حزب با سازماندهی قوی در سراسر کشور نه تنها در بین مردم و کارگران، بلکه در بین روشنفکران، بیشترین طرفدار را دارد. هیچ عرصهٔ اجتماعی و سیاسی نیست که حزب در آن نفوذ نکرده باشد. از همهٔ این‌ها مهم‌تر ، سازمان مخفی نظامی حزب در ارتش بسیار قدرتمند است؛ حداقل هفتصد افسر توده‌ای تحت حمایت شوروی در این سازمان عضویت دارند . این در حالی است که نیروهای ملی متفرق‌اند.

با توجه به همهٔ این واقعیت‌ها، مصدق فقط در صورتی می‌توانست به حکومت خود ادامه دهد که با حزب توده، وارد یک حکومت ائتلافی شود و حتماً می‌دانید که حکومت ائتلافی اولین شگردِ غصبِ قدرت، توسط کمونیست‌هاست. به احتمال زیاد در ابتدا چند منصب وزارتی غیر مهم به حزب توده داده می‌شد اما پس از مدتی، به دلیل آشوب‌ها و آشفتگی‌هایی که توده‌ای‌ها در کشور به وجود می‌آوردند (شگرد دوم کمونیست‌های آمادهٔ غصبِ قدرت) مناصب کلیدی کابینه به توده‌ای‌ها داده می‌شد و نهایتاً خود مصدق هم کنار زده می‌شد و حکومت کمونیستی ایران برقرار می‌شد. ناگفته پیداست که سازمان مخفی نظامی حزب [توده] هم گسترش بیشتری می‌یافت و همزمان کلیتِ ارتش و نهادهای امنیتی و اطلاعاتی را هم مال خود می‌کرد و خلاصه نهایتاً ایران تبدیل می‌شد به یکی از اقمارِ اتحاد شوروی؛ و خُب شما بهتر از من می‌دانید که این همسایهٔ شمالی ما، همیشه به تمامیت ارضی ما بدترین آسیب‌ها را زده است و چشم طمع به خاکِ ما داشته و باقی قضایا...

‌
‌
? پی‌نوشت:
بازنشرِ یک یادداشت به معنای تأییدِ کلِّ محتوای آن و تأییدِ تمام مواضعِ نویسندۀ یادداشت نیست.

@IranDel_Channel

?