قبل اینکه بیام کانادا، فکر می‌کردم این ساختمان‌ها صرفا موزه است یا برای بازدید، اما الان می‌بینم دقیقا محل کار یا کلاس درسه. در واقع با همون کاربرد اصلی دارن ازشون استفاده می‌کنن.
با همون درهای چوبی قدیمی..
با همون راه پله‌ها…
پنجره‌ها….
و….

🧌

دایی، آدم مورد علاقه پارسا بود، هرموقع اپیزود جدید ضبط میکرد حتما پارسا بهم پیام میداد که یادآوری کنه گوش‌ کنم. دیروز دیدم دایی دوتا اپیزود جدید منتشر کرده، قلبم درد گرفت که دیگه پارسا نیست که ذوقش رو بکنه. شروع به گوش دادن کردم، یه جمله‌ای گفت که توجه‌ام…

دایی، آدم مورد علاقه پارسا بود، هرموقع اپیزود جدید ضبط میکرد حتما پارسا بهم پیام میداد که یادآوری کنه گوش‌ کنم. دیروز دیدم دایی دوتا اپیزود جدید منتشر کرده، قلبم درد گرفت که دیگه پارسا نیست که ذوقش رو بکنه. شروع به گوش دادن کردم، یه جمله‌ای گفت که توجه‌ام…

دایی، آدم مورد علاقه پارسا بود، هرموقع اپیزود جدید ضبط میکرد حتما پارسا بهم پیام میداد که یادآوری کنه گوش‌ کنم.
دیروز دیدم دایی دوتا اپیزود جدید منتشر کرده، قلبم درد گرفت که دیگه پارسا نیست که ذوقش رو بکنه.
شروع به گوش دادن کردم، یه جمله‌ای گفت که توجه‌ام رو جلب کرد:

«زندگی مجموع لبخندهای ما ‌میزنیم و لبخندهایی که بقیه انسان‌ها می‌زنن و ما باعثش هستیم، منهای غم‌هایی که روی قلب دیگران گذاشتیم….»

فهمیدم، ایمان، انسانیت، موفقیت و هرچیزی خلاصه میشه توی این جمله. یادت باشه از خودت بپرسی چقدر زندگی کردی با مجموع لبخندها؟ آیا چیزی باید ازش کم بشه؟!

تعداد جلسه‌هام با استادم داره به بی‌نهایت میل میکنه.
گاهی اینقدر بهم نزدیکه که من واقعا هیچ کار نکردم?

ممنونم ازت خودِ عزیزم. ممنونم که دووم میاری. ممنونم که غمگین میشی ولی دوباره بلند میشی. ممنونم که میجنگی حتی اگه نبری. ممنونم که تلاش میکنی و رشد میکنی. ممنونم که هر روز دست خودت رو میگیری و پله‌ها رو یکی یکی بالا میری. ممنونم که هرچقدر آروم اما استمرارتو حفظ میکنی. ممنونم که قانع نیستی. ممنونم که سعی میکنی توی جای درستی قرار بگیری. دوستت دارم.

دوستان
احمق‌تر و مردم آزار‌تر پشه‌ای که کف پای یه آدم قلقلکی رو نیش میزنه، وجود نداره!?