که رنج من قطره خونی بود
بر بال پروانه‌ای سرخ
به چشم نمی‌آمد
و اگر کسی هم متوجه آن می‌شد
آن را
نقشی از
زیبایی جامع‌تری می‌یافت
و این رنجِ مرا رنج‌تر می‌کرد.

بله بنده یک فرد درونگرام،
میتونم بشینم چندین دقیقه در رابطه با یک موضوع
فکر کنم و تایپ کنم ،
آخرش هم با خودم بگم چه نیازیه به این همه پرحرفی؟
و بعد همه رو یجا پاک کنم ...

دنیا برنمی‌گرده بگه
می‌دونم حالت خوب نیست، پس منم نمی‌چرخم.
دنیا به هیچ‌جاش نیست که تو در چه حالی.

گفته بودی عاشقِ باران به روی شیشه‌ای
چشمِ گریان خودم را عینکی کردم... بیا! 
-علی قهرمانی

- کی باید رها کرد؟
+ جایی که متوجه میشی داری تنهایی برای منافع دو نفر میجنگی.
اونجا که میفهمی اونی که دچاره فقط تویی...
جایی که میفهمی اشتراکات خیلی کمه
و صرفا خاطره‌ها مونده..

اونجا که گفت:
+اگه عقل داشتم پیشت نمیموندم
-چه خوب که عقل نداری
+آره واقعا!
دقیقا موده آدمای عاشقه، چون میدونن که چیزی درست نمیشه یا شاید حتی بدتر بشه…
اما بازم به حرفِ دلشون گوش میدن

نیستم اون آدم سابق..

وجود بعضی آدما توو این زمین خیلی اضافیه.
خدا لعنتشون کنه...